ဆရာဦးအောင်သင်းရဲ့ ” တစ်ခါတုန်းကတပည့်တွေနှင့် အခြားပင်ကိုယ်ရေးဆောင်းပါးများ ” ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကလေးဟာ လူငယ်တွေနဲ့ စကားပြောဆိုခြင်းလို့ အမည်တပ်ရမလိုပါပဲ။ သူ့ဆောင်းပါးတွေထဲမှာ လူငယ်တွေကို အားကိုးလိုစိတ်၊ ကျေးဇူးတင်စိတ်၊ အမှားအမှန်ကို သင်ခန်းစာယူလိုစိတ်တို့ကို အဓိကထားပြီး ရေးဖွဲ့ထားတယ်။ အမှာစာကို ဖယ်လိုက်ရင် ဆောင်းပါးခြောက်ပုဒ် ဖတ်ရှုရပါမယ်။ ဆရာကြီးရဲ့ အရေးအဖွဲ့တွေထဲမှာ လူငယ်တွေရဲ့စိတ်ကို မြင်ရပြီး လူငယ်တွေရဲ့အသံကိုလည်း ကြားယောင်မိစေမှာပါ။

ဆရာကြီးရဲ့ လူငယ်တွေအပေါ်ထားရှိတဲ့ စေတနာကို ဒီဆောင်းပါးတွေထဲမှာ ထိထိမိမိ ခံစားကြရမှာပါ။ ‘ထဘီသင်ခန်းစာ’ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးကလေးမှာဆိုရင် မိန်းကလေးငယ်များ အိမ်ထောင်ဖက်ရွေးခြင်းအပေါ် မှန်ကန်စေချင်တဲ့ ဆရာကြီးရဲ့စိတ်ကို လှစ်ခနဲ မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ဆရာနဲ့ တပည့်ကြားက လေးစားချစ်ခင်မှု၊ သွန်သင်ဆုံးမမှုတွေကို အကြောက်တရားမပါဘဲ ပကတိအရှိအတိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တွေ့မြင်ရတာဟာ ချစ်စရာကောင်းလှပါရဲ့။ ‘နှလုံးသားပရိယာယ်’မှာဆိုလည်း ထိုနည်းတူပါပဲ။ တပည့်တစ်ယောက်ရဲ့ ထင်ယောင်ထင်မှားစိတ်ကို သေချာဆွေးနွေး သုံးသပ်ပြထားတာကို တွေ့ရပြန်ပါတယ်။

‘သူများဖြစ်ရင်’ ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးလေးကတော့ ဘဝမှာရှင်သန်နေထိုင်ရင်း စဉ်းစားတွေးခေါ်ပုံကို ကိုယ်တိုင်သင်ယူလိုက်ရသလိုပါပဲ။ ဆရာတစ်ယောက်ဟာ စာသင်ခန်းထဲမှာ သင်ခန်းစာတွေပို့ချရုံနှင့်မပြီးဘဲ စိတ်ဓာတ်ရေးရာကိုပါ အထောက်အပံ့ဖြစ်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာ ‌ပြသပေးထားတယ်။ ‘တစ်ခါတုန်းကပတ်ဝန်းကျင်’မှာတော့ တရင်းတနှီးမရှိလှတဲ့ တပည့်မလေးအပေါ်မှာတောင် ဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ စာနာနားလည်ပေးနိုင်စိတ်နဲ့ မုဒိတာတရားကို မြင်တွေ့ကြရမှာပါ။

‘တခြားစာမျက်နှာ’ကို ဖတ်ရတဲ့အခါမှာ စကားလုံးတွေကြောင့် လူတချို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးလေး ချောမွေ့သွားတာကို ကြည်နူးဝမ်းမြောက်စရာ တွေ့ရပြန်ပါတယ်။ ဒီဆောင်းပါးလေးကြောင့် စကားတစ်လုံးတိုင်းဟာ လူမှုဆက်ဆံရေးမှာ အရေးပါတဲ့အပြင် ငြိမ်းချမ်းသာယာမှုကို အထောက်အကူဖြစ်စေတာ သတိထားမိမှာပါ။ ‘ကလေးတွေမုန့်ဖိုး’ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးလေးမှာတော့ ဆရာနဲ့တပည့်တွေကြားက သံယောဇဉ်အတုံ့အလှည့်ကို ‌ခံစားလိုက်ရပြန်ပါတယ်။ ရောင်ပြန်ဟပ်တဲ့အထဲမှာ မေတ္တာရောင်ပြန်ဟာ အလင်းလက်ဆုံးပါလားလို့ သဘောပေါက်နားလည်စေတဲ့ ဆောင်းပါးလေးတစ်ပုဒ်ပါပဲ။ ‘ဘဝပစ်မှတ်’ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးလေးမှာတော့ စာသားလေးတစ်ကြောင်းက ရင်ထဲ စွဲကျန်နေခဲ့တယ်။
” လက်တည့်တာချင်းတူရင်တောင် စိတ်တည့်တဲ့လူက အမှတ်ပိုကောင်းတယ် ” တဲ့။

ဆရာကြီးဟာ ဆောင်းပါးတွေကို ရေးဖွဲ့ရာမှာ လူငယ်တွေရဲ့စိတ်ကို နားလည်ခံစားနိုင်အောင် အဓိကထား ရေးဖွဲ့ခဲ့ပေမယ့် စာဖတ်သူတွေအဖို့ ဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ မေတ္တာ၊ စေတနာတွေကို ‌လေးလေးနက်နက် ခံစားမိပါလိမ့်မယ်။ ဆရာဆိုတာ ပညာအပြင် စိတ်ကိုပါ သင်ကြားပေးရမယ်ဆိုတာ ဆရာဦးအောင်သင်းက ဒီစာအုပ်လေးရဲ့ စာမျက်နှာတွေပေါ်ကနေ အမွေပေးသွားခဲ့ပါတယ်။

အနုပညာအားလုံးထဲ ပြည်သူလူထုကြား အပြန့်နှံ့ဆုံး၊ အထိရောက်ဆုံး အနုပညာတစ်ရပ်ကတော့ ရုပ်ရှင်ပဲ ဖြစ်မယ် ထင်ပါတယ်။

တောကြိုအုံကြားကနေ မြို့ကြီးပြကြီးအထိ ၊ ပညာတတ်တို့ရဲ့ ဆင်စွယ်နန်းတော်ကနေ ကျူးကျော်ရပ်ကွက်က အိမ်လေးအထိ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတွေဟာ ပျံ့နှံ့နေပါတယ်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်ပရိသတ်တွေဟာ သူတို့ ချစ်တဲ့ မင်းသား မင်းသမီးတွေရဲ့အကြောင်းကို သိချင်ကြတာလည်း သဘာဝပဲ လို့ ဆိုရမှာပေါ့ ။

Kamayut Media ကနေ ဆရာဦးဝင်းငြိမ်းက ခေတ်ဟောင်း ရုပ်ရှင် မင်းသမီး မင်းသားတွေကို အင်တာဗျူးပြီး “လိပ်ပြာကူးထူးခြားသူများ” ဆိုတဲ့ အစီအစဉ် တင်ဆက်လာတော့ လူကြီးလူငယ်မရွေး နှစ်သက်ကြတယ်လို့ သိရပါတယ်။ မြန်မာ့ရုပ်ရှင်သမိုင်းအတွက် တန်ဘိုးရှိတဲ့ “လိပ်ပြာကူးထူးခြားသူများ”ကို စာအုပ်အဖြစ် ဖတ်ရှုရတော့မှာ ဖြစ်ပါတယ်။

ဆရာဦးဝင်းငြိမ်းဆိုတာ အင်တာဗျူးတဲ့နေရာမှာ ဇမ္ဗူ့တစ်ခွင် သူ့ပြင်မရှိ ဆိုသလို မေးခွန်းတွေမေးရာမှာ သူ ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ အခြေခံပြီး၊ ထိရောက်တဲ့ မေးခွန်းတွေမေးတဲ့နေရာမှာ အလွန်တော်တဲ့ ဆရာပါ။

ရုပ်ရှင်ဝါသနာရှင်၊ ပရိသတ်တွေ သိချင်နေကြတဲ့ မင်းသားမင်းသမီးတွေရဲ့ အကြောင်းအပြင် အသံတိတ်ခေတ် ကနေ အသံထွက်ခေတ်အထိ၊ အဖြူ အမည်းခေတ်ကနေ ဆေးရောင်စုံ ခေတ်အထိ မြန်မာ့ရုပ်ရှင်လောကရဲ့ တိုးတက်မှုအရွေ့ကို သိမြင်ရမှာပါ။

စာအုပ်လောကမှာ စာရေးဆရာတွေကို အင်တာဗျူးပြီး မိမိနှင့်စာရေးဆရာများဆိုပြီး ဆရာဦးဝင်းငြိမ်းလုပ်ခဲ့တာဟာ စာပေလောကမှာ တန်ဘိုးတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့ပါတယ် ။

အခု စာအုပ်ကတော့ မြန်မာ့ရုပ်ရှင်လောက က ခေတ်ဟောင်းနဲ့ ခေတ်လယ်က မင်းသား မင်းသမီး (၂၀) ယောက်ကို အင်တာဗျူးထားတဲ့ စာအုပ်ပါပဲ။ မြင့်မြင့်ခင်၊ ကျော်ဆွေတို့ကနေ စလို့ မေဝင်းမောင်၊ ကျော်သူ၊ ခင်သီတာထွန်းတို့အလယ်၊ မေသန်းနု၊ စိုးမြတ်သူဇာ၊ ရန်အောင်တို့ အထိ ပါပါတယ်။

အမေကလည်း နာမည်ကြီး မင်းသမီး၊ သမီးလည်း နာမည်ကြီး မင်းသမီး ဖြစ်တဲ့ မြင့်မြင့်ခင်နဲ့ မေဆွိ။ ကလေး လေးယောက် မွေးပြီးမှ မင်းသမီး ဖြစ်လာတဲ့ ချိုပြုံး။ မင်းသားမဖြစ်ခင် ဆေးသမားဖြစ် ၊ အိမ်ထောင်ကျတော့မှ ရုပ်ရှင် စရိုက်တဲ့ ကျော်သူ၊ စတဲ့ ကြောင်းခြင်းရာတွေအပြင် မြန်မာ့ ရုပ်ရှင်လောကသားတွေ ကြုံတွေ့ရတတ်တဲ့ အဆင်ပြေမှုမပြေမှုတွေ၊ တိုးတက်ပြောင်းလဲသွားတဲ့ နည်းပညာ၊ နောက်ပြီး ရုပ်ရှင်လောကသားတွေရဲ့ အပြုအမူ၊ ဓလေ့စရိုက် စတာတွေကို စေ့ငုမီစေမှာဖြစ်ပါတယ်။

မြန်ပြည်ကြီးက လိပ်ပြာကူးထူးခြားတဲ့ ရုပ်ရှင် မင်းသား မင်းသမီးတွေကို ဆရာ ဦးဝင်းငြိမ်း အင်တာဗျူးထားတဲ့ စာအုပ်ပါ။

ရွှေအမြုတေဟာ ရသ အနုပညာ စာပေလက်ရာများကို အဓိက ဦးစားပေးဖော်ပြတဲ့ မဂ္ဂဇင်းတစ်စောင်ဖြစ်ပြီး ထူးချွန်လှတဲ့ ရွှေအယ်ဒီတာအဖွဲ့ရဲ့ ရပ်တည်ချက်၊ သဘောထား၊ အကဲဖြတ်ချက်တို့ကြောင့် ရွှေအမြုတေက စာမူဆိုရင် ဖတ်သူတို့က ‘ဖတ်ကောင်းတယ်’ လို့ ယုံကြည်ကြတဲ့အထိ အောင်မြင်ခဲ့တာပါ။ ဖတ်သူရဲ့ အတွေးမှာ တစ်ခုခုကျန်ရစ်စေတဲ့ စာမူမှ ရွှေအမြုတေမှာ ဖော်ပြခံရတဲ့အတွက် ရွှေက စာရေးသူတို့ဟာ ဝမ်းစာပြည့်ဝတဲ့ စာရေးဆရာတွေ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ယုံမှားစရာ မလိုပါဘူး။

အေထူးအောင် (အဏ္ဏဝါ) ဟာ အခြေခံပညာ အထက်တန်းအဆင့် ပညာသင်နေဆဲ ကာလမှာပင် မြတ်မင်္ဂလာ မဂ္ဂဇင်းမှာ ပါဝင် ကလောင်သွေးခဲ့သူပါ။ ဒီကနေ တစ်ဆင့် တက္ကသိုလ် တက်နေစဉ်ကာလမှာ စာပေမြှင့်တင် လူ့စွမ်းအင် စာရေးစာဖတ်ပြိုင်ပွဲဝင်ခဲ့ပြီး ၂၀၁၅ ခုနှစ်မှာ ပထမဆုကို ဆွတ်ခူးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ထိုကဲ့သို့ စာပေနယ်ကို ခြေလှမ်းမှန်မှန် တစ်လှမ်းချင်း တိုးတိုးဝင်လာခဲ့တဲ့ အေထူးအောင် (အဏ္ဏဝါ) ဟာ စာပေဝမ်းစာ ပြည့်ဝလာပြီလို့ ယုံကြည်ခဲ့တဲ့အလျောက် ရသစာပေ မှတ်ကျောက်တင် နေရပ်တစ်ခုဖြစ်တဲ့ ရွှေအမြုတေကို စာမူများ ပို့ခဲ့ရာ ပတ်သက်ခြင်း ဝတ္ထုတိုနဲ့ စပြီး ရွှေရဲ့ ကလောင်ရှင်တစ်ဦးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ မဂ္ဂဇင်းတွေထက်က ဝတ္ထုတိုများနဲ့ ပရိသတ်ကို ဆွဲဆောင်ခဲ့တဲ့ အေထူးအောင်ဟာ မဟာစာပေက ၂၀၂၀ ဇူလိုင်မှာ ထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ အချစ်ရယ် ပြယ်တစ်လွင့် လုံးချင်းဝတ္ထုနဲ့ စာသမားတို့ကို ဖမ်းစားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ယခု အေထူးအောင် (အဏ္ဏဝါ) ရဲ့ သက်ငြိမ်ည နှင့် မဂ္ဂဇင်း ဝတ္ထုတိုများ မှာ စာရေးသူရဲ့ ဝတ္ထုတို လက်ရာကောင်း ၁၆ ပုဒ်ကို စာဖတ်ပရိသတ်တို့ဆီ ပို့ဆောင်လိုက်ပါတယ်။ အေထူးအောင် (အဏ္ဏဝါ) ဟာ သင်္ဘောအရာရှိတစ်ဦးအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသူ တစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း ပင်လယ်ပြင်ထက်က စာစု အရေးအသားများကိုသာ ဒီစာအုပ်မှာ မြင်တွေ့ရမှာ မဟုတ်ဘဲ နယ်ပယ်စုံ၊ လူတန်းစားပေါင်းစုံရဲ့ ဇာတ်လမ်းအဖုံဖုံကို တရှိုက်မက်မက် ဖတ်ရှုရမှာပါ။ ယိုင်နဲ့နဲ့ တဲအိမ်လေးက ဦးသန်းမြ၊ မိဘနှစ်ပါး ကွယ်လွန်သွားပြီးတဲ့ ကလေးငယ်၊ တပည့်တစ်ဦးနဲ့ ဆရာတစ်ဦးကြားက အဖြစ်အပျက်၊ ပထွေးနဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ အခြေအနေတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ရသူ မေ၊ ရွာတစ်ရွာက ငွေတိုးချေးစားသူ လုံးမေ အပါအဝင် လူ့ဘုံဇာတ်ခုံက ဇာတ်လမ်းမျိုးစုံကို ဝမ်းစာပြည့်ဝသည့် ကလောင်မှ ရေးချယ်လိုက်ရာမှာ ဖတ်ရှုသူတို့ နှစ်သက်ကြတဲ့ ဝတ္ထုဇာတ်လမ်းများ ဖြစ်လာပါတော့တယ်။

ဆရာမြသန်းတင့်​ရေးတဲ့ ​ဆောင်းပါး​တွေကို စုပြီး စာအုပ်​အများအပြား ထုတ်​​ဝေခဲ့ဖူးပြီ ။ အဲဒီ များပြားလှတဲ့ ​ဆောင်းပါး​ပေါင်းစု စာအုပ်​​လေး​တွေ ထဲကမှ ဒီစာစုဟာ ထူးခြားပါတယ်။

စာ​ပေ ဆိုင်​ရာ ​​ဆောင်းပါး​ အများစုနဲ့ ရုပ်​ပုံလွှာ အဖွဲ့ အချို့ကို စုစည်းထားလို့ ဖြစ်​ပါတယ်​ ။ ကမ္ဘာ့စာ​ပေ မှာ အုတ်​​အော်​​သောင်းတင်း ဖြစ်​ခဲ့တဲ့ စာအုပ်​​ အ​ကြောင်း ၊ ကမ္ဘာ​ကျော်​ စာ​ရေးဆရာ​ တချို့ အ​ကြောင်း ၊ မြန်​မာစာ​ပေ​လောကကို သုံးသပ်​ ​ဝေဖန်​ထားတာ​တွေ ၊ အညတရ ​ကျောင်းဆရာ တစ်​​ယောက်​ရဲ့ ရုပ်​ပုံလွှာအဖွဲ့ ၊ စတာ​တွေပါတဲ့ ​ဆောင်းပါး စုစု​ပေါင်း ( ၁၆ ) ပုဒ်​ကို စုစည်းထားပါတယ်။

အညှီအ​ဟောက်​ ဝတ္ထုလို့ နာမည်​ကြီး ​တဲ့ “​လေဒီချက်​တာ​လေ၏ ချစ်​သူ ” ဝတ္ထု တရားရုံး အထိ ​ရောက်​သွားတဲ့ အ​ကြောင်း ​ဆောင်းပါးတစ်​ပုဒ်​ နဲ့ စဖွင့်ထားတယ်​။ ညစ်​ညမ်းစာ​ပေ ဆိုတာ ဘယ်​လို စာမျိုးကို ​ခေါ်တာလဲ ။ ဘာ​တွေ ပါ​နေလို့ ညစ်​ညမ်းစာ​ပေ လို့ သတ်​မှတ်​ကြသလဲ။

ဟိုတစ်​​ခေတ်​မှာ ညစ်​ညမ်းစာ​ပေလို့ သတ်​မှတ်​ထားပြီး အခု​ခေတ်​ ကျမှ ဂန္ထဝင်​စာ​ပေ စာရင်းထဲ ဝင်​သွားတဲ့ စာအုပ်​တအုပ်​က​တော့ အင်္ဂလိပ်​ စာ​ရေးဆရာကြီး ဒီ အိတ်​ချ်​.​လောရင့်ရေးတဲ့ ​လေဒီချက်​တာ​လေ၏ ချစ်​သူ စာအုပ်​ပါ။ ၁၉၂၈ နှစ်​ ဥ​ရောပ မှာပဲ ထုတ်​​ဝေခွင့်ရပြီး ၁၉၆၀ နှစ်​ ကျမှ အင်္ဂလန်​မှာ ထုတ်​ခွင့်ရတဲ့ ​လေဒီချက်​တာ​လေ၏ ချစ်​သူ စာအုပ်​ဟာ တရားစွဲဆိုခြင်းကို ခံရတယ်​ ။ သူ့​ခေတ်​မှာ လှုပ်​လှုပ်​ရှားရှား အဖြစ်​ဆုံး အဲဒီစာအုပ်​ကို ညစ်​ညမ်းစာ​ပေ ဟုတ်​မဟုတ်​ တရားရုံးမှာ ဆုံးဖြတ်​ရတဲ့ အထိပဲ။ တရားလိုနဲ့ တရားခံ နှစ်​ဖက်​စလုံး ရဲ့ ​ရှေ့​နေ​တွေ အပြန်​အလှန်​ ​လျှောက်​လှဲ ​ချေပကြပြီး ​နောက်​ဆုံးမှာ ဂျူရီလူကြီး​တွေက “အပြစ်​မရှိ “လို့ ဆုံးဖြတ်​​ပေးခဲ့တယ်​ ။ အဲဒီ ​လျှောက်​လှဲချက်​​တွေကို “​လေဒီချက်​တာ​လေ၏ ချစ်​သူ တရားခွင်​” ဆိုပြီး စာအုပ်​ ထုတ်​လိုက်​​သေးတယ်​။

” ကြာညိုနံ့သင်း​သော ​ရေဝတီမ” ဆိုတဲ့ ​ဆောင်းပါးက .. ပြင်​သစ်​ စာ​ရေးဆရာ ​မော့ပတ်​ဆွန်း အ​ကြောင်း ။ ​မော့ပတ်​ဆွန်း စာအုပ်​​တွေကို အင်္ဂလန်​မှာ ထုတ်​​ဝေခဲ့သူ Frank Harris ​ရေးတဲ့ ​မော့ပတ်​ဆွန်းဘဝ ဇာတ်​သိမ်းခန်း ဟာ တကယ်​ကို ​ကြေကွဲစရာပါ။ ​အောင်​မြင်​ ထင်​ရှားတဲ့ စာ​ရေးဆရာတစ်​​ယောက်​ရဲ့ ကန့်လန့်ကာ ​နောက်​ကွယ်​က ရင်​နင့်စရာ အဖြစ်​​တွေ။

The Root ဇစ်​မြစ်​ ဝတ္ထုနဲ့ နာမည်​ကြီးလာတဲ့ စာ​ရေးဆရာ Alex Haley ​ကို စာဖတ်​သူ​တွေ သိကြမှာပါ ။ ​ကမ်း​ခြေ​စောင့်တပ်​မှာ ဆယ်​နှစ်​​ကျော်​ အမှုထမ်းခဲ့တယ်​ ။ စာ​ရေးဆရာ လုပ်​မယ်​ဆိုပြီး အလုပ်​ထွက်​လိုက်​တယ်​ ။ ​အောင်​မြင်​တဲ့ စာ​ရေးဆရာဘဝ မ​ရောက်​မီ အဲလက်​စ်​ဟာလီ ရုန်းကန်​ခဲ့ရပုံများကို ဖွင့်ဟထားတဲ့ ​ဆောင်းပါး​လေးပါ။

စာ​ရေးဆရာ ဖြစ်​ဖို့ ” ​မျှော်​လင့်ချက်​တိုင်းပြည်​ထဲမှာ ​နေရဲတဲ့ သတ္တိရှိ​အောင်​ ၊ ​နေရဲတဲ့ ဖွဲရှိ​အောင်​ လှုံ့​ဆော်​​ပေးတဲ့ အရာက တ​ခုပဲ ရှိတယ်​ ” လို့ သူ ​ပြောခဲ့ပါတယ်​ ။ အဲဒီ ​ဆောင်းပါးက “ငါး​သေတ္တာနှစ်​ဘူးနှင့် အ​ကြွေ ၁၈ဆင့်” “ကြာညိုနံ့သင်း​သော ​ရေဝတီမ ” ထဲက ​ဆောင်းပါး​တွေဟာ နိုင်​ငံတကာ က စာ​ရေးဆရာ​တွေရဲ့ ပုံရိပ်​​တွေ၊ ကမ္ဘာ​ကျော်​ စာအုပ်​​တွေ အ​ကြောင်းနဲ့ မြန်​မာစာ​ပေ​လောကကို သုံးသပ်​ထားတဲ့ ​ဆောင်းပါး​တွေ ဖြစ်​ပါတယ်​။ ​ဆောင်းပါး​ ဆိုတာ​ သုတစာ​ပေ ထဲပါတယ်​ ​ပြောကြ​ပေမဲ့ ရသကိုလည်း ​ပေးနိုင်​စွမ်း​ကြောင်း ဒီစာစု​တွေက သက်​​သေပြလိုက်​ သလိုပဲ ။