မြသန်းတင့် – သမိုင်းဆိုင်ရာရုပ်ဝါဒ ဟာ အနုပဋိလောမရုပ်ဝါဒ ကဲ့သို့ပင် ဝတ္ထုမဟုတ်တဲ့ ကျမ်းစာအုပ်ငယ်တစ်အုပ်ဖြစ်ပါတယ်။ စာချစ်သူအဖို့ ဖတ်ပြီးသွားရင် စာအုပ်စင်ပေါ် အပြီးတင်လိုက်ရမယ့် စာအုပ်မျိုး မဟုတ်ဘဲ ခေတ်အဆက်ဆက် ဝါဒ၊ အဘိဓမ္မာတွေ တိုးတက်ဖြစ်ထွန်း ပြောင်းလဲလာတိုင်း နှိုင်းယှဉ်ချိန်ထိုး လေ့လာရမယ့် ကျမ်းစာအုပ်တစ်အုပ်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

သမိုင်းဆိုင်ရာရုပ်ဝါဒ ကျမ်းစာအုပ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး “မည်သည့်အင်အားစုများက လူ့အဖွဲ့အစည်းကြီးကို မောင်းနှင်နေကြသနည်း။ လူမှုဖြစ်ပေါ်တိုးတက်မှုသည် မည်သည့်ဥပဒေသများအရ ဖြစ်ပေါ်တိုးတက်နေရသနည်း။ ဤမေးခွန်းများကို သမိုင်းဆိုင်ရာရုပ်ဝါဒက ဖြေဆိုပေသည်။ ထို့ကြောင့် မောင်းနှင်ရေးအင်အားစု၏ ယေဘုယျသဘောတရားနှင့် လူမှုဖြစ်ပေါ်တိုးတက်မှု၏ ဥပဒေသများကို ပြဆိုသည့် စာတမ်းကို သမိုင်းအား ရုပ်ကျစွာ ကြည့်မြင်ခံယူချက် (သို့) သမိုင်းဆိုင်ရာရုပ်ဝါဒ ဟု ခေါ်ပေသည်။ လူတို့၏ နေ့စဉ်ပြဿနာများကို ဖြေရှင်းရာ၌ ရုပ်ဝါဒကျသော လောကအမြင်ကို ဟပ်ယူလိုက်သောအခါ သမိုင်းဆိုင်ရာရုပ်ဝါဒဟူ၍ ဖြစ်ပေါ်လာသည်” လို့ စာအုပ်တစ်နေရာမှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။

သင်္ဘောသားတွေနဲ့ နိုင်ငံခြားရောက် မြန်မာတွေကြားမှာ ရွှေ လို့ ပြောလိုက်ရင် လူတွေဆင်မြန်းတဲ့ တန်ဖိုးကြီးအသုံးအဆောင် ဆိုတာထက် မြန်မာ ဆိုတာကို ပိုပြီး သဘောပေါက်ကြမှာပါ။ နိုင်ငံခြားရောက် မြန်မာတွေအဖို့ တခြားသော တိုင်းသူပြည်သားတွေရှေ့မှာ သူတို့အကြောင်း အတင်းပြောချင်တာဖြစ်ဖြစ်၊ သူတို့ကို မသိစေလိုတာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ လူမျိုးနာမည်တွေကို အမှန်အတိုင်း ထုတ်ပြောရတာဟာ အဆင်ပြေမနေပါဘူး။

ဒီအတွက်ကြောင့် လွန်ပြီးတဲ့ကာလတွေမှာ နိုင်ငံခြားထွက်ခဲ့သူ အင်မတန်ဦးနှောက်ကောင်းတဲ့ ရှေ့လူကြီးများဟာ ဂျပန်ဆို ဂ၊ မလေးရှားဆို မ၊ ကိုရီးယားဆို ကကြီး၊ စင်ကာပူဆို စလုံး၊ အင်ဒိုဆို အ၊ ထိုင်းဆို ယပလက်၊ ဖိလစ်ပိုင်ဆို ဖ (ဖားလို့လည်းခေါ်သေး) စတဲ့ ဆိုင်ရာဆိုင်ရာ စကားဝှက် များကို ပေးအပ်ခဲ့တယ်။ ကိုယ့်မြန်မာအကြောင်း သူတို့ရှေ့မှာ မသိအောင် ပြောဆိုဖို့ စကားဝှက် အဖြစ်ကိုတော့ ရွှေ လို့ အမည်သညာ တွင်စေခဲ့တယ်။ မြန်မာနိုင်ငံ ဆိုတာကိုက ရွှေနိုင်ငံလို့ ဆိုကြသကိုး။ ဒီလိုနဲ့ သင်္ဘောသားလောကမှာ တစ်စီးလုံးကို မြန်မာတွေချည်း တာဝန်ယူတဲ့ အခါမျိုးဆိုရင် တစ်ခိုင်လုံးရွှေ လို့ ခေါ်တွင်တဲ့အထိ ဖြစ်လာတယ်။

ဆရာငဒိန်း ရေးတဲ့ တစ်ခိုင်လုံးရွှေ ဝတ္ထုဟာ ကက်ပတိန်ကအစ ကုန်းပတ်အဆုံး မြန်မာတွေချည်း ပါဝင်တဲ့ နိုင်ငံခြားသင်္ဘောလိုင်းတစ်ခုကို တက်သွားတဲ့ ‘ဝလုံး’ အမည်ရ လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ နေ့ရက်များပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

ဝလုံးအဖို့ ဒီတစ်ခိုင်လုံးရွှေ သင်္ဘောပေါ်ကို လိုက်ရတာဟာ သူ့အတွက် ဒုတိယအကြိမ် သင်္ဘောလိုက်ခြင်းပါ။ ဝလုံး ပထမအကြိမ် သင်္ဘောလိုက်ခဲ့တာက ဂရိလိုင်း။ သင်္ဘောသားလောကမှာ ခေါလိုင်းလို့ ဆိုကြတယ်။ ဝလုံးရဲ့ ပထမအကြိမ် သင်္ဘောတက်ခြင်းဟာ အဆင်မပြေမှုတွေ များစွာကြုံခဲ့ပြီး ကုမ္ပဏီဘက်က ရို.က်စားလုပ်မှုကြောင့် ဝလုံးတို့တွေ လုပ်သက်အပြည့်မရ၊ ငွေတွေလည်း နစ်နာ၊ ပြဿနာတွေ မျိုးစုံတက်ပြီး စာချုပ်မပြည့်တဲ့ ရှစ်လတည်းနဲ့ မြန်မာပြည်ကို ပြန်ရောက်ခဲ့တယ်။

ဝလုံးရဲ့ ဒုတိယအကြိမ် သင်္ဘောလိုက်ခြင်းကတော့ တစ်ခိုင်လုံးရွှေပေါ့။ ဒီအပေါ်မှာ သူက ဘယ်လို တွေးမိလဲဆို “ကိုယ့်လူမျိုးချည်းပဲဆိုတော့ မသိတာ၊ နားမလည်တာ သင်ခိုင်း၊ ပြခိုင်းလို့ ရတယ်လေ။ အလုပ်ထဲမှာလည် အင်္ဂလိပ်လို ပြောစရာ မလိုတော့ဘူး။ စိတ်လက်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ စာချုပ်ပြည့်အောင် အလုပ်လုပ်မယ်” ဆိုပြီးပေါ့။ ဝလုံးအဖို့ ဒီတစ်ခေါက်မှ အဆင်မပြေရင် ရွာက နွားညိုကြီးတစ်ရှဉ်းကလည်း စောင့်နေပြီ။

ဒီတော့ သင်္ဘောသား ကိုဝလုံးတစ်ယောက် တစ်ခိုင်လုံးရွှေ သင်္ဘောပေါ်မှာ ဘာတွေကြုံတွေ့ရမလဲ။ သူမျှော်လင့်သလိုရော အရာရာ အဆင်ချောပါ့မလား? ဆရာငဒိန်းရဲ့ ရေးဟန်အတိုင်း အရေးသွက်သွက်နဲ့ ရေးဖွဲ့ထားတဲ့ ဒီဝတ္ထုဟာ စာဖတ်သူကို အစကနေ အဆုံးထိ တစ်ခိုင်လုံးရွှေ သင်္ဘောပေါ်ကနေ မဆင်းခိုင်းဘဲ တောက်လျှောက် အပါခေါ်သွားမှာ ဖြစ်ပါတယ်။