ဆမ်းမာဆက်မွမ်၏ ဝတ္ထုတိုများ

ဆရာကျော်အောင် ဘာသာပြန်တဲ့ ဆမ်းမားဆက်မွမ်း ၏ ဝတ္ထုတိုများ က ဘယ်အချိန်မဆို မရိုးနိုင်တဲ့ သမိုင်းတစ်လျှောက် အကောင်းဆုံး ဝတ္ထုတိုစာအုပ်များထဲမှ တစ်အုပ်ဆိုလျှင် မှားအံ့မထင်။ 1964 မှာ ထွက်ခဲ့တဲ့ မူရင်းစာအုပ်ဟာ ယနေ့ထက်တိုင် ကမ္ဘာမှာ ထင်ရှားနေဆဲဖြစ်ပြီး Goodreads မှာ Rating 4.3 , Amazon မှာ Rating 4.4 ရထားပါတယ်။ မြန်မာဘာသာပြန်ကလဲ စာချစ်သူတို့ နှစ်သက်သဘောကျကြပြီး ယနေ့ထက်တိုင် အကြိမ်ရေ အသစ်များ ထုတ်ဝေနေရဆဲ ရှိပါတယ်။

ဆမ်းမားဆက်မွမ်ဟာ ဝတ္ထုရှည်ကြီးများ ရေးသားခဲ့ရာမှာ အောင်မြင်သလို ဝတ္ထုတိုများဟာလဲ ဆိုခဲ့သလို လူကြိုက်များလှပါတယ်။ ဒီစာအုပ် ဆရာကျော်အောင် ပြန်ဆိုတဲ့ ဆမ်းမားဆက်မွမ်၏ ဝတ္ထုတိုများမှာ ဝတ္ထုတို ၁၅ ပုဒ် ပါဝင်ပြီး ရယ်မောဖွယ် … လွမ်းဆွေးဖွယ် … စတဲ့ ရသမျိုးစုံကို ခံစားရမှာပါ။ ဆမ်းမားဆက်မွမ်ဟာ ခရီးသွားလာခြင်းကို ဝါသနာပါပြီး ကမ္ဘာအရပ်ရပ်ကို ခရီးထွက်ခဲ့သူပါ။ ခရီးသွားရင်း ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ရေးဖို့ ကုန်ကြမ်းရှာတွေပြီဆိုရင် အဲ့ဒီနေရာဒေသမှာ ရက်အတန်ကြာနေပြီး ဝတ္ထုအတွက် လေ့လာသူ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအတွက် ဆမ်းမားဆက်မွမ်ရဲ့ ဝတ္ထုတိုတွေဟာ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်က နေရာဒေသတွေမှာ အခြေခံထားတာ ဖတ်ရမှာ ဖြစ်ပြီး ကာလဒေသစရိုက်၊ လူတွေရဲ့ ပြုမူလှုပ်ရှားပုံ စတာတွေက သူ့ဝတ္ထုတွေမှာ ထင်ရှားလှပစွာ ပေါ်ပေါက်နေပါတယ်။

ဆမ်းမားဆက်မွမ်ကို နှစ်ဆယ်ရာစုရဲ့ အကျော်ကြားဆုံး စာရေးဆရာများထဲက တစ်ဦးလို့ သတ်မှတ်ပြီး အကျွမ်းကျင်ဆုံး ဝတ္ထုတိုရေးဆရာလို့ နေရာပေးကြတယ်။ ဆမ်းမားဆက်မွမ် ကိုယ်တိုင်ကတော့ ဝတ္ထုတိုအရာမှာ ပြင်သစ်စာရေးဆရာ မိုပါဆွန်းက အကျွမ်းကျင်ဆုံးလို့ ဆိုပါတယ်။ ဆမ်းမားဆက်မွမ်ဟာ ဘဝတစ်လျှောက် စာပေလက်ရာများစွာ (ဝတ္ထုတို/ရှည်၊ ပြဇာတ်၊ အတ္ထုပ္ပတ္တိ၊ ခရီးသွားစာပေ၊ စာပေအကဲဖြတ်စာတမ်း) ရေးခဲ့သူဖြစ်ပြီး အသက် ၇၀ အရွယ်တွင် စာပေရေးသားခြင်းကို အနားယူခဲ့တယ်။ ဆမ်းမားဆက်မွမ်ဟာ သူ့ဘဝကို သူပြန်သုံးသပ်တဲ့အခါ သူဟာ ဘယ်သူ့အပေါ်မှာမှ မနာလိုဝန်တိုစိတ် မရှိဘဲ ရှင်သန်ခဲ့တယ်။ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီလို နေခဲ့တဲ့အတွက်လဲ သူ့ဘဝကို သူကျေနပ်တယ်လို့ ဆိုထားပါတယ်။ ဒီအကြောင်းနဲ့ ပတ်သက်လို့ “ကျွန်တော် မလုပ်ဖူးတာ သိပ်မရှိဘူး။ လူအတော်များများနဲ့လဲ သိကျွမ်းခဲ့တယ်။ စာအုပ်တွေလဲ အများကြီးဖတ်ခဲ့တယ်။ ရုပ်ရှင်တွေ အများကြီး ကြည့်ခဲ့တယ်။ ဂီတတွေ အများကြီးနားထောင်ခဲ့တယ်။ ကျောက်ရုပ်တွေ၊ ခရစ်ယာန်ဘုရားရှိခိုးကျောင်းတွေ၊ လက်ရာကောင်း အဆောက်အအုံတွေ အများကြီး မြင်ခဲ့တွေ့ခဲ့တယ် … ဒါဆိုရင် လုံလောက်ပါပြီ” တဲ့။

ဝတ္ထုရေးဖွဲ့ခြင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီးလဲ ဆမ်းမားဆက်မွမ်က “လူတစ်ယောက်၏စရိုက်သည် အခြားသူများနှင့် မတူဘဲ ထူးခြားသည်။ ထိုစရိုက်ကို အခြေတည်ကာ သူ့အကြောင်း ဝတ္ထုရေးလို့ ကောင်းမည်ဟု ထင်မြင်ယူဆလျှင်၊ စိတ်ကူးရလျှင် ထိုအကြောင်းကို ကျွန်တော်ရေးသည်။ တစ်ခါတရံ ထူးခြားသည့် အခြေအနေတစ်ခုခုတွင် စိတ်နေသဘောထားတစ်စုံတစ်ခုကြောင့် မမျှော်လင့်ထားသည့် အဖြစ်အပျက်တစ်ခု ပေါ်လာရသည်။ ထိုအခါ ကျွန်တော့်မှာ ရေးစရာ အကွက်ဝင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအဖြစ်အပျက်ကို ကျွန်တော် ဝတ္ထုရေးသည်။ သို့သော်လည်း ကျွန်တော် ထပ်၍ ပြောချင်ပါသေးသည်။ ထိုလူ့စရိုက်၊ ထိုလူ့အဖြစ်သနစ်တို့မှာ ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်နှင့် ကွဲလွဲသည့် လူ့သဘာဝများသာ ဖြစ်လေသည်။ ယင်းတို့မှာ ယေဘုယျ သဘောမဆောင်၊ ခြွင်းချက် သဘောသာဆောင်သည်” လို့ ဆိုပါတယ်။