• တစ်ဘဝဒဏ်ရာ

    ချစ်​ခြင်း​ကြောင့် ဆင်းရဲခြင်း ဖြစ်​ရတယ်​

    ကိုယ်​စိတ်​နှစ်​ပါး ဆင်​းရဲရတာဟာ ချစ်​ခြင်​း​ကြောင်​့ ဖြစ်​တယ်​ ၊ ချစ်​ခြင်​းသာ အမွန်​အစ ဖြစ်​တယ်​လို့ တရား​တော်​မှာ ပါပါတယ်​ ။
    အချစ်​နဲ့ မကင်​းကြတဲ့ လူသား​တွေဟာ ချစ်​ခြင်​း​ကြောင်​့ ဆင်​းရဲကြရတာ အမှန်​တရား ပါပဲ ။ ချစ်​ခြင်​း ဆိုတာမှာလည်​း ၁၅၀ဝ အချစ်​​ကြောင်​့မှ ဆင်​းရဲခြင်​း ကြုံရတာ မဟုတ်​ပါဘူး ။ ၅၂၈ ​မေတ္တာ ​ကြောင်​့လည်​း ဆင်​းရဲခြင်​း ကို ကြုံ​တွေကြရတာပဲ ။

    စစ်​ကိုင်​းတိုင်​း ၊ က​လေးမြို့ ဝန်​းကျင်​ ၊ မြစ်​သာမြစ်​ နား ၊ သာယာကုန်​းရွာ​လေးက လူ​နေမှုဘဝ​တွေ ။ သူတို့ ဝမ်​းစာ ဘယ်​လို ရှာကြသလဲ ၊ ​ခေတ်​ဆိုး စနစ်​ဆိုးကြီး ​အောက်​မှာ ရှင်​သန်​​နေကြရတဲ့ လူ​တွေရဲ့ ​ပင်​ပန်​း ခက်​ခဲရတဲ့ ဘဝ​တွေ ။ ​ရေနံထွက်​လို့ ​ရေနံ​မှော်​ လုပ်​ကြ ၊ ထုံးဖုတ်​ကြ ၊ သစ်​လုပ်​ငန်​း လုပ်​ကြနဲ့ စုံလင်​လှတဲ့ ဘဝ​များ။ ရင်​​မောစရာ ထိုထို ဘဝ​တွေကြားက ​မေတ္တာ စမ်​း​ချောင်​း​လေးပမာ သက်​လယ်​ ဆိုတဲ့ ​ကောင်​းမ​လေးရဲ့ သူ့ ​မောင်​​လေး ပိုးလုံး​လေး အ​ပေါ် ထားတဲ့ ​မေတ္တာတရားဟာ ကြည်​လင်​​အေးမြတဲ့ စမ်​း​ရေ ပမာ ။

    နတ်​ကိုးကွယ်​မှုကို အယုံကြည်​လွန်​ပြီး အယူသီး အစွဲအလမ်​းကြိီးတဲ့ အဘွား ။ ​ခေါင်​းမာပြီး တ​စောက်​ကန်​း လုပ်​တတ်​တဲ့ ​ဖေ​ဖေ ​ ။ ရပ်​ရွာအကျိုးအတွက်​ တစ်​ပြားတစ်​ချပ်​ မှ ခံစားခွင်​့ မယူဘဲ မှန်​မှန်​ကန်​ကန်​ လုပ်​တတ်​လို့ လူအချို့ရဲ့ မုန်​းတီးခြင်​း ခံရသူ တစ်​ဦးလည်​း ဖြစ်​တယ်​ ။ ကျိန်​စာတိုက်​ ခံရတဲ့ အထိကို တချို့က က မုန်​းကြတယ်​ ။

    လင်​​ယောက်​ျား နဲ့ သားသမီး အတွက်​ ​ယောက္ခမ ဖြစ်​သူ ညွှန်​ကြားသမျှ လိုက်​လုပ်​​ပေးရတဲ့ ​မေ​မေ ။ ​မောင်​က​လေး ပိုးလုံး​လေး ​မွေးကတည်​းက အသက်​နဲ့အမျှ ချစ်​ရတဲ့ အစ်​မ သက်​လယ်​ ။ အရွယ်​မတိုင်​ခင်​ ကတည်​းက အ​ဖေ့အလုပ်​ကို ကူညီချင်​စိတ်​ အမြဲရှိတဲ့ သားလိမ္မာ​လေး ပိုးလုံး​လေး ။ သူတို့ မိသားစု အ​ပေါ် ရိုက်​ခတ်​လာတဲ့ ​လောကဓံ မုန်​တိုင်​းထဲမှာ ​မောင်​က​လေး အ​ပေါ် ချစ်​တဲ့စိတ်​နဲ့ သက်​လယ်​ တစ်​​ယောက်​ ပင်​ပန်​း ဆင်​းရဲခဲ့ရတယ်​ ။ တစ်​ဘဝစာဒဏ်​ရာ ပိုင်​ရှင်​ သက်​လယ်​ ရယ်​​လေ ။

    က​လေးမြို့ နားက သာယာကုန်​း ရွာ ရဲ့ လူမှု စီးပွား​ရေး​တွေ ၊ ​ရေနံ​မှော်​ မှာ ရုန်​းကန်​ကြရတဲ့ ဘဝ​တွေ ။ အဲဒီ လူ​တွေ ​မျှော်​လင်​့ချက်​ အပြည်​့နဲ့ ဆင်​းရဲပင်​ပန်​းစွာ ​ရေနံတူးကြရတဲ့ ဇာတ်​လမ်​း​တွေ ။အဆိုးထဲက အ​ကောင်​းဖြစ်​တဲ့ ​မောင်​နဲ့ နှမ ရဲ့ ကြည်​နူးဖွယ်​ ချစ်​ခြင်​း ​မေတ္တာတရား ​တွေကို ဆရာမ ​ဆေး​ဆေ က သပ်​ရပ်​ လှပစွာ ​ရေးဖွဲ့ထားပါတယ်​ ။

    ပထမ တစ်​အုပ်​တုန်​းကလိုပဲ နိုင်​ငံခြား ​နောက်​ခံ စိတ်​ဝင်​စားစရာ အဖြစ်​အပျက်​​တွေနဲ့ ချစ်​ခြင်​း​မေတ္တာကို အခြား​သော ရှု​ထောင်​့တစ်​ခုမှ ထူးခြားစွာ ​ရေးဖွဲ့ထာတဲ့ ဒီ ဇာတ်​လမ်​း​လေးဟာ စဖတ်​မိလိုက်​ရင်​ စာအုပ်​ကို လက်​က မချနိုင်​​အောင်​ပဲ စာဖတ်​သူကို ဆွဲ​ခေါ်သွားမှာပါ ။
    ​ဖွေရှာ​မောရသူမယ်​ စာအုပ်​နဲ့ လုံချင်​း​လောကမှာ ပွဲထွက်​​ကောင်​းခဲ့တဲ့ ဆရာမ ​ဆေး​ဆေရဲ့ ဒုတိယ​မြောက်​ လက်​ရာ ၊ ပင်​ကို​ရေး ဝတ္ထု​ အသစ်​တစ်​ပုဒ်​ ဖြစ်​ပါတယ်​ ။

  • ပင်လယ်ဆီသို့

    ရည်ရွယ်ချက်တိုင်းရဲ့ ခရီးအဆုံးမှာ ပန်းတိုင်ဆိုတာ ရှိပါတယ်။ ဘယ်လောက်ဝေးဝေး ရောက်အောင်ကြိုးစားမယ် ဆိုတဲ့ ဇွဲ၊ လုံ့လ၊ ဝိရိယ ရှိမယ်ဆိုရင် ပန်းတိုင်ကို ရောက်ကို ရောက်ပါတယ်။ ဒီစာအုပ်လေးမှာလည်း မြစ်တစ်စင်းရဲ့ အဆုံးသတ်ဟာ ပင်လယ်ဆီမှာရှိတယ်လို့ ယုံကြည်ပြီး ခရီးတစ်ခုကို ထွက်ခဲ့တဲ့ လူငယ်တစ်ဦးအကြောင်း ဖတ်ရှုရမှာပါ။

    မျှော်လင့်ချက်နဲ့ အစပျိုးခဲ့တဲ့ ခရီးစဉ်တို့ဟာ အမြဲတစေတိုင်းတော့ မချောမွေ့ပါဘူး။ တတိယနိုင်ငံဖြစ်တဲ့ ထိုင်ဝမ်ကို ထွက်လာခဲ့တဲ့ ‘ကိုထက်ပိုင်’တို့ လူစုဟာ ပန်းတိုင်မရောက်ခင် လမ်းတစ်ထောက်နေရာဖြစ်တဲ့ ထိုင်းမှာ အခက်အခဲ၊ အဆုံးအရှုံးတွေ များစွာကို ကြုံတွေ့ရတယ်။ အောင်မြင်လိုသူတို့ရဲ့ အိပ်မက်အတိုင်း တိုင်းတစ်ပါးမှာ ကြိုးစားငွေရှာဖို့ စီစဉ်ခဲ့ပေမယ့်လည်း လမ်းခရီးအဆုံးမရောက်ခင်မှာတင် မထင်မှတ်တဲ့ အခက်အခဲတွေနဲ့ ကြုံရတယ်ဆိုတာ ဆရာမြစ်ကျိုးအင်း ရဲ့ ပင်လယ်ဆီသို့ မှာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။

    ထက်ပိုင် အပါအဝင် ကိုဝင်းမော်၊ ကိုစိုးဝင်း၊ ရဲလေး၊ မင်းမင်း၊ စည်သူတို့ဟာ မြစ်တစ်စင်းရဲ့ အဆုံးသတ်ဟာ ပင်လယ်ဆီမှာရှိတယ်လို့ ယုံကြည်ပြီး ခရီးတစ်ခုကို ထွက်ခဲ့ကြပါတယ်။ သူတို့ ကြိုမတွက်ထားမိတာက ပင်လယ်မရောက်ခင် လမ်းခရီးမှာ မြစ်ကွေ့တွေလို အခက်အခဲမျိုးစုံကို ကြုံရတော့တာပါပဲ။

    ဆရာမြစ်ကျိုးအင်းဟာ #မျှော်လင့်ခြင်းကို မျှားတဲ့ညနေ (ဝတ္ထုတိုပေါင်းချုပ်) စာအုပ်နဲ့ အမျိုးသားစာပေဆုကို ဆွတ်ခူးထားသူဖြစ်ပြီး ၎င်းစာအုပ်ဟာ အကြိမ်ကြိမ် ရိုက်နှိပ်ရတဲ့အထိ အောင်မြင်ခဲ့ပါတယ်။ #ပင်လယ်ဆီသို့ ဆိုတဲ့စာအုပ်လေးဟာ ဆရာမြစ်ကျိုးအင်းရဲ့ ပထမဆုံး လုံးချင်းဝတ္ထုရှည်ဖြစ်ပြီး ဒီစာအုပ်က ဆရာ့ရဲ့ ပြေပြစ်တဲ့ အရေးအသား၊ ပီပြင်တဲ့ ဇာတ်ကောင်စရိုက်၊ ဖတ်နေရင်း ဟာခနဲ ဖြစ်သွားစေမယ့် ဇာတ်လမ်းဇာတ်ကွက် တည်ဆောက်မှုတို့က ပရိသတ်တို့ကို အကြိုက်တွေ့ဖို့ သေချာပါတယ်။

  • ကမ္ဘာမြေ၏ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း

    မီးရထားကြီးတစ်စီး ဥဩတွေဆွဲရင်း ဘူတာထဲက ထွက်ခွာသွားသည်ဖြစ်စေ .. ဘူတာထဲ ဝင်လာသည်ဖြစ်စေ .. အဲ့ဒီမြင်ကွင်းတွေကို အများစု မြင်ဖူးကြမှာပါ။ မီးရထားကြီးပေါ်မှာ ပါသွားတဲ့ ချစ်သူနဲ့ ဝေးရလို့ လွမ်းရတာ၊ ရထားနဲ့ အလုပ်က ပြန်လာတဲ့ ဖခင်က မုန့်ဝယ်လာလို့ ပျော်တာ၊ စသဖြင့် မီးရထားတွေဟာ လူသားတွေကို ခံစားမှုတွေ ပေးစွမ်းနိုင်ပါတယ်။

    တကယ်တော့ မီးရထားတွေ အချိန်မှန်မှန် ဘူတာတွေက ထွက်ခွာပြီး အချိန်မှန်မှန် ဆိုက်ဖို့၊ ခရီးလမ်းတစ်လျှောက် ဘေးကင်းဖို့၊ ရထား အတွင်းအပြင် သန့်ရှင်းမှုနဲ့ စီးနင်းသူတို့ သက်သောင့်သက်သာရှိမှုတို့အတွက် ရထားနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တာဝန်ရှိသူ အဆင့်ဆင့်မှာ တာဝန်ကိုယ်စီ ရှိကြပါတယ်။ တစ်နည်း မီးရထားလုပ်ငန်းခွင်က သူတို့တွေရဲ့ ရင်ထဲမှာလည်း ခံစားချက်တွေ ရှိသလို သူတို့ရဲ့ ဘဝအဖြစ်အပျက်တွေ၊ အတွေးအမြင်တွေမှာလည်း စိတ်ဝင်စားစရာတွေ ရှိပါတယ်။ ဒါတွေကို ထုံးလိုချေ ရေလိုနှောက် သိရှိ နားလည်တဲ့ စာရေးဆရာကောင်းတစ်ဦးက ဇာတ်လမ်းအဖြစ် စာစီလိုက်တဲ့အခါ ဝတ္ထုကောင်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်လာပါတယ်။

    ဘူတာကြီးရဲ့ အနီးတဝိုက် ဝန်းကျင်က ဝန်ထမ်းဘဝတွေ၊ ဘူတာနဲ့ ရထားတွေကို အမှီပြုပြီး ဝမ်းစာရှာ နေထိုင်ရှင်သန်သူတွေ အကြောင်းကို ဆရာရဲသျှမ်းက “ကမ္ဘာမြေရဲ့ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း”မှာ ရသမြောက်စွာ ပုံဖော်ခဲ့တယ်။ ဆရာဟာ ရန်ကုန်ဘူတာကြီးမှာ ကိုယ်တိုင်တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သူတစ်ဦးဖြစ်တဲ့အတွက် ရေးသားလိုက်တဲ့ စာများဟာ ကြွရွလှပနေခဲ့တယ်။ မြန်မာ့မီးရထားဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဖြစ်ရုံသာမက ရသစာပေဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ဆရာဟာ “ကမ္ဘာမြေရဲ့ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း”မှာ မီးရထားနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေတင်မက ကိုယ်တိုင်ဖြတ်သန်းကြုံတွေခဲ့ရတဲ့ စာပေလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ရသစာဖတ်ဝိုင်းအကြောင်းကို ရသမြောက်စွာ မှတ်တမ်းပြုရေးသားထားတာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။

    “ကမ္ဘာမြေရဲ့ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း”က ဆရာရဲသျှမ်းရဲ့ ပထမဆုံး ပင်ကိုရေး လုံးချင်းဝတ္ထုရှည်ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ် ကာလ အဖြစ်အပျက် နေရာ အခင်းအကျင်းတွေမှာ ချစ်ခြင်း၊ မုန်းခြင်း၊ မေတ္တာတရားတို့ ရှိကြတဲ့ ဇာတ်ကောင်များကို ဖွဲ့တည်ထားသည် လို့ အမှာစာမှာ ဖော်ပြထားပြီး စာဖတ်သူ၏ ခံစားမှုသည် အမှန်တရားလို့ ဆိုတဲ့ ဒီဝတ္ထုရှည်မှာ စာဖတ်သူတို့ မီးရထားတစ်စင်းကို နောက်ကွယ်က ခုတ်မောင်းစေသူတို့ရဲ့ ဘဝတွေနဲ့ ပတ်သက်တာတွေကို ခံစားရမှာပါ။

  • ချွေးနှင့်သွေးနှင့် ရင်းသည့်မြေ

    ဆရာကျော်အောင်၏ ချွေးနှင့်သွေးနှင့်ရင်းသည့်မြေ ဝတ္ထုသည် ခေတ်စနစ်တစ်ခုအပေါ် အ‌ခြေခံပြီး ကွဲပြားခြားနားသွားသည့် လူ့သဘော လူ့စရိုက်သဘာဝကို ဖော်ပြထားသည်။
    အခြေခံအုတ်မြစ်ဖြစ်သော တောင်သူလယ်သမားတို့၏ ချွေးစက်များကို တန်ဖိုးထား ကာကွယ်လိုသောစိတ်၊ တောသူတောင်သားတို့အပေါ် ငဲ့ညှာထောက်ထားစေလိုသော စိတ်ရင်းစေတနာတို့ကို ဤဝတ္ထုတွင် စာရေးဆရာ ပုံဖော်ထားသည်ကို တွေ့မြင်ရပေမည်။
    အညာကျေးလက်ဒေသ၏ သာယာအေးချမ်းသော ရှုမျှော်ခင်းအချို့ကို ဖတ်ရှုနေရင်း လိုက်ပါမြင်ယောင် ခံစားစေအောင်လည်း ရေးဖွဲ့သည်။ အညာဒေသ၏ လတ်ဆတ်သော လေကောင်းလေသန့်ကို ချွေးနှင့်သွေးနှင့်ရင်းသည့်မြေ ဝတ္ထုတွင် ရှူရှိုက်မိစေမည်။ ယာတောသူလေးများ၏ သာယာနာပျော်ဖွယ် တေးသီချင်းသံတို့ကိုလည်း ကြားရမိပြန်မည် ဖြစ်သည်။
    ဆရာကျော်အောင်၏ ချွေးနှင့်သွေးနှင့်ရင်းသည့်မြေ ဝတ္ထုသည် ယခင်တစ်ချိန်က ရှိခဲ့ဖူးသည့် ခေတ်ကာလတစ်ရပ်ကို ထင်ဟပ်စေသည့် စာကောင်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်ပါသည်။ ဤဝတ္ထုထဲတွင် ကိုယ့်မြေကိုယ့်ရေကို ချစ်ခင်သော စိတ်နှလုံးသားတို့ များစွာ ဖူးပွင့်လျက်ရှိပေသည်။
  • ခိုတွယ်ရာ

    “ရိုးရှင်းတဲ့ အိပ်မက်ရှင် လူငယ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ကန္တာရထဲက ထူးထွေ ဆန်းပြားတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ”

    လူတိုင်းမှာ မြင်လွယ် သိလွယ်တဲ့ အကျင့်စရိုက်တွေ၊ စိတ်အခြေအနေတွေ ရှိတယ်။ အပေါ်ယံ မျက်နှာဖုံး တစ်ခုလိုပေါ့။ တကယ့်အတွင်းထဲက စိတ်ရဲ့အရောင်ကိုတော့ ကြုံကြိုက်တိုက်ဆိုင်မှသာလျှင် သူတပါးက မြင်ခွင့် သိခွင့်ရကြတယ်။

    သူတကာလို အိပ်မက်ရိုးရိုး ပဲ မက်ခဲ့သူ မင်းမာန်ရဲ့ ဘဝဟာ တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်မှာ ဖအေဖြစ်သူ ကွယ်လွန်သွားတော့ ပြိုကွဲပျက်စီးခဲ့ရတယ်။ ကိုယ်ပိုင် software ထုတ်မယ်၊ အိုင်တီအလုပ်ခန်းလေး ဖွင့်မယ်၊ ချစ်ရသူမိုးနဲ့ နှစ်ယောက်တစ်ဘဝ ထူထောင်မယ် ဆိုတဲ့ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း အိပ်မက်လေးတောင် မက်ခွင့်မရဘဲ မိသားစုရဲ့ တာဝန်ကြီးဟာ သူ့ ပခုံးပေါ် ရုတ်တရက် ပြိုဆင်းလာတယ်။

    အဲဒါကြောင့်ပဲ ပါရှန်းပင်လယ် ကျွန်းဆွယ်နိုင်ငံ တစ်ခုဖြစ်တဲ့ ဒါမွန်းပြည်က ဘုရင့်ငှက်ဥယျာဥ်တော် မှာ ငှက်ထိန်းဝန်ထမ်း အဖြစ် တာဝန် သွားရောက် ထမ်းဆောင်ဖို့ လက်ခံလိုက်ရတယ်။

    လှပလွန်းတဲ့ ကန္တာရနိုင်ငံ ၊ ရေနံကုန်ကုန်သွယ်မှုကြောင့် ရွှေပိန်းချကား စီးနိုင်တဲ့ ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံး သူဌေးများ ရှိရာ နိုင်ငံဖြစ်တဲ့ ဒါမွန်း။ ဒါမွန်းပြည် က တယ်ကွန်မယ်လာ ဟာ လင်းယုန် သုတေသနတွေ လုပ်နေတဲ့ ကန္တာရအတွင်းက ဘုရင့်ငှက်ဥယျာဉ်တော် ဖြစ်တယ်။

    အိုင်တီပိုင်း ထူးချွန်တဲ့ နိုင်ငံခြားသားတွေ ဦးစားပေးပြီးခေါ်တဲ့ တယ်ကွန်မယ်လာမှာ လစာကောင်းကောင်းနဲ့ အလုပ်ဝင်ရတာ မင်းမာန်အတွက် မဟာ အခွင့်အရေး တစ်ရပ်ပေပဲ။

    တယ်ကွန်မယ်လာ နဲ့ အနီးဆုံးမြို့ ဖြစ်တဲ့ အယ်မာမြို့လယ် ဒိုင်နက်စတီဟိုတယ် ​​လေးထပ်မှာ အမေရိကန် သီးသန့်ကလပ် တစ်ခုရှိတယ်။ တယ်ကွန်မယ်လာ က သိန်းငှက်ဥယျာဥ် က ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ဆိုတာ သိချင်စိတ် ငမ်းငမ်းတက်နေတဲ့ အမေရိကန် စစ်အရာရှိတွေ လာနေကျ နေရာပေါ့။

    နေ့စဉ် ဘဝမှာ အပေါ်ယံ အေးခဲ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ပုံစံ ရှိပေမဲ့ သွေးဆူလွယ်သော စိတ်ရိုင်းတွေ ရှိတဲ့ မင်းမာန်။ အဲဒီ အမေရိကန် သီးသန့်ကလပ် ကို ရောက်ရှိသွားတဲ့အခါ ဘာတွေများ ကြုံတွေ့ရမလဲ… ။

    ရှေ့က ထွက်ခဲ့တဲ့ ဆရာမ ဆေးဆေ ရဲ့ “ဖွေရှာမောရသူမယ်” ရယ် “တစ်ဘဝဒဏ်ရာ” နှစ်အုပ်နဲ့ လုံဝ တခြားစီ ကွဲထွက်နေတဲ့ ဇတ်လမ်းဆန်းဆန်း တစ်ပုဒ်။ စဖတ်မိလိုက်ရင် စာအုပ် မပြီးမချင်း လက်က မချချင် ဖြစ်မှာပါလို့ ဆိုချင်ပါတယ်။

  • ရွက်ခြောက်

    လမ်းပေါ်က လေလွင့်လူငယ်လေးတွေကို လူတိုင်းနီးပါး မြင်ဖူးကြမှာပါ။ ဒီနိုင်ငံရဲ့ စီးပွားရေးအခြေအနေအရ မြို့အများစုက လေလွင့်လူငယ်တို့ရဲ့ ပြောဟန်ဆိုဟန်၊ လှုပ်ရှားသွားလာဟန်၊ စတာတွေကို မကြာခဏ ဆိုသလို မြင်ဖူးကြမှာပါ။ လူတို့ မြင်ကြတာ သူတို့ရဲ့ ပြင်ပပုဂ္ဂလိကဟန်တွေ ဆိုရင် မမှားပါဘူး။ တကယ်တော့ လေလွင့်လူငယ်လေးတွေဟာလည်း လူသားတွေထဲက လူသားတွေပဲမို့ သူတို့မှာ ခံစားချက်တွေ၊ လောဘဒေါသ၊ လိုအင်ဆန္ဒ စတဲ့ အဇ္ဈတ္တတွေ ရှိကြပါတယ်။

    ချစ်ခိုင်စံ ရဲ့ ဝတ္ထုရှည် ရွက်ခြောက်ကို ဖတ်ကြည့်မယ်ဆို စာရှုသူဟာ မြို့ကလေးတစ်မြို့က လေလွင့်လူငယ်လေးတွေရဲ့ ရင်ဘတ်တွေကို ဆွဲဖွင့်ကြည့်မိစေပါမယ်။ လေလွင့်လူငယ်ဆိုရာမှာ မျိုးရိုးအရ မိသားစုလိုက် တောင်းစားကြတာရှိသလို ငယ်စဉ်ကပင် ကလေးခိုးဂိုဏ်လက်ချက်မိပြီး / ရောင်းစားခံရပြီး လေလွင့်လူငယ်ဖြစ်လာသူရယ်လို့ ရှိကြရာ ချစ်ခိုင်စံရဲ့ ရွက်ခြောက်မှာ ဖတ်ရှုရမှာက ဒုတိယအမျိုးအစားပါ။ မြို့လေးက လူဆိုးဂိုဏ်းပုံစံဖွဲ့စည်းထားတဲ့ “ဖာ၊ဖဲ၊ဖိုး” ဇိုးတွေရဲ့ လက်အောက်ကို တစ်နည်းမဟုတ် တစ်နည်းရောက်လာတဲ့ ကောင်လေး၊ ကောင်မလေးတွေ ဖြစ်တဲ့ ပိန်သေး၊ စိန်ကုလား၊ ဝဲထူ၊ ပေကလုံး၊ ပုံဆိုးမ၊ နှပ်ရှုံ့မ တို့ဟာ မနက်ဆို သူတို့ရဲ့ နေရပ်ဖြစ်တဲ့ တံတားကြီးအောက်ကနေ မြို့အနှံ့ကို အသီးသီး ထွက်ပြီး လှည့်ပတ်တောင်းစားကြတယ်။ တောင်းလို့ ငွေအရများရင် သူတို့ကို ထိန်းသိမ်းထားတဲ့ စိန်ကြီးတို့ရဲ့ လက်သီး၊ခြေထောက်ဒဏ်တွေက လွတ်မြောက်ပါတယ်။ နည်းရင်တော့ ပိုးစိုးပက်စက်ဆဲခံရရုံမက ပုံစံမျိုးစုံ ဗျင်းခံရပါတယ်။ တောင်းရတာ ငွေများများရရ နည်းနည်းရရ ပိန်သေးတို့အုပ်စုရဲ့ ဆုလာဘ်က ကော်ရှူရတာပါ။ အစားကောင်းကောင်းကျွေးစရာမလိုဘဲ သူတောင်းစားလေးတွေကို ကော်ရှူခိုင်းပြီး စိန်ကြီးတို့လို “ဖာ၊ဖဲ၊ဖိုး” ဇိုးတွေရဲ့ အလိုတွေ လိုက်စေတာ မဆန်းတဲ့ နည်းတွေပါပဲ။

    သာမန်လူတို့အဖို့ အချိန်တွေကြာလာရင် .. အသက်ကြီးလာရင် ဘဝရဲ့ တိုးတက်ရာတိုးတက်ကြောင်းအတွက် သင်တန်းတွေတက်၊ အလုပ်တွေလုပ်ကြပေမယ့် လေလွင့်လူငယ်လေးတွေရဲ့ ဘဝမှာ ငယ်စဉ်အခါ နေ့တွေ ရက်တွေကနေ လတွေ နှစ်တွေ ကြာလာတော့ ကောင်လေးတွေက သူခိုး၊ ခါးပိုက်နှိုက်၊ အလစ်သုတ်၊ ပြည့်တန်ဆာပွဲစား စသဖြင့် ဖြစ်လာပြီး ကောင်မလေးတွေက အရွယ်ရောက်တော့ ပြည့်တန်ဆာ ဖြစ်ကြရပါတယ်။ သစ်ပင်တစ်ပင်က သစ်ရွက်တွေ ကြွေပြီး သစ်ရွက်တစ်ရွက် ရွက်ခြောက်ဖြစ်လာတဲ့အခါ အသုံးသိပ်မတည့်တော့သလို လူ့လောကမှာ လေလွင့်လူငယ်လာဖြစ်တဲ့ ပိန်သေးတို့ဟာ လူတွေကြားမှာ ရွက်ခြောက်သာသာ။ သူတို့ရဲ့ အနာဂတ်နေ့ရက်တွေက အလင်းရောင်မဲ့။ မျှော်လင့်ချက်နတ္ထိဆိုပေမယ့် ကံကြမ္မာရဲ့ ဇာတ်ရုပ်ရေးမှုမှာ ပိန်သေးတစ်ယောက် ဘာဖြစ်လာမလဲ။ စိန်ကုလားကကော သူလွတ်မြောက်ချင်တဲ့ လေလွင့်လူငယ် ဘဝက အမြန်ဆုံးလွတ်မြောက်ခဲ့လား။ ဝဲထူနဲ့ ပေကလုံးက ဘာဖြစ်လာမှာလဲ။ ကောင်မလေးတွေဖြစ်တဲ့ ပုံဆိုးမနဲ့ နှပ်ရှုံ့မတို့ကော ဘာတွေဖြစ်ခဲ့မလဲ။ စာရေးဆရာ ချစ်ခိုင်စံက ရွက်ခြောက်ကို တစ်ခါဖတ်ပြီးတာနဲ့ မမေ့နိုင်မယ့် ဘဝသရုပ်ဖော် ဝတ္ထုကောင်းတစ်ပုဒ်အဖြစ် ပုံဖော်ရေးသားထားတာကို စာရှုသူ ရင်တမမနဲ့ ဖတ်ရှုရမှာပါ။

  • ဆယ်ကြိမ်မြောက်အလည်ရောက်ခြင်း

    အသက် ၃၀ အရွယ်တွင်ပင် ထောင်ထဲ ၉ ခါ အဝင်အထွက် လုပ်ပြီးတဲ့ ချစ်သဲ။ ချစ်သဲ ထောင် ၉ ခါကျရခြင်း အကြောင်းကို လူထုဦးလှက “အားလုံးကောင်းကြရဲ့လား” ဆိုတဲ့အမည်နဲ့ စာအုပ်ရေးခဲ့ဖူးတယ်။

    ချစ်သဲက လူမိုက်။ ၁၄ နှစ်သားကတည်းက အမှုတစ်ခုနဲ့ စတင်ရင်ဆိုင်ရပြီး ထောင်နဲ့ အပြင်လောကကို ကူးချည်သန်းချည်လုပ်ရင်း ဘဝကို ကျင်လည်ခဲ့တယ်။ ချစ်သဲ အရွယ်ရောက်လာတော့ လူဆိုးလူပေဖြစ်လာတယ်။ လူအငှားရိုက်ပေးတာ၊ ခိုးတာ၊ လုတာ၊ ချွေးတပ်အငှားလိုက်တာ စတဲ့ လူဆိုးလူပေတို့ရဲ့ အလုပ်တွေကို ကျင်လည်စွာ လုပ်ကိုင်ရင်း ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်၊ လက်စလက်နရှိသူဆိုတော့ ထောင်ထဲမှာလည်း ထောင့်အဌာရသတွေ ကျွမ်းကျင်စွာ တတ်မြောက်ရင်း ထောင်မင်းသား ဖြစ်လာသူ။ ချစ်သဲထောင်ကျတဲ့ကာလတုန်းက အင်းစိန်ထောင်မှာ ညဘက်ဆို ၁၅ မိနစ် ၁ ခါ ထောင်ဝါဒါတွေက အားလုံးကောင်းကြရဲ့လား လို့ အော်ပြီး မေးတယ်။ ဘဝမှာ ခိုးဆိုးလုနှိုက် ပေတေမိုက်ခဲ့သူ ဘာမှမကောင်းခဲ့တဲ့ ချစ်သဲအဖို့ အဲ့ဒီအော်သံဟာ သူ့ကို တိုက်ရိုက်မေးတယ်လို့ ယုံကြည်ရင်း ထောင်ထဲမှာ တချို့ညတွေဆို အိပ်မပျော်တဲ့အထိပဲ။ လူထုဦးလှက ထောင်ထဲမှာ ချစ်သဲနဲ့ ဆုံတော့ သူ့ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို စာအုပ်ရေးရင်း ချစ်သဲတစ်ယောက် နောက်ထပ် ထောင်မကျတော့ဘဲ လူကောင်းတစ်ယောက်အဖြစ် ဘဝကို ဖြတ်သန်းနိုင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းခဲ့တယ်။ ဆရာမြသန်းတင့်ဟာလည်း ဦးလှရဲ့ စာအုပ်ကို ဖတ်ရင်း ထပ်တူ ဆုတောင်းပြုခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆရာတို့ ဆုတောင်းတွေ မပြည့်ခဲ့ပါဘူး။ ဆရာမြသန်းတင့် ကိုကိုးကျွန်းကနေ အင်းစိန်ထောင် ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ထောင်ထဲကို ၁၀ ကြိမ်မြောက် ရောက်လာတဲ့ ချစ်သဲနဲ့ တွေ့ပါတော့တယ်။

    ချစ်သဲက သူ ၁၀ ကြိမ်မြောက် ထောင်ကျခဲ့ရင်းအကြောင်းကို ဆရာမြသန်းတင့်ကို လုံးစေ့ပတ်စေ့ ပြောပြပါတယ်။ ၉ ကြိမ်မြောက် ထောင်ကလွတ်ပြီး နောက်ပိုင်း ချစ်သဲရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းက စိတ်ဝင်စားစရာအတိပါ။ တော လူချမ်းသာတွေအတွက် အငှားလူမိုက်လုပ်ပေးခဲ့တာ၊ အစိုးရနဲ့ သူပုန်တပ်တွေကြား နှစ်ဖက်လုံးကို အယုံသွင်းပြီး လိမ်ခဲ့ပုံ၊ ဘုရားပွဲတွေမှာ ကစားဝိုင်းဒိုင်လုပ်ခဲ့တာ၊ ဇာတ်ထဲ မန်နေဂျာရာထူး တစ်နေရာ ရပြီး မင်းသားကို အန္တရာယ်ပေးတာ၊ ဇာတ်မင်းသမီးနဲ့ သံယောဇဉ်ဖြစ်၊ လက်ကြောမတင်းတဲ့ ချစ်သဲအဖို့ ငွေရပြီး လွယ်လွယ်ပြန်ကုန်တာ၊ မထင်မှတ်တဲ့ ကိစ္စကနေ ၁၀ ကြိမ်မြောက် ထောင်ကျရတဲ့ အဖြစ်အပျက် စတဲ့ အကြောင်းတွေဟာ ဆရာမြသန်းတင့်ရဲ့ “ဆယ်ကြိမ်မြောက် အလည်ရောက်ခြင်း” စာအုပ်ဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။“ဆယ်ကြိမ်မြောက် အလည်ရောက်ခြင်း” ဟာ “ကျွန်တော် ဆက်၍ရေးချင်သော ဝတ္ထုများ” စာအုပ်ကို ရေးခဲ့သူ ဆရာမြသန်းတင့်ရဲ့ ကျွန်တော်ဆက်၍ ရေးလိုက်သော ဝတ္ထုတစ်အုပ်လည်း ဖြစ်ပါတယ်

  • ဇော်က ကနေသည်

    ဆရာ အကြည်တော်ရဲ့ ဝတ္ထုအများစုဟာ ရယ်မောစရာတွေမို့ ဆရာ့ကို ဟာသစာရေးဆရာလို့ ပြောကြပါတယ်။ အမှန်လည်း ဆရာအကြည်တော်ရဲ့ စာအုပ်တွေဟာ ရယ်ရပါတယ်။ ဒီစာအုပ် ဇော်က က နေသည် ကတော့ စာဖတ်သူတို့ ရယ်လည်းရယ်ရသလို မောလည်းမောရမှာပါ။

    တောထဲတောင်ထဲ သူယောင်ပင်လိုက်ရှာ၊ တွေ့ပြီဆို အကိတ်ဆုံးသူယောင်သီး တုတ်နဲ့ထိုး၊ ဟတ်ချလောင်းဆို သူယောင်မယ်ဖြစ်၊ ဇော်ဂျီနဲ့ သီချင်းဆို ကခုန်ကြ။ အဲ့ဒီလို ဇော်ဂျီမဟုတ်ပါဘူး။ လမ်းတကာလှည့်၊ လူစည်ကားရာ ဈေးလိုနေရာမှာ ဇော်က က၊ အစွမ်းထက်တဲ့ ဆေးတွေကို ရောင်းချကာ ဘဝလမ်းကို အခြေခံကျကျ လျှောက်နေတဲ့ ဆေးဆရာဇော်ဂျီ။

    ဇော်ဂျီတွေရဲ့ တောထဲတောင်ထဲက ဒဏ္ဍာရီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး “အမှန်တော့ လူတွေအမြင်မှားနေတာပါ။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်က ဇော်ဂျီပါပဲ” လို့ ဖွင့်ဟခဲ့သူ ဇော်ဂျီတစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်း။ ဇော်ဂျီဟာ နိစ္စဓူဝ ဆေးရောင်းရင်း တစ်နေ့မှာ သူ့အစ်ကို ဆုံးပါးသွားခြင်းနဲ့ အတူ မိဘမဲ့ တူလေးတစ်ယောက်နဲ့နေထိုင်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ ကိုယ်တိုင်က ကြမ်းတမ်းတဲ့ဘဝခရီးလမ်းအတွက် လမ်းတကာလှည့်၊ ဇော်ဂျီဝတ်စုံကြီးဝတ်၊ လျက်ဆားနဲ့ ဆေးတွေရောင်းနေရတဲ့ ဆင်းရဲလှတဲ့ဘဝထဲဝင်လာတဲ့ ကလေးငယ်လေးဟာ သူကိုယ်တိုင် ဦးလေးဇော်ဂျီနောက် လျှောက်လိုက်ရင်း ဇော်ဂျီပေါက်စနလေး ဖြစ်လာတယ်။ ဦးလေးဇော်ဂျီနဲ့ အတွဲညီညီ ဇော်က က ရင်း လောကဓံကို တူတူ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဇော်ဂျီတို့ရဲ့ ဘဝဇာတ်ခုံပေါ်ကို မထင်မှတ်ဘဲ တက်လာသူက မဉ္ဖူ။ ဇော်ဂျီလေးရဲ့ မမနတ်သမီး။ ကားမတော်တဆဖြစ်ရာက မိသားစုတွေ ဆုံးပါး၊ ကိုယ်တိုင်က ခေါင်းကို ထိပြီး ယဉ်ယဉ်လေး ရူးနေသူ။ သူ့ကိုယ်သူ နတ်သမီးလို့ စွဲမှတ်နေတဲ့ မဉ္ဖူဟာ ဇော်ဂျီ တူဝရီးကို ခင်မင်ပြီး မခွဲနိုင် မခွာရက်ဖြစ်ရာက ဇော်က ကနေသည်ဟာ ရယ်စရာ မောစရာ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်လာပါတော့တယ်။

    ဟာသတ္ထုတွေနဲ့ တောက်လျှောက်အောင်မြင်နေတဲ့ ဆရာအကြည်တော်ဟာ ဇော်က က နေသည် ကို ထုတ်ဝေလိုက်တော့ ရသစာဖတ်သူတို့ကြားမှာ ဘဝသရုပ်ဖော်ကို ပီပြင်တဲ့ဝတ္ထုအဖြစ် ရေပန်းစား လူပြောများခဲ့တယ်။ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ ဟာသလေးတွေ ကြားညပ်ပြီး ရေးထားတဲ့အတွက်လည်း ဆရာအကြည်တော်ရဲ့ ဟန်ကနေ ကွဲထွက်မသွားဘူး။ စာအုပ်အနေနဲ့ အောင်မြင်တဲ့ ဇော်က က နေသည်ကို ၂၀၀၈ ခုနှစ်မှာ နိုင်ငံကျော် အနုပညာ၊ အတတ်ပညာရှင်တွေနဲ့ ရုံတင်ခဲ့ရာမှာ အထူးလူကြိုက်များပြီး အကယ်ဒမီဆုတွေလဲ ရရှိခဲ့ပါတယ်။

  • ဒါ့ကြောင့် … ငါ မရှိ

    ဘဝဟာ ရုပ်ရှင်မဆန်ဘူး၊ တကယ်ရှပ်ထွေး လာပြီဆိုရင်လည်း ဘယ်ရုပ်ရှင်ကမှ လိုက်မမီဘူး …

    “လူသားရဲ့ပြဿနာက နာကျင်ရခြင်းသက်သက် မဟုတ်ဘူး ၊ သို့ပေမဲ့လည်း ဘာကြောင့် ‘ငါ နာကျင်နေရသလဲ’ ဆိုတာကို အော်ညည်းနေတဲ့ မေးခွန်းအတွက် အဖြေက မရှိဘူး ။ ကိုယ်တိုင် မဟုတ်တဲ့ နာကျင်ခြင်းရဲ့ အဓိပ္ပါယ်မဲ့မှုဟာ ယခုအချိန်ထိ လူသားတို့အပေါ် ကျရောက်နေတဲ့ ကျိန်စာတစ်ခုပဲ ”
    ဖရက်ဒရစ်နစ်ရှေး (မိုးသက်ဟန် အမှာစာ မှ)

    နာကျင်ရခြင်း၊ အထီးကျန်ဖြစ်မှု၊ အနီးကပ်ဆုံးမှာရှိနေတဲ့ လူသားတွေရဲ့ သစ္စာပျက်ယွင်းမှုတွေကို ရင်ဆိုင်နေရတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်။ သူ့ရဲ့ထွက်ပေါက်ကတော့ တိရစ္ဆာန် အသေကောင်တွေနဲ့ လူတွေ သေဆုံးမှုတွေကို ဓာတ်ပုံရိုက် မှတ်တမ်းတင်ပြီး ပြန်လည်ကြည့်ရှု ခံစားနေတာပဲ ။

    သူ့အတွက် ဘဝဆိုတာ ကျော်ဟိန်း သီချင်းထဲကလို ဝင်လာပြီး ပြန်ထွက်သွားရတဲ့ အခန်းတစ်ခန်းလိုပဲ။ မိဘမေတ္တာ၊ ချစ်ရသူ၊ သူငယ်ချင်း ဘာဆို ဘာမှမရှိတဲ့အခန်းတစ်ခုလို ဘဝကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ တစ်ယောက်ထက်မပို။

    အထီးကျန် ငှက်ကလေးတစ်ကောင်လို နာကျင်မှုတွေ များလာရတဲ့အခါ အမုန်းတရားတွေပဲ စိမ့်ဝင်လာ သလို သူ့ရင်ထဲကိုလည်း အမုန်းတရားတွေပဲ စိမ့်ဝင်လာတယ်လေ။

    “ကိုယ့်သွေးသားကြောင့် ဖြစ်တည်လာရတဲ့ကလေးတစ်ယောက်ကို မိဘဆိုတဲ့ လူတွေဟာ ဘယ်လောက်ထိ မျက်ကွယ်ပြုနိုင်ကြသလဲ။ ကျွန်တော်ကတော့ မကျလာတဲ့ မိုးရေစက်တွေလို မိဘရဲ့ မေတ္တာမိုးတွေကို မမျှော်ချင်တော့ဘူး ” လို့ ဆိုတဲ့ မင်းသက် ။

    သူ က အဘလို့ ခေါ်ရတဲ့ ၊ စစ်မှုထမ်းအရာရှိဘဝကနေ အရပ်ဘက် ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ ရာထူးကြီးကြီးနဲ့
    စီးပွားရေးလုပ်နေတဲ့ အဖေအရင်းရယ်၊ တစ်နေကုန်တစ်နေခန်း ဈေးဆိုင်မှာပဲ စီးပွားရှာနေတဲ့ အမေရယ်နဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်တဲ့ မင်းသက် ဘဝဟာ မိဘရဲ့မေတ္တာကို မခံစားခဲ့ရဘူး။ ကျောင်းမှာဆိုလည်း သူ့အတွက် ရင်းနှီးတဲ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဆိုတစ်ယောက်မှ မရှိပြန်ဘူး။ ‌ဖြေသာတာတစ်ခုက သူ့ကို သိပ်ချစ်တဲ့ အဘွားတစ်ယောက်တော့ ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘဝတစ်ခုလုံး ဖြတ်သန်းဖို့အတွက်ဆိုရင် အဘွားရဲ့ မေတ္တာနဲ့တင် မလုံလောက်တော့ဘူးလေ။

    သူ့ဘဝ တစ်လျှောက်ဟာ ဘယ်ထဲမှာမှ ဝင်ပါခွင့်မရတဲ့သူ တစ်ယောက်လို၊ ပါခွင့်ရခဲ့ရင်လည်း အ‌ေရးမပါတဲ့ ထမင်းသိုး ဟင်းသိုးလို ဘဝ။ ထမင်းသိုးဟင်းသိုးတွေရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ကမ္ဘာကြီးကို ပုံစံတစ်မျိုးနဲ့ မြင်သွားအောင် ဘယ်သူတွေ ဝိုင်းလုပ်ကြသလဲ ။

    နေရဲ့အခြားဘက်ခြမ်းကို ရောက်ရှိနေတဲ့ ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းဟာ အမြဲ မှောင်နေသလိုမျိုး စိတ်အမှောင်ခြမ်းတွေ ဟာလည်း လူတိုင်းရဲ့ ဦးနှောက် အတွင်းပိုင်းတွေ ဆီမှာ ပုန်းကွယ် နေနိုင်ပါတယ်။ အဲဒီ အမှောင်ခြမ်းတွေဘက် ရောက်နေတဲ့ ခံစားမှုတွေ၊ အမှောင်ထဲကို နက်သထက် နက်အောင် တိုးဝင်ခဲ့ပုံ‌ေတွကို မင်းသက် ဆိုတဲ့ လူငယ်လေးတစ်ယောက်က ဘယ်လို ဖွင့်ဆိုပြမလဲ နားထောင်ကြည့်ကြရအောင်လားဗျာ ။

  • နေခြည်ဖြာ၍ လင်းစေသား

    “ဆရာ ဆိုသည်မှာ တပည့်များအား ပညာ၊ ဗဟုသုတ၊ ကိုယ်ကျင့်တရား စသည်တို့ကို သင်ကြားပေးသော ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်သည်” လို့ ဆိုပါတယ်။ ပြီးတော့ ဝါသနာ၊ စေတနာ၊ အနစ်နာ .. စတဲ့ နာ ၃ နာနဲ့ ပြည့်စုံမှ ဆရာကောင်းလို့ ဆိုကြပါတယ်။ စာရေးဆရာ ချစ်ခိုင်စံရဲ့ ‘နေခြည်ဖြာ၍ လင်းစေသား’ ဝတ္ထုမှာ ၂၁ ရာစု ကျောင်းဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝကို ရသမြောက်စွာ ဖတ်ရှုရမှာပါ။

    ကိုမျိုးချစ်ဟာ မြို့လေးတစ်မြို့က စီးပွားရေးသမားတစ်ဦးရဲ့ သား။ ဖခင်က သားတော်မောင်ကို သူ့ရဲ့ အလုပ်ကို ဆက်လက်ဦးစီးစေချင်တယ်။ အခြေခံပညာအဆင့် စာမေးပွဲကို ဂုဏ်ထူးတွေနဲ့ အောင်မြင်လာသူ၊ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှိတဲ့ မိသားစုကနေ ဆင်းသက်သူ မျိုးချစ်ဟာ ဖခင်ဆန္ဒကို လွန်ဆန်ကာ ဝါသနာရဲ့ ပညာရေးတက္ကသိုလ်ကို ရွေးချယ်ပြီး ကျောင်းဆရာဖြစ်လာခဲ့တယ်။ နာ ၃ နာကို အခြေခံပြီး ဝါသနာပါလွန်းလို့ ကျောင်းဆရာဖြစ်လာတဲ့ မျိုးချစ်တစ်ယောက် ပထမဆုံး တာဝန်ထမ်းဆောင်ရတဲ့ ကျောင်းမှာတင် လက်တွေ့ဘဝရဲ့ အခက်အခဲတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရပါရောလား။

    မျိုးချစ်ဟာ ဝါသနာပါလွန်းတဲ့ ကျောင်းဆရာ အလုပ်ကို လုပ်နေရတဲ့အတွက် ပထမဆုံး ဝင်ရတဲ့ မြို့ပေါ်က ကျောင်းမှာတင် ဆရာ ဆရာမချင်း မာနပြိုင်ပွဲ၊ အထက်လူကြီးနဲ့ အလျှော့အတင်း၊ ကျောင်းသားကို ဆုံးမတာ မိဘက မကျေနပ်တဲ့ ကိစ္စ၊ ကျူရှင်နဲ့ ဆရာ၊ ကျောင်းအားကစား၊ အုပ်ချုပ်ရေးနဲ့ ဆရာ၊ စတာတွေကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရတယ်။ မျိုးချစ်ဟာ နာ ၃ နာကို အခြေခံပြီး ပထမဆုံး ကျောင်းဆရာဘဝမှာ ကြုံရသမျှ အခက်အခဲတွေကို ရင်ဆိုင်နိုင်ခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ အချိန်ကာလတွေ ရွေ့လျားပြီး မျိုးချစ်တစ်ယောက် ရာထူးတိုးလျှောက်တာ အောင်မြင်လို့ ပဲခူးရိုးမ အစပ်နား ရွာတစ်ရွာဖြစ်တဲ့ …ထ(ခွဲ)ဝါးစိမ်းတော ကျောင်းမှာ အထက်တန်းပြ အဖြစ် တာဝန် ထမ်းဆောင်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ အဲ့ဒီရွာလေးဟာ ပဲခူးရိုးမရဲ့ အစပ် ခေါင်လွန်းတဲ့နေရာဖြစ်ပြီး ငှက်ဖျားကြမ်းတယ်။ တစ်ခါတရံ တောဆင်ရိုင်းတွေ မျက်စိလည်ပြီး ရောက်လာတတ်တာမျိုး ဖြစ်တဲ့အထိ ခေါင်တဲ့ ဒေသ။ ဒီလိုဒေသကို မြို့ပေါ်က စာပေဝါသနာရှင် တဖြစ်လည်း စာရေးဆရာပေါက်စ ကိုမျိုးချစ်ဟာ သွားရောက် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့တယ်။

    ‘နေခြည်ဖြာ၍ လင်းစေသား’မှာ စာရေးဆရာ ချစ်ခိုင်စံ ရေးဖွဲ့တဲ့ ၂၁ ရာစု ကျောင်းဆရာ ကိုမျိုးချစ်ရဲ့ ကျောင်းဆရာဘဝကို စာဖတ်သူတို့ ရှုမြင်ရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ယခုစာအုပ်ဟာ စာရေးဆရာ ချစ်ခိုင်စံရဲ့ ဒုတိယမြောက် လုံးချင်းဝတ္ထုဖြစ်သလို ပထမဝတ္ထုဖြစ်တဲ့ ရွက်ခြောက်တုန်းကလိုပဲ ဇာတ်ကောင်တွေရဲ့ ဘဝတွေကို အပေါ်ယံ မဟုတ်ဘဲ ရင်ဘတ်ထဲထိ မြင်ရအောင် ရသမြောက် ရေးဖွဲ့ထားတဲ့ ဝတ္ထုကောင်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါတယ်။

  • ညို

    နဂို background က မကောင်းရတဲ့ကြား ယောက်ျား စွန့်ပစ်ခြင်းကိုပါ ခံရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝလမ်းခရီးဟာ ဘယ်လိုတွေ ကြမ်းတမ်းနေမလဲ? ဘယ်အခြေအနေထိ ရောက်သွားနိုင်လဲ?

    ဆရာထွန်းတောက်ဋ် (သင်္ချာ) ဟာ ပထမဆုံး လုံးချင်း ‘ခေတ္တ နာကျင်ကြေကွဲခြင်း’ မှာ နိုင်ငံရပ်ခြား တိုင်းတစ်ပါးရောက် အမျိုးသားတို့ရဲ့ ဘဝကို အကောင်းဆုံး ပုံဖော်နိုင်ခဲ့သူဖြစ်ပြီး ယခု ဒုတိယစာအုပ်မှာတော့ ခက်ခဲတဲ့ ဘဝလမ်းကြောင်းပေါ်က ဓနအင်အား ကင်းမဲ့၊ background မကောင်းရှာတဲ့ လင်ပစ်မလေးတစ်ဦးဖြစ်သူ ညိုမီမီခင် ရဲ့ အကြောင်းကို ညို အမည်နဲ့ ရေးဖွဲ့ပါတယ်။ ညို ဆိုတာ အသက် ၂၀ ကျော်အရွယ်မှာတင် အိမ်ထောင်ကျခဲ့တဲ့ ရွှေပြည်သာစက်မှုဇုန်ရောက် အလုပ်သမတစ်ဦး။ မိဘနေရပ်ကနေ ဝေးရာမှာ ဘဝလမ်းကြောင်းအတွက် အလုပ်လုပ်နေရင်း သူမလိုပဲ ဘဝတူ သိန်းသန်းမောင်နဲ့ လူငယ်သဘာဝ ချစ်ကြိုက်မိရင်း လက်မထပ်လို့ မရတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်မှာပဲ ညို အိမ်ထောင်သားမွေးဘဝကို ရောက်ခဲ့တယ်။ အခက်အခဲတွေကြားကနေ အိမ်ထောင်တစ်ခုကို ရုန်းကန်တည်ဆောက်နေရင်းက ညို့အမျိုးသားဟာ ခြေရှုပ်လာတယ်။ စင်တင်တေးဂီတဆိုင်က ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖြစ်လာတယ်။ အစစအရာရာ နိမ့်ပါးတဲ့ ညို့အတွက် ယောက်ျားကို သဝန်တိုဖို့တောင် ခက်ခဲနေဆဲမှာပဲ သိန်းသန်းမောင် ကားတိုက်မှု ဖြစ်တော့ စင်တင်က ကောင်မလေး မေဘရဏီက ငွေကြေးအကူအညီနဲ့ တခြားလိုအပ်တာတွေ ကူညီရင်း ညို့ရဲ့ မိသားစုဘဝကို ခြယ်လှယ်လာတယ်။ သိန်းသန်းမောင် အချုပ်နဲ့ ထောင်ကလွတ်ပြီး နောက်ပိုင်း မေဘရဏီနဲ့ နိုင်ငံခြားကို အတူထွက်သွားတော့ ညို့ကမ္ဘာဟာ အမှောင်ဖုံးလာတယ်။ ရရာအလုပ်တွေ ဝင်လုပ်ရင်း ကလေးတွေရဲ့ စရိတ်ပေါင်းများစွာနဲ့ ဘဝလမ်းကို ခက်ခက်ခဲခဲ လျှောက်နေရင်းက ကိုဗစ်ကာလမှာတော့ ညို့ကမ္ဘာဟာ လုံးဝ မှောင်မိုက်ထဲ ကျသွားစေခဲ့တယ်။

    အမှောင်လောကထဲက ညိုမီမီခင် ဘဝကို ဘယ်လို ဆက်လက်ရပ်တည်မလဲ။ ဘဝလမ်းကို ဘယ်လို ဆက်လျှောက်မလဲ။

    “ညိုဟာ ဘယ်လို မိန်းမစား၊ ညိုဟာ ဘယ်လို အတန်းအစား ဆိုတာထက် ညို့စိတ်၊ ညို့ဘဝ၊ ညို့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေနဲ့ ညို့ လုပ်ရပ်တွေအပေါ် စာနာ နားလည်ပေးနိုင်ကြမယ် ဆိုရင် ကျေနပ်ပါတယ်” လို့ စာရေးသူက ဆိုပါတယ်။

    တကယ်တော့ ညိုဟာ .. ဘာဖြစ်မလဲ ၊ ညို့ကို ဘယ်လို မြင်ရမလဲ၊ ညို့ရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းက စာရေးသူ မျှော်လင့်သလို ခံစားရစေမှာလား။

    ထွန်းတောက်ထွဋ် (သင်္ချာ) ရဲ့ ညို ဟာ ဆရာ့စာအုပ်အသစ်ကို မျှော်လင့်နေသူတို့ စိတ်တိုင်းကျ နှစ်ခြိုက်စေမယ့် စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ်ပါပဲ။

    ညို

    Ks 5,000
  • ဓမ္မာရုံ

    ရပ်ကွက်ဓမ္မာရုံတစ်ရုံရဲ့ရှေ့တည့်တည့်မှာ နေဖူးကြလား။
    ဓမ္မာရုံလေးရဲ့ရှေ့မှာ နေမိသူတစ်ဦး ကြုံရတဲ့ အကြောင်းတွေရယ်၊ ရပ်ကွက်နဲ့ ဓမ္မာရုံတစ်ရုံအတွင်းက အချို့ဖြစ်ရပ်လေးတွေရယ် အကြောင်းတွေကို ဓမ္မာရုံ ဝတ္ထုအသစ်မှာ ဆရာအကြည်တော်က ဘယ်လိုခွီရအောင် ရေးသားခဲ့သလဲ ..?

    နေ့ညမပြတ် လော်စပီကာအသံက ခပ်ကျယ်ကျယ်၊ ဓမ္မာရုံက သေးသေးသွယ်သွယ်၊
    ဤသည်ကား ရပ်ကွက်၏ ပြယုဂ်။ ဓမ္မာရုံကို ကြည့်လျှင် မြင်နိုင်ပါမည်၊ ယိုင်နဲ့နဲ့ သစ်သားတိုင်ပေါ်မှာ မှီတည်နေပြီး ပျဉ်ကြမ်းကပ် သွပ်ဆွေး ခပ်ရွဲရွဲလေး။
    ရပ်ကွက်က ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မဟုတ်သော်ငြား သိပ်ပြီး လှီလှသည် မဟုတ်။ အခြေခံလူတန်းစား များသည်။ ထိုရပ်ကွက်ကြီးအလယ်မှာ ဆယ်ပေနှစ်ခန်းသာသာ ဓမ္မာရုံလေးက အချက်အချာကျစွာ ရှိနေသည်။

    ၎င်းရပ်ကွက်၊ ၎င်းဓမ္မာရုံရှေ့တည့်တည့်မှာ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် လာနေမိသူက ဖွားငွေခင်။ ဖွားငွေခင်က ရွာမှာ အေးအေးလူလူ တစ်သက်လုံး နေလာခဲ့သူ။ လင်သားဖြစ်သူ ဦးထွန်းတင့် ကွယ်လွန်ပြီးတော့ သားဖြစ်သူက သူတို့နဲ့လဲ နီးနီးနားနား မြို့မှာ အခြေချပါလား ဆိုလို့ အရပ်တစ်ပါးကို ပြောင်းရွှေ့လာတာ။ ပြောင်းမဲ့ပြောင်းတော့လဲ အနှီရပ်ကွက် ဓမ္မာရုံရှေ့တည့်တည့်က အိမ်။
    အဲ့ဒီအိမ် မဝယ်ဖို့ သားဖြစ်သူ ဘယ်လိုနားချချ လက်မခံဘဲ ဝယ်ပြီး နေတယ်။ နေပြီး သကာလမှာတော့ … အင်း ပြောရရင် ဩချရလောက်တဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက သာရေးနာရေး ဘာသာရေး ပွဲလမ်းပေါင်းစုံကြောင့် လော်စပီကာဆိုသည့်အရာနဲ့ ဖွားငွေခင်ခမျာ လှလှကြီး တိုးရပါလေရော။ ဖွားငွေခင် ဘာဖြစ်မလဲ?

    ဖွားငွေခင်ရဲ့ အကြောင်းပြီးလေတော့ ဓမ္မာရုံလေးရဲ့ အကျိုးအကြောင်း အဆိုးအကောင်း ဖြစ်ပုံ ဇာတ်စုံကို ဆရာအကြည်တော်က ဆက်ပြီး ရေးသားတင်ပြတယ်။

    သေးသေးသွယ်သွယ် ပိန်လှီလှီ ဆန်ခါပေါက် သွပ်မိုး ဓမ္မာရုံကို ပြင်ဆင်တည်ဆောက်ဖို့ လုပ်ရင်း မုခ်ဦးပဲ ပြီးသွားတာမျိုး၊
    ပြီးတော့ ဓမ္မာရုံပြင်ဆောက်ဖို့ ရပ်ကွက်ထဲက ဓမ္မာရုံလူကြီးတွေ နည်းအမျိုးမျိုး ကြံဖန်စဉ်းစား လုပ်ကြရာက မပြုံးဘဲ ဝါးလုံးကွဲရယ်ရမဲ့ ဟာသတွေကို ဖတ်ရမယ်။
    အို ဘာပြောကောင်းမလဲ … အလွဲတွေနဲ့ ခွီစရာ ဇာတ်လမ်းတွေ … နောက် ရယ်စရာမောစရာ ဆိုတဲ့အတိုင်း ရယ်ပြီး မောသွားရမယ့် အကြောင်းတွေ …
    ရပ်ကွက်ဓမ္မာရုံလေးတစ်ရုံရဲ့ အဖြစ်သနစ်တွေအကြောင်း ဆရာအကြည်တော်ရဲ့ ရေးဟန်အတိုင်း သွက်လက် ရွှင်ပြစွာ ရေးဖွဲ့ထားတဲ့ ဓမ္မာရုံ ဝတ္ထုအသစ်ကို ဖတ်ပြီး ခွီလိုက်ရအောင်လား …

Main Menu