- “ခေါင်းဆောင်ကောင်းတို့၏ ဝိသေသ” already exists in your wishlist
-
အမုန်းနှင့် လမ်းခွဲခြင်း
ငွေတီဦးလူတွေဟာ ကိုယ်ချစ်တဲ့၊ ခင်တဲ့သူတွေကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရရင်ဖြစ်စေ၊ ကိုယ်နှစ်သက်တဲ့ အရာတွေကို လက်လွှတ်ပေးလိုက်ရရင် ဖြစ်စေ … ပထမဦးဆုံး လုပ်မိတာက ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်ကြတဲ့ ကိစ္စပါပဲ။ ငါ ဘာကြောင့် မလုပ်နိုင်ခဲ့ရတာလဲ ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မုန်းတီးလာကြတယ်။ အမုန်းစိတ် ကြီးထွားလာတာနဲ့အမျှ ကိုယ့်ဖြစ်တည်မှုတွေကို လက်ခံဖို့ ခက်ခဲလာပါတယ်။လူသားတို့ ဘဝနေ့စွဲတွေမှာ ရှင်သန်ရ ခက်ခဲလာတာဟာလဲ မတည်မြဲမှုတွေ၊ အပြောင်းအလဲတွေကို လက်မခံနိုင်ခြင်းက အစပြုတာပါ။ အရွေ့အလျားတွေနောက်ကို ထိခိုက်ကြေကွဲစွာ လိုက်ပါခံစားရင်း နှလုံးသားထဲက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချစ်တဲ့စိတ်တွေ ပျောက်ဆုံးသွားကြတယ်။ လူတွေဟာ တစ်ခြားတစ်ယောက်ကိုပဲ မုန်းမုန်း၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပဲ မုန်းမုန်း အမုန်းက အင်အားကြီးမားလာပြီဆိုရင် စိတ်ရောလူပါ စတင် ပူလောင်ရတော့တာပါပဲ။ ဒါကြောင့် အမုန်းတရားတွေကို ရှင်းလင်းဖယ်ထုတ်ပြီး ဘယ်လိုလမ်းခွဲရမလဲဆိုတာကို ဆရာမငွေတီဦး ရေးသားတဲ့ အမုန်းနှင့်လမ်းခွဲခြင်း (နှလုံးသားအားဖြည့် ဝတ္ထုတိုစုစည်းမှု) စာအုပ်လေးမှာ အဖြေ ရှာကြည့်နိုင်ပါတယ်။‘သူပြောပြတဲ့သူမ’ ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုတိုလေးထဲမှာတော့ ဒီလိုလေး ရေးဖွဲ့ထားတာ တွေ့ရပါတယ်။တခြားလူတွေကို ကြင်နာရင်းနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကြင်နာဖို့မေ့လျော့နေရင်လဲ နာကျင်ခြင်းဟာ ကိုယ့်အတွက်ပဲ ဖြစ်လာမှာတဲ့။ ဘဝကို မသေဆုံးဖို့ဆိုရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မုန်းလို့မဖြစ်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချစ်လိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာ အရာရာဟာ ပြောင်းလဲသွားပါတယ် လို့ ရေးထားတာက လေးလေးနက်နက် တွေးရမဲ့ စာတစ်ပုဒ် ဖြစ်ပါစေမယ်။‘စိန်ပန်းပင်’ ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုတိုလေးကတော့ စိတ်ကို လွတ်မြောက်နေတဲ့ စိန်ပန်းပင်ကြီးနဲ့ ပါးပါးလေး ခိုင်းနှိုင်းပြသွားတာပါတယ်။ စိတ်ကို အရေးကြီးဆုံးအချိန်တွေမှာ ပိုပြီး လွှတ်ချထားတတ်ရတယ်တဲ့။ စိတ်ဟာ အတင်းအကျပ် ချုပ်နှောင်ခံထားရတဲ့အခါ မလွတ်မြောက်တော့ဘဲ ဘာအစွမ်းသတ္တိမှ မထွက်တော့ဘူး။ စိတ်နဲ့ခန္ဓာမှာ အရေးကြီးဆုံးက သက်သောင့်သက်သာရှိမှုပါပဲဆိုတာကို ဒီဝတ္ထုလေးထဲမှာ ပြောပြထားတာ တန်ဖိုးရှိစွာ တွေ့ရပါမယ်။အမုန်းနှင့်လမ်းခွဲခြင်း တစ်အုပ်လုံးကို ခြုံပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ရသဝတ္ထုတိုတွေ ဆိုတာထက် ဗီတာမင်အားဆေးလေးတွေ လို့ ပြောရင် ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ တစ်ပုဒ် ဖတ်ပြီးသွားတိုင်း ကိုယ့်ရဲ့ ဘဝနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အရှိတရားလေးတွေကို မြင်ယောင်လက်ခံလာမိမှာပါ။ တစ်အုပ်လုံးက ဝတ္ထုတို ၁၆ ပုဒ်လုံး ဖတ်ရှုပြီးတဲ့အခါမှာတော့ စိတ်ရောလူပါ အားအင်ပြည့်ဝသလို ခံစားမိကြပါလိမ့်မယ်။ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ စိတ်တွေကို ကြည်လင်လန်းဆန်းဖို့ ဆရာမငွေတီဦးရဲ့ နှလုံးသား ခွန်အားဖြည့်ဝတ္ထုလေးတွေက ကူညီပေးပါလိမ့်မယ်။ ဘဝကို အရှိအတိုင်း လက်ခံပြီး မနက်ဖြန်ကို အကောင်းဆုံး ရင်ဆိုင်ဖို့ ‘အမုန်းနှင့်လမ်းခွဲခြင်း’ က ဖတ်ကြည့်သင့်တဲ့ စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ပါပဲ။Ks 9,000အမုန်းနှင့် လမ်းခွဲခြင်း
Ks 9,000 -
ဆမ်းမာဆက်မွမ်၏ ဝတ္ထုတိုများ
ကျော်အောင်ဆရာကျော်အောင် ဘာသာပြန်တဲ့ ဆမ်းမားဆက်မွမ်း ၏ ဝတ္ထုတိုများ က ဘယ်အချိန်မဆို မရိုးနိုင်တဲ့ သမိုင်းတစ်လျှောက် အကောင်းဆုံး ဝတ္ထုတိုစာအုပ်များထဲမှ တစ်အုပ်ဆိုလျှင် မှားအံ့မထင်။ 1964 မှာ ထွက်ခဲ့တဲ့ မူရင်းစာအုပ်ဟာ ယနေ့ထက်တိုင် ကမ္ဘာမှာ ထင်ရှားနေဆဲဖြစ်ပြီး Goodreads မှာ Rating 4.3 , Amazon မှာ Rating 4.4 ရထားပါတယ်။ မြန်မာဘာသာပြန်ကလဲ စာချစ်သူတို့ နှစ်သက်သဘောကျကြပြီး ယနေ့ထက်တိုင် အကြိမ်ရေ အသစ်များ ထုတ်ဝေနေရဆဲ ရှိပါတယ်။ဆမ်းမားဆက်မွမ်ဟာ ဝတ္ထုရှည်ကြီးများ ရေးသားခဲ့ရာမှာ အောင်မြင်သလို ဝတ္ထုတိုများဟာလဲ ဆိုခဲ့သလို လူကြိုက်များလှပါတယ်။ ဒီစာအုပ် ဆရာကျော်အောင် ပြန်ဆိုတဲ့ ဆမ်းမားဆက်မွမ်၏ ဝတ္ထုတိုများမှာ ဝတ္ထုတို ၁၅ ပုဒ် ပါဝင်ပြီး ရယ်မောဖွယ် … လွမ်းဆွေးဖွယ် … စတဲ့ ရသမျိုးစုံကို ခံစားရမှာပါ။ ဆမ်းမားဆက်မွမ်ဟာ ခရီးသွားလာခြင်းကို ဝါသနာပါပြီး ကမ္ဘာအရပ်ရပ်ကို ခရီးထွက်ခဲ့သူပါ။ ခရီးသွားရင်း ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ရေးဖို့ ကုန်ကြမ်းရှာတွေပြီဆိုရင် အဲ့ဒီနေရာဒေသမှာ ရက်အတန်ကြာနေပြီး ဝတ္ထုအတွက် လေ့လာသူ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအတွက် ဆမ်းမားဆက်မွမ်ရဲ့ ဝတ္ထုတိုတွေဟာ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်က နေရာဒေသတွေမှာ အခြေခံထားတာ ဖတ်ရမှာ ဖြစ်ပြီး ကာလဒေသစရိုက်၊ လူတွေရဲ့ ပြုမူလှုပ်ရှားပုံ စတာတွေက သူ့ဝတ္ထုတွေမှာ ထင်ရှားလှပစွာ ပေါ်ပေါက်နေပါတယ်။ဆမ်းမားဆက်မွမ်ကို နှစ်ဆယ်ရာစုရဲ့ အကျော်ကြားဆုံး စာရေးဆရာများထဲက တစ်ဦးလို့ သတ်မှတ်ပြီး အကျွမ်းကျင်ဆုံး ဝတ္ထုတိုရေးဆရာလို့ နေရာပေးကြတယ်။ ဆမ်းမားဆက်မွမ် ကိုယ်တိုင်ကတော့ ဝတ္ထုတိုအရာမှာ ပြင်သစ်စာရေးဆရာ မိုပါဆွန်းက အကျွမ်းကျင်ဆုံးလို့ ဆိုပါတယ်။ ဆမ်းမားဆက်မွမ်ဟာ ဘဝတစ်လျှောက် စာပေလက်ရာများစွာ (ဝတ္ထုတို/ရှည်၊ ပြဇာတ်၊ အတ္ထုပ္ပတ္တိ၊ ခရီးသွားစာပေ၊ စာပေအကဲဖြတ်စာတမ်း) ရေးခဲ့သူဖြစ်ပြီး အသက် ၇၀ အရွယ်တွင် စာပေရေးသားခြင်းကို အနားယူခဲ့တယ်။ ဆမ်းမားဆက်မွမ်ဟာ သူ့ဘဝကို သူပြန်သုံးသပ်တဲ့အခါ သူဟာ ဘယ်သူ့အပေါ်မှာမှ မနာလိုဝန်တိုစိတ် မရှိဘဲ ရှင်သန်ခဲ့တယ်။ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီလို နေခဲ့တဲ့အတွက်လဲ သူ့ဘဝကို သူကျေနပ်တယ်လို့ ဆိုထားပါတယ်။ ဒီအကြောင်းနဲ့ ပတ်သက်လို့ “ကျွန်တော် မလုပ်ဖူးတာ သိပ်မရှိဘူး။ လူအတော်များများနဲ့လဲ သိကျွမ်းခဲ့တယ်။ စာအုပ်တွေလဲ အများကြီးဖတ်ခဲ့တယ်။ ရုပ်ရှင်တွေ အများကြီး ကြည့်ခဲ့တယ်။ ဂီတတွေ အများကြီးနားထောင်ခဲ့တယ်။ ကျောက်ရုပ်တွေ၊ ခရစ်ယာန်ဘုရားရှိခိုးကျောင်းတွေ၊ လက်ရာကောင်း အဆောက်အအုံတွေ အများကြီး မြင်ခဲ့တွေ့ခဲ့တယ် … ဒါဆိုရင် လုံလောက်ပါပြီ” တဲ့။ဝတ္ထုရေးဖွဲ့ခြင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီးလဲ ဆမ်းမားဆက်မွမ်က “လူတစ်ယောက်၏စရိုက်သည် အခြားသူများနှင့် မတူဘဲ ထူးခြားသည်။ ထိုစရိုက်ကို အခြေတည်ကာ သူ့အကြောင်း ဝတ္ထုရေးလို့ ကောင်းမည်ဟု ထင်မြင်ယူဆလျှင်၊ စိတ်ကူးရလျှင် ထိုအကြောင်းကို ကျွန်တော်ရေးသည်။ တစ်ခါတရံ ထူးခြားသည့် အခြေအနေတစ်ခုခုတွင် စိတ်နေသဘောထားတစ်စုံတစ်ခုကြောင့် မမျှော်လင့်ထားသည့် အဖြစ်အပျက်တစ်ခု ပေါ်လာရသည်။ ထိုအခါ ကျွန်တော့်မှာ ရေးစရာ အကွက်ဝင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအဖြစ်အပျက်ကို ကျွန်တော် ဝတ္ထုရေးသည်။ သို့သော်လည်း ကျွန်တော် ထပ်၍ ပြောချင်ပါသေးသည်။ ထိုလူ့စရိုက်၊ ထိုလူ့အဖြစ်သနစ်တို့မှာ ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်နှင့် ကွဲလွဲသည့် လူ့သဘာဝများသာ ဖြစ်လေသည်။ ယင်းတို့မှာ ယေဘုယျ သဘောမဆောင်၊ ခြွင်းချက် သဘောသာဆောင်သည်” လို့ ဆိုပါတယ်။Ks 12,000ဆမ်းမာဆက်မွမ်၏ ဝတ္ထုတိုများ
Ks 12,000 -
ကူလီ
ကျော်အောင်ဆရာကျော်အောင် ရဲ့ ကူလီ ဝတ္ထုဟာ မူရင်းစာရေးဆရာ Mulk Raj Anand ရဲ့ Coolie ကို ဘာသာပြန်ထားတဲ့ စာအုပ်ဖြစ်ပါတယ်။ အာနန်ဟာ ဒီစာအုပ်မှာ အိန္ဒိယပြည်က ဗြိတိသျှတို့ရဲ့ ညစ်ညမ်းမှုတွေကို လူအများသိစေရန် ဖွင့်ထုတ်ထားတယ်။ ပြီးတော့ အိန္ဒိယက နာမည်ကျော်ဇာတ်တစ်ခုဖြစ်တဲ့ အထက်အတန်းလွှာနဲ့ အောက်တန်းလွှာတို့ရဲ့ လူတန်းစားခြားနားမှုကိုလည်း သေချာဖော်ပြထားတယ်။ အောက်ခြေလူတန်းစားတစ်ရပ်ရဲ့ ဘဝလွတ်မြောက်ရေးအတွက် တိုက်ပွဲဝင်ပုံကို မူရင်းစာရေးဆရာက ဆင်းရဲသားတို့ဘက်ကနေ ရပ်တည်ရေးဖွဲ့ထားတာ ကူလီ မှာ စိတ်ဝင်စားဖွယ် ဖတ်ရှုရပါမယ်။
” ဟိုအကောင်ကြီးက ဘာကောင်လဲ ဦးလေး ”
ဒါဟာ ကူလီ စာအုပ်ထဲက ဇာတ်ကောင် မူနူးလေး ရှန်နဂါမြို့ထဲ ဝင်ဝင်ချင်း သူ့ဦးလေးဖြစ်သူကို မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းပါ။ ဒီမေးခွန်းလေးဟာ မီးရထားကိုတောင် မမြင်ဖူးတဲ့ အောက်ဆုံးအလွှာရဲ့ ဘဝအနေအထားကို မီးမောင်းထိုးပြလိုက်သလိုပါပဲ။ ဓာတ်စက်ကိုမြင်တော့လည်း သေတ္တာထဲ လူဝင်ပြီး သီချင်းဆိုတယ်လို့ ထင်နေတဲ့ ဆင်းရဲသားလေး မူနူး။ ရှန်နဂါမှာ သူရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ရမယ့် အခက်အခဲတွေဟာ ဘာတွေဖြစ်မလဲ။ ဘယ်လိုလူမျိုးတွေနဲ့ရော တွေ့ဆုံရမှာလဲ။
နွားကျောင်းသားလေးဘဝကနေ၊ အိမ်စေခံ၊ စက်ရုံအလုပ်သမား စသဖြင့် ထမင်းနပ်မှန်ရေးအတွက် အဆင့်ဆင့် ကျော်ဖြတ်ခဲ့ရတဲ့ မူနူးရဲ့စိတ်ခံစားချက်တွေ၊ ပင်ပန်းဆင်းရဲရပုံတွေကို စာရေးဆရာ အာနန်က ဒီစာအုပ်မှာ ထိထိမိမိ ရေးဖွဲ့ထားတယ်။ ကူလီဝတ္ထုကို ဖတ်နေရင်း အထက်တန်းလွှာတွေရဲ့ ဖိနှိပ်ချယ်လှယ်မှုတွေ၊ အနိုင်ကျင့်ဗိုလ်ကျမှုတွေကို မြင်တွေ့တဲ့အခါ မူနူးနဲ့ ထပ်တူ ခံပြင်းမိစေမှာ အမှန်ပါပဲ။ အိန္ဒိယပြည်က နယ်ချဲ့စနစ်ရဲ့ ဆိုးရွားတဲ့ဖိနှိပ်မှုတွေကိုလည်း ဒီစာအုပ်ထဲမှာမြင်တွေ့ရပါလိမ့်မယ်။ မရှိဆင်းရဲသား လူတန်းစားတစ်ရပ်မှာ ကလေးလုပ်သားတွေ ပေါများပြီး ဒုက္ခခံနေရတာကိုလည်း ဖတ်နေရင်း ခံစားနားလည်မိပါတယ်။ တကယ်တမ်းတော့ လူ့လောကကြီးမှာ လူတန်းစားနှစ်ရပ်ပဲ ရှိတယ်တဲ့။ အဲ့ဒါဟာ အထက်တန်းလွှာနဲ့ အောက်တန်းလွှာပါပဲ။ ဘယ်လောက်ထိ ကွဲပြားခြားနားလဲ သိချင်ရင်တော့ ဆရာကျော်အောင် ဘာသာပြန်ထားတဲ့ ကူလီ ဝတ္ထုကိုသာ ဖတ်ကြည့်ကြဖို့ တိုက်တွန်းပါရစေ။Ks 20,000ကူလီ
Ks 20,000




