• မဝေးရက်လေသော

    “မဝေးရက်လေသော” တဲ့။ ကဗျာနဲ့ အက်ဆေး စုပေါင်းရောယှက်ထားတဲ့ ဝေဒနာဖွဲ့ စာအုပ်သစ်တစ်အုပ်။ ရေးသူက “ဆန်းမြထွန်းဝင်း”။ သူက သူ့ဝေဒနာတွေကို ဒီစာအုပ်မှာ ကဗျာနဲ့ရော အက်ဆေးနဲ့ပါ ဝေဝေဆာဆာ ဖွင့်ထုတ်ပြသထားပါတယ်။
    ကဗျာက လူတွေရဲ့ နှလုံးသားတွေဆီ ထိရောက်ကူးစက်မှု အဆင်အပြေဆုံး ဆက်သွယ်မှုကွန်ယက်တစ်မျိုးပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ် ဆိုရင် အက်ဆေးကတော့ လူတွေရဲ့ ခံစားတွေးတောမှု နယ်ပယ်ကို ယူဇနာခရီးသစ် ဖွင့်လှစ်ပေးရာ လမ်းကြောင်းပြမြေပုံလည်း ဖြစ်နိုင်မယ် ထင်ပါတယ်။
    ဆရာဆန်းမြထွန်းဝင်းရဲ့ ဒုတိယမြောက် စာအုပ်သစ် ဖြစ်တဲ့ “မဝေးရက်လေသော” မှာ စာဖတ်ပရိသတ်အကြိုက်တွေ့ခဲ့တဲ့ ပထမစာအုပ်ကထက် ရသစုံ၊ အကြောင်းအရာစုံ၊ ဝေဒနာစုံအောင် အားထုတ်ပြင်ဆင်ထားတယ်လို့ စာရေးသူ အမှာစာမှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။
    ဖော်ပြထားသလိုပဲ၊ ဆရာဆန်းမြဝင်းထွန်းရဲ့ “မဝေးရက်လေသော” ကဗျာနဲ့ အက်ဆေးတွေထဲမှာ ချစ်ခင်နှစ်သက်လိုလားသူတွေနဲ့ မဝေးရက်ပေမဲ့ ဝေးရရက်တွေ ကြုံလာတဲ့အခါ ဝေးရ၊ ခွဲရ၊ ခွာရ၊ လွမ်းရတဲ့ ဝေဒနာတွေကို ဆွတ်မြည့်နင့့်မောစွာ ခံစားဖတ်ရမှာပါ။
    “တချို့အရာတွေကို
    ကိုယ်က ချစ်တာတစ်ခုတည်းနဲ့
    လက်ခံခဲ့တာ မင်း သိမှာပါ” တဲ့။
    ဆရာဆန်းမြထွန်းဝင်းရဲ့ ရင်ထဲက ဝေးခဲ့ရတဲ့ ဝေဒနာတွေကို ပီပီသသ လိုက်ပါခံစားဖို့ ဆိုရင်တော့ “မဝေးရက်လေသော” စာအုပ်လေးကို ခုလို မိုးတစိမ့်စိမ့် ရွာနေတဲ့ လွမ်းမောဖွယ်အချိန်မှာ ဖတ်ရင်း တွေးရင်း ခံစားရင်း လွမ်းမောရင်း ကြေကွဲရင်း စီးမျောစေချင်ပါတယ်။
    လူအများစုမှာ ​မဝေးရက်ပေမဲ့ ဝေးရက်လို့ ဝေးခဲ့ကြဖူးသူ ဆိုတာ (အနည်းဆုံး တစ်ဘဝမှာ တစ်ယောက်လောက်တော့) ရှိဖူးကြတယ် မဟုတ်လား။

  • ဇီးရိုးတူဝမ်း

    ဇီးရိုးတူဝမ်းဟာ စွန့်ဦးတီထွင် လောကသားများ (အထူးသဖြင့် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတစ်ခုကို စတင်တော့မယ့်လူတွေ) အတွက် ၂၁ ရာစု အလေးထားဆုံး စာအုပ် ၁၀ အုပ်မှာ တစ်အုပ် အပါအဝင် ဖြစ်ပါတယ်။

    ဘာကြောင့် အခုလို အလေးထားရပါသလဲ?

    ယခု စာအုပ် ဇီးရိုးတူဝမ်းကို ရေးသားသူ သီအဲ့လ်ဟာ ဆီလီကွန်တောင်ကြားရဲ့ ပွဲတိုင်းကျော်တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ စွန့်ဦးတီထွင်သူနဲ့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူ ပီတာ သီယဲလ်တစ်ယောက် ကုမ္ပဏီ အမြောက်အမြားမှာ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံခဲ့တဲ့ သူ့အတွေ့အကြုံတွေကို အခြေခံပြီး ရေးသားထားတဲ့ စာအုပ် ဖြစ်နေလို့ပါပဲ။

    ဒီစာအုပ်စတင်ထွက်ရှိချိန်မှာ ဆီလီကွန်တောင်ကြားနဲ့ စီးပွားရေးလောကကြား စာအုပ်ပါ အကြောင်းအရာတွေကို အများအပြား ဆွေးနွေးငြင်းခုံခဲ့ကြပါတယ်။ အကြောင်းကတော့ ဆွန်ဇူးရဲ့ သေနင်္ဂဗျူဟာကျမ်း၊ ဒါဝင်ကျမ်းများကို လက်စွဲပြုတတ်ပြီး ရင်ဆိုင်ယှဉ်ပြိုင်ခြင်းကို အလေးထားကြတဲ့ လက်ရှိ စီးပွားရေးလောကသားတွေရဲ့ အတွေးအခေါ်ဟာ မှားယွင်းပြီး ဘယ်လို အတွေးအခေါ်မျိုးက အနာဂတ်မှာ အကျိုးအမြတ် ဖြစ်ထွန်းနိုင်မယ်ဆိုပြီး သူခန့်မှန်းပြထားတဲ့ ပုံစံကြောင့်ပါပဲ။

    စာရေးသူဟာ သူရင်းနှီးမြှုပ်နှံခဲ့တဲ့ လုပ်ငန်းများစွာအရ အောင်မြင်မှုကို ရယူပေးနိုင်မယ့် ဖော်မြူလာဆိုတာ မရှိဘူးလို့ ဆိုပါတယ်။ အဲ့ဒီအစား စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုကို အခြေခံမူများဖြင့် စတင်ရမယ်လို့ အခိုင်အမာ ဆိုပါတယ်။ ဒါဖြင့် စာရေးသူပြောတဲ့ စီးပွားရေး အခြေခံမူများဟာ ဘာတွေလဲ။

    အရာရာ ထပ်ဖန်တလဲလဲ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ ဂလိုဘယ်လိုက်ဇေးရှင်း ကမ္ဘာကြီးမှာ အောင်မြင်ပြီးသား လုပ်ငန်းတွေအတိုင်း ပုံတူကူးချတဲ့အခါ သင့်လုပ်ငန်းသာမက ကမ္ဘာကြီးအတွက်ပါ ဘာဖြစ်သွားနိုင်မလဲ။ အဲ့ဒီအစား ယခင်က တစ်ခါမှ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးခြင်း မရှိသေးတဲ့ တီထွင်မှုအသစ်တစ်ခုကို စတင်ဖန်တီးတဲ့အခါ ဘယ်လို ဖြစ်ပျက်သွားနိုင်သလဲ။ ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်တဲ့ လုပ်ငန်းအဆင့် တစ်ခုစီတိုင်းအတွက် သီယဲလ် သုံးသပ်ပြထားပုံ၊ ယခင်ဖြစ်ပြီးသား အခြေအနေတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ် တွက်ချက်ပြထားပုံတွေဟာ စီးပွားရေးသမားတိုင်းအတွက် အထူးဂရုပြု လေ့လာစဉ်းစားစရာတွေ အပြည့် ဖြစ်ပါတယ်။

    သီယဲလ်ဟာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခု စတင်တဲ့အခါ
    – အသုံးပြုသူ တိုးပွားစေနည်း
    – ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ရတဲ့ ပြိုင်ဘက်များကို ချဉ်းကပ်နည်း
    – စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခု စဉ်းစားရမယ့် အခြေခံမူများ
    – အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန်နဲ့ အနာဂတ်ကြား မိမိ လုပ်ကိုင်သမျှကို စဉ်းစားသင့်ပုံ

    အစရှိတဲ့ လုပ်ငန်းဆိုင်ရာ အတွေးလေ့ကျင့်ခန်းတွေကို ဘယ်လို စဉ်းစားသင့်ကြောင်း ယခုစာအုပ်မှာ ပြောပြသွားပါတယ်။
    အနာဂတ်နဲ့ ပတ်သက်လို့ အကောင်းမြင်တဲ့ ရှုထောင့်ကနေ ရေးသားထားတဲ့ ဇီးရိုးတူဝမ်း စာအုပ်မှာတော့ အောင်မြင်မှုကို မမျှော်လင့်တဲ့ နေရာတွေကနေ ရှာဖွေရင်း အကျိုးအမြတ်များ ဖန်တီးကြည့်ဖို့ သင်ထင်မြင်ခဲ့တဲ့ သင့်အတွေးတွေကို ရေစစ်နဲ့စစ်ချသလို ထပ်ဖန်တလဲလဲ စစ်ထုတ်မေးမြန်းကြည့်ဖို့ ခိုင်းစေနေမှာတော့ အသေအချာပါပဲခင်ဗျာ။

  • အမ်ဘရဲလား လျှို့ဝှက်စီမံကိန်း

    Resident Evil လို့ ဆိုလိုက်တာနဲ့ ဗိုင်းရပ်စ်ပိုး သင့်ပြီး လူသားစား ဖုတ်​ကောင်​တွေအဖြစ် သန္ဓေ​ပြောင်းလဲကုန်တဲ့ Zombie Apocalypse ရုပ်ရှင်စီးရီးကို လူအ​တော်များများ ​ပြေးမြင်ကြမှာ ဧကန်မလွဲပါပဲ။ ဒါ​ပေမယ့် အခု ဒီဝတ္ထုက​တော့ အဲဒီရုပ်ရှင်စီးရီးထဲက ဇာတ်​ကြောင်းကို အ​ခြေမခံဘဲ မူရင်း ဗွီဒီယိုဂိမ်းထဲက ဇာတ်​ကြောင်းကို အ​ခြေခံထားခြင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ တစ်နည်း​အားဖြင့် Resident Evil ဆိုတဲ့ Zombie Apocalypse Universe ကြီး စတင်ခဲ့ရာ မူရင်း Origin ဇာတ်​ကြောင်း​ Video Game Novelization ​တ​စ်​ခုပေါ့။

    နိုင်ငံတကာမှာ ရုပ်ရှင်​တွေကို ပြန်လည်အ​ခြေခံ ​ရေးဖွဲ့တဲ့ Movie Novelization ​တွေ၊ ဗွီဒီယိုဂိမ်း​တွေကို ပြန်လည်​အ​ခြေခံ ​ရေးဖွဲ့တဲ့ Video Game Novelization ​တွေဟာ အထူးပင် ​ရေပန်းစားလှပါတယ်။ နားလည်လွယ်​အောင် ​ရှင်း​ပြ​ရမယ်ဆိုရင် အောင်မြင် ​ကျော်ကြားတဲ့ ရုပ်ရှင်​၊ ဗွီဒီယိုဂိမ်း​တွေကို ဝတ္ထုအသွင် ပြန်လည် ​ရေးဖွဲ့ခြင်းကို Movie Novelization, Video Game Novelization လို့ ​ခေါ်​တွင်ပါတယ်။ ဒါ​ကြောင့် အခုဝတ္ထု​ဟာ မိမိတို့ ကြည့်ရှုဖူးခဲ့​ကြတဲ့ ဒါရိုက်တာ Paul W.S. Anderson ရဲ့ ရုပ်ရှင်စီးရီးနဲ့ လုံးဝမတူညီတဲ့ Resident Evil ရဲ့ မူရင်း Video Game Franchise ကြီးရဲ့ ဇာတ်​အိမ်၊ ဇာတ်​ကြောင်း၊ ဇာတ်​ကောင်​တွေကို Creepy ဆန်ဆန် ဖတ်ရှုခံစားကြရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ အထက်ပါ အချက်များ​ကြောင့် RE Hardcore Fan ​တွေ​အ​နေနဲ့ အထူး​ပင် ​ကျေနပ် နှစ်ခြိုက်ကြလိမ့်မယ် ယုံကြ​ည်​ပါ​တယ်။

    ဒီဝတ္ထုကို Movie Novelization, Video Game Novelization ​တွေ အ​ရေးများတဲ့ နာမည်​ကျော် အ​မေရိ​ကန် စာ​ရေးဆရာမ S.D. Perry က ​ရေးသားပါတယ်။ မြန်မာဘာသာပြန်ဆိုသူက​တော့ ဆရာဇွဲ​ခေတ် ဖြစ်ပါတယ်။

    အခုဝတ္ထုက Resident Evil Franschise ကြီးရဲ့ ကနဦး​ဇာတ်​ကြောင်း The Umbrella Conspiracy (အမ်ဘ​ရဲ​လား လျှို့ဝှက်စီမံကိန်း) ဖြစ်ပြီး ဆက်လက် ထွက်ရှိလာမယ့် ​နောက်ဆက်တွဲ​ ဝတ္ထု​တွေက​တော့ Caliban Cove (မိစ္ဆာကမ်းခြေ)၊ City of the Dead (မရဏမြို့တော်)၊ Underworld (မြေအောက်ကမ္ဘာ)၊ Nemesis (နမ်မီဆစ်)၊ Code: Veronica (ကုဒ်-ဗာရိုနီကာ)၊ Zero Hour (သုညနာရီ) ဖြစ်တဲ့အ​ကြောင်း RE Hardcore Fan များကို သတင်း​ကောင်း ပါးလိုက်ရပါတယ်။

  • အရှက်သည်းသည်း

    “ရှက်ဖူးကြသလား …”

    မြန်မာအဘိဓာန်မှာ အရှက် ကို ‘အထင်သေးခံရခြင်း၊ အကဲ့ရဲ့ခံရခြင်း စသည့် အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်သော စိတ်ခံစားမှု’ လို့ ဖွင့်ဆိုပါတယ်။
    ပြောရမယ်ဆို အရှက်ရတယ်၊ ရှက်စရာကြုံတယ်၊ အရှက်ကွဲတယ် ဆိုတာ ဘာအတွက်မှ သိပ်မကောင်းတဲ့အတွက် ဘယ်သူမှ ကြုံတွေ့လိုခြင်း မရှိမှာ အသေအချာပဲ မဟုတ်လား။ ဒါပေမဲ့လည်း လူတော်တော်များများ .. လူတိုင်းနီးနီးလောက်ဟာ ဘဝမှာ ရှက်စရာ ကြုံဖူးကြတာပါပဲ၊ တိတိကျကျ ဆိုရရင် သေးသေးနဲ့ ကြီးကြီးနဲ့ ရှက်ဖူးတာပဲ ကွာကြပါမယ်။

    ဒီတော့ ရှက်ဖူးတာတော့ ဟုတ်ပါပြီ။ အရှက်ကွဲဖူးတဲ့ဖြစ်ရပ်တွေ ပြောစတမ်းဆို ဘယ်သူမှ ပြန်ပြောချင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်အရှက်ကွဲထားတဲ့အကြောင်း၊ လူမသိလေ ပိုကောင်းလေပဲ။ ဒါပေမဲ့လည်း ကိုယ့်အကြောင်းသာ မပြောချင်တာ၊ သူများ အရှက်ရခဲ့တဲ့ ကိစ္စမျိုးကို စပ်စပ်စုစုနဲ့ သိချင်ကြတာလည်း လူ့သဘာဝပါပဲ။

    အရှက်သည်းသည်းမှာ စာရေးဆရာ ကိုပေါက် (မန္တလေး) ရဲ့ ဘဝတစ်လျှောက် မိသားစုတွင်းမှာ၊ သူငယ်ချင်းတွေကြားမှာ၊ အလုပ်ခွင်မှာ၊ စသဖြင့် ကြုံတွေရတဲ့ ကိုယ်တွေ့ဖြစ်ရပ် အရှက်ရခဲ့တာတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရေးထားတာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။

    “စားပါဦးလား လို့ ခေါ်လို့ ဝင်စားမိတာ နည်းနည်းမှ အားမနာတတ်တဲ့ကောင် …. (အရှက်ကို မရှိဘူးလို့ ကွယ်ရာမှာ အပြောခံရတာ)”
    “ခဏလောက်ထင်လို့ ကူညီတာ၊ မပြောင်းကြတော့ဘူးလား မသိဘူး … (အရှက်လည်း မရှိကြဘူးလို့ မကြားတကြား အပြောခံရတာ)”
    “မျက်နှာ အငယ်ခံပြီး အကူအညီတောင်းမိတာ တွေးမိတိုင်း ရှက်ပါရဲ့ … (အကူအညီပေးတုန်းက ယူပြီး ပြန်တောင်းတော့ အရူးကွက် နင်းကြတာ)”

    ဘဝလမ်းတစ်လျှောက် ဘွားအေနဲ့ နေစဉ် ကျောင်းတက်တုန်း ကာလ၊ အိမ်ထောင်ရှင် နေ့ရက်များ ကာလ၊ အစိုးရဝန်ထမ်းဘဝ ကြုံတွေရ ကာလ၊ ပြင်ပဝန်ထမ်းဘဝ ဖြတ်သန်းရ ကာလ စသဖြင့် ဘဝနေ့ရက်တွေ ဖြတ်သန်းစဉ် မျက်မှောက်ကြုံခဲ့ရတဲ့ အရှက်ရစရာ အကြောင်းတွေကို ကိုပေါက် (မန္တလေး) က လူစုံတုန်း ရှင်းပြတယ် ဆိုသလိုပဲ ‘အရှက်သည်းသည်း’ မှာ ဒိုးဒိုးဒေါက်ဒေါက်နဲ့ ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်း ဖွင့်ချပြထားတယ်။

    “ပြန်တွေးကြည့်ရင် ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ရှက်စရာတွေက အများသား” ဆိုတဲ့ ကိုပေါက်ရဲ့ ရှက်စရာ အကြောင်းတွေကို ကိုပေါက် (မန္တလေး) ရဲ့ “အရှက်သည်းသည်း” မှာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။

  • အခါတစ်ပါး

    တချို့တံခါးတွေကတော့ တစ်ကြိမ် ပိတ်သိမ်းလိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ တစ်သက်စာ ပြန်ဖွင့်ခွင့် မရှိတော့ဘူး။
    ချစ်တယ်ဆိုတာ မတွေ့တာ နှစ်နဲ့ချီ ကြာနေတာတောင် သူ ကြိုက်တဲ့ ကော်ဖီအရသာကို မှတ်မိနေတာမျိုး။

    ချစ်တယ် ဆိုတာ အားလုံးဝိုင်းထိုင်ပြီး မုန့်ဟင်းခါး စားနေချိန်မှ ကြက်သွန်ဥလေးတွေကို ကိုယ့်ပန်းကန်ထဲ တိတ်တိတ်လေး ထည့်ပေးလိုက်တာမျိုး။
    ဖွင့်ဟ​ပြောမှ ချစ်တယ်လို့ သိရမှာလားလို့ မေးခွန်းထုတ်ချင်စိတ် ပေါက်လာတဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင် ဇာတ်လမ်းလေး။ စိတ်ထဲရှိသမျှစကားတွေ အကုန်ပြောပြဖို့ ချစ်တဲ့သူနှစ်ယောက် အတွက် ဘာလို့များ အခွင့်အရေး မရှိခဲ့တာလဲ။

    မရေရာတဲ့ လမ်းတစ်ခုပေါ်မှာ စောင့်စားသူ ရောက်လာမလာခဲ့တာတောင် ကံကြမ္မာကို ယုံကြည်ပြီးနှစ်ရှည်လများ စောင့်စားနေခဲ့သူ လေးလေးမော်။ ဘယ်တော့မှ မပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေဟာ ဘယ်တော့မှလည်း ထပ်ကြားစရာမလိုဘဲ မြေမှုန်လေးတွေ ကြားထဲတိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားတော့မလားလို့ ခံစားနေရတဲ့ သက်ဇော် ခေါ် ရည်းစားများတဲ့ ကောင်ချောလေး ဖိုးသက်။ သဘောကောင်းသူ တစ်ယောက်လို့ ပတ်ဝန်းကျင်က ယုံမှတ်စေဖို့ စည်းတွေ​ဘ​ောင်တွေ ကြားမှာ အတင်း လူကြီးဆန်နေရတဲ့ ကိုကိုမင်းထက်။ သူတို့သုံးဦးရဲ့ ရင်မောဖွယ်၊ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် အချစ်ဇာတ်လမ်း ရိုးရိုးလေးတစ်ပုဒ်။

    အမျိုးသားစာပေဆုရ ဆရာမ စံပယ်ဖြူနုရဲ့ ပထမဦးဆုံး လက်ရာဖြစ်တဲ့ ဝတ္ထုလတ်။လွတ်လပ်မှုကို မြတ်နိုးတဲ့ မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ အတွင်းအဇ္ဇျတ္တ အတွေးတွေ၊ ရင်ခုန်လှိုက်မောစရာတွေကို ခံစားမိစေမယ့် ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်။

  • ကမ္ဘာမြေ၏ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း

    မီးရထားကြီးတစ်စီး ဥဩတွေဆွဲရင်း ဘူတာထဲက ထွက်ခွာသွားသည်ဖြစ်စေ .. ဘူတာထဲ ဝင်လာသည်ဖြစ်စေ .. အဲ့ဒီမြင်ကွင်းတွေကို အများစု မြင်ဖူးကြမှာပါ။ မီးရထားကြီးပေါ်မှာ ပါသွားတဲ့ ချစ်သူနဲ့ ဝေးရလို့ လွမ်းရတာ၊ ရထားနဲ့ အလုပ်က ပြန်လာတဲ့ ဖခင်က မုန့်ဝယ်လာလို့ ပျော်တာ၊ စသဖြင့် မီးရထားတွေဟာ လူသားတွေကို ခံစားမှုတွေ ပေးစွမ်းနိုင်ပါတယ်။

    တကယ်တော့ မီးရထားတွေ အချိန်မှန်မှန် ဘူတာတွေက ထွက်ခွာပြီး အချိန်မှန်မှန် ဆိုက်ဖို့၊ ခရီးလမ်းတစ်လျှောက် ဘေးကင်းဖို့၊ ရထား အတွင်းအပြင် သန့်ရှင်းမှုနဲ့ စီးနင်းသူတို့ သက်သောင့်သက်သာရှိမှုတို့အတွက် ရထားနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တာဝန်ရှိသူ အဆင့်ဆင့်မှာ တာဝန်ကိုယ်စီ ရှိကြပါတယ်။ တစ်နည်း မီးရထားလုပ်ငန်းခွင်က သူတို့တွေရဲ့ ရင်ထဲမှာလည်း ခံစားချက်တွေ ရှိသလို သူတို့ရဲ့ ဘဝအဖြစ်အပျက်တွေ၊ အတွေးအမြင်တွေမှာလည်း စိတ်ဝင်စားစရာတွေ ရှိပါတယ်။ ဒါတွေကို ထုံးလိုချေ ရေလိုနှောက် သိရှိ နားလည်တဲ့ စာရေးဆရာကောင်းတစ်ဦးက ဇာတ်လမ်းအဖြစ် စာစီလိုက်တဲ့အခါ ဝတ္ထုကောင်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်လာပါတယ်။

    ဘူတာကြီးရဲ့ အနီးတဝိုက် ဝန်းကျင်က ဝန်ထမ်းဘဝတွေ၊ ဘူတာနဲ့ ရထားတွေကို အမှီပြုပြီး ဝမ်းစာရှာ နေထိုင်ရှင်သန်သူတွေ အကြောင်းကို ဆရာရဲသျှမ်းက “ကမ္ဘာမြေရဲ့ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း”မှာ ရသမြောက်စွာ ပုံဖော်ခဲ့တယ်။ ဆရာဟာ ရန်ကုန်ဘူတာကြီးမှာ ကိုယ်တိုင်တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သူတစ်ဦးဖြစ်တဲ့အတွက် ရေးသားလိုက်တဲ့ စာများဟာ ကြွရွလှပနေခဲ့တယ်။ မြန်မာ့မီးရထားဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဖြစ်ရုံသာမက ရသစာပေဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ဆရာဟာ “ကမ္ဘာမြေရဲ့ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း”မှာ မီးရထားနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေတင်မက ကိုယ်တိုင်ဖြတ်သန်းကြုံတွေခဲ့ရတဲ့ စာပေလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ရသစာဖတ်ဝိုင်းအကြောင်းကို ရသမြောက်စွာ မှတ်တမ်းပြုရေးသားထားတာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။

    “ကမ္ဘာမြေရဲ့ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း”က ဆရာရဲသျှမ်းရဲ့ ပထမဆုံး ပင်ကိုရေး လုံးချင်းဝတ္ထုရှည်ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ် ကာလ အဖြစ်အပျက် နေရာ အခင်းအကျင်းတွေမှာ ချစ်ခြင်း၊ မုန်းခြင်း၊ မေတ္တာတရားတို့ ရှိကြတဲ့ ဇာတ်ကောင်များကို ဖွဲ့တည်ထားသည် လို့ အမှာစာမှာ ဖော်ပြထားပြီး စာဖတ်သူ၏ ခံစားမှုသည် အမှန်တရားလို့ ဆိုတဲ့ ဒီဝတ္ထုရှည်မှာ စာဖတ်သူတို့ မီးရထားတစ်စင်းကို နောက်ကွယ်က ခုတ်မောင်းစေသူတို့ရဲ့ ဘဝတွေနဲ့ ပတ်သက်တာတွေကို ခံစားရမှာပါ။

  • ညို

    နဂို background က မကောင်းရတဲ့ကြား ယောက်ျား စွန့်ပစ်ခြင်းကိုပါ ခံရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝလမ်းခရီးဟာ ဘယ်လိုတွေ ကြမ်းတမ်းနေမလဲ? ဘယ်အခြေအနေထိ ရောက်သွားနိုင်လဲ?

    ဆရာထွန်းတောက်ဋ် (သင်္ချာ) ဟာ ပထမဆုံး လုံးချင်း ‘ခေတ္တ နာကျင်ကြေကွဲခြင်း’ မှာ နိုင်ငံရပ်ခြား တိုင်းတစ်ပါးရောက် အမျိုးသားတို့ရဲ့ ဘဝကို အကောင်းဆုံး ပုံဖော်နိုင်ခဲ့သူဖြစ်ပြီး ယခု ဒုတိယစာအုပ်မှာတော့ ခက်ခဲတဲ့ ဘဝလမ်းကြောင်းပေါ်က ဓနအင်အား ကင်းမဲ့၊ background မကောင်းရှာတဲ့ လင်ပစ်မလေးတစ်ဦးဖြစ်သူ ညိုမီမီခင် ရဲ့ အကြောင်းကို ညို အမည်နဲ့ ရေးဖွဲ့ပါတယ်။ ညို ဆိုတာ အသက် ၂၀ ကျော်အရွယ်မှာတင် အိမ်ထောင်ကျခဲ့တဲ့ ရွှေပြည်သာစက်မှုဇုန်ရောက် အလုပ်သမတစ်ဦး။ မိဘနေရပ်ကနေ ဝေးရာမှာ ဘဝလမ်းကြောင်းအတွက် အလုပ်လုပ်နေရင်း သူမလိုပဲ ဘဝတူ သိန်းသန်းမောင်နဲ့ လူငယ်သဘာဝ ချစ်ကြိုက်မိရင်း လက်မထပ်လို့ မရတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်မှာပဲ ညို အိမ်ထောင်သားမွေးဘဝကို ရောက်ခဲ့တယ်။ အခက်အခဲတွေကြားကနေ အိမ်ထောင်တစ်ခုကို ရုန်းကန်တည်ဆောက်နေရင်းက ညို့အမျိုးသားဟာ ခြေရှုပ်လာတယ်။ စင်တင်တေးဂီတဆိုင်က ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖြစ်လာတယ်။ အစစအရာရာ နိမ့်ပါးတဲ့ ညို့အတွက် ယောက်ျားကို သဝန်တိုဖို့တောင် ခက်ခဲနေဆဲမှာပဲ သိန်းသန်းမောင် ကားတိုက်မှု ဖြစ်တော့ စင်တင်က ကောင်မလေး မေဘရဏီက ငွေကြေးအကူအညီနဲ့ တခြားလိုအပ်တာတွေ ကူညီရင်း ညို့ရဲ့ မိသားစုဘဝကို ခြယ်လှယ်လာတယ်။ သိန်းသန်းမောင် အချုပ်နဲ့ ထောင်ကလွတ်ပြီး နောက်ပိုင်း မေဘရဏီနဲ့ နိုင်ငံခြားကို အတူထွက်သွားတော့ ညို့ကမ္ဘာဟာ အမှောင်ဖုံးလာတယ်။ ရရာအလုပ်တွေ ဝင်လုပ်ရင်း ကလေးတွေရဲ့ စရိတ်ပေါင်းများစွာနဲ့ ဘဝလမ်းကို ခက်ခက်ခဲခဲ လျှောက်နေရင်းက ကိုဗစ်ကာလမှာတော့ ညို့ကမ္ဘာဟာ လုံးဝ မှောင်မိုက်ထဲ ကျသွားစေခဲ့တယ်။

    အမှောင်လောကထဲက ညိုမီမီခင် ဘဝကို ဘယ်လို ဆက်လက်ရပ်တည်မလဲ။ ဘဝလမ်းကို ဘယ်လို ဆက်လျှောက်မလဲ။

    “ညိုဟာ ဘယ်လို မိန်းမစား၊ ညိုဟာ ဘယ်လို အတန်းအစား ဆိုတာထက် ညို့စိတ်၊ ညို့ဘဝ၊ ညို့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေနဲ့ ညို့ လုပ်ရပ်တွေအပေါ် စာနာ နားလည်ပေးနိုင်ကြမယ် ဆိုရင် ကျေနပ်ပါတယ်” လို့ စာရေးသူက ဆိုပါတယ်။

    တကယ်တော့ ညိုဟာ .. ဘာဖြစ်မလဲ ၊ ညို့ကို ဘယ်လို မြင်ရမလဲ၊ ညို့ရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းက စာရေးသူ မျှော်လင့်သလို ခံစားရစေမှာလား။

    ထွန်းတောက်ထွဋ် (သင်္ချာ) ရဲ့ ညို ဟာ ဆရာ့စာအုပ်အသစ်ကို မျှော်လင့်နေသူတို့ စိတ်တိုင်းကျ နှစ်ခြိုက်စေမယ့် စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ်ပါပဲ။

    ညို

    Ks 5,000
  • ညီမလေး

    ညီမလေး …

    မီးမီးရဲ့ ညီမလေး ငယ်ငယ်။

    ပရလောကကို ရောက်နေတဲ့ ငယ်ငယ်။ မတော်တဆမှုကြောင့် အသက်ဆုံးရှုံးပြီး ဘဝခြားနေပေမဲ့ မီးမီးရဲ့ အနားမှာပဲ နေချင်နေတဲ့ ငယ်ငယ်။ ညီမလေး ငယ်ငယ် ပေါ့။

    မီးမီးတို့က အမြွာလေ။ Identical Twins. ညီအစ်မနှစ်ယောက်က အရာရာထပ်တူလိုကို ဖြစ်တဲ့အထိ တူတာ။

    ငယ်ငယ်က သိပ်သနားဖို့ ကောင်းတယ်။ အရှိန်နဲ့ သွားနေတဲ့ မြင်းလှည်းပေါ်ကနေ လမ်းပေါ်ကို ခေါင်းနဲ့ ပြုတ်ကျသွားတာ … မီးမီးတို့ မိသားစုတွေ စီးလာတဲ့ မြင်းလှည်းကို ကုန်ကားက ဝင်တိုက်တာလေ။ မီးမီးက အသက်အန္တရာယ် မရှိခဲ့ပေမဲ့ လမ်းပေါ်ကို ခေါင်းနဲ့ ပြုတ်ကျတဲ့ ညီမလေး ငယ်ငယ်က အဲ့ဒီနေရာမှာတင် ပွဲချင်းပြီးပေါ့။

    ငယ်ငယ်လား … သူများတွေအတွက်တော့ ငယ်ငယ်က ကွယ်လွန်ချင် ကွယ်လွန်ပြီး ဖြစ်ပေမဲ့ မီးမီး အနားမှာ ငယ်ငယ်က ရှိနေတာ။ မီးမီးတို့ မတော်တဆမှု ဖြစ်တော့ မီးမီး ခြေကျိုး၊ နံရိုးကျိုးတော့ ဆေးရုံတက်ရတယ်။ ဆေးရုံပေါ်မှာ သတိပြန်ရကတည်းက ငယ်ငယ်က ခုတင်ဘေးမှာ ငိုင်ငိုင်လေး ရပ်နေတာ မီးမီး တွေ့နေရတာပဲကို။

    ငယ်ငယ်က သူ့အစ်မ မီးမီးကို သိပ်ချစ်တယ်။ အမြွာညီအစ်မတွေ ဖြစ်လို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သိပ်ချစ်ကြတာ။ ငယ်ငယ် ကွယ်လွန်ပြီးပြီ ဆိုပေမဲ့ မီးမီး အနားမှာ သူရှိနေပါတယ်။ မီးမီး ကလဲ သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်း မရှိသလောက် နည်းတယ်။ ချောင်တစ်ချောင်မှာ တိတ်တိတ်လေး ငြိမ်နေပြီး မီးမီးပြောတဲ့ စကားတွေ နားထောင်နေတဲ့ ညီမလေး ငယ်ငယ်နဲ့ပဲ မီးမီး ကျောင်းသူဘဝတစ်ခုလုံး နေထိုင်ရှင်သန်ခဲ့တာ။ ညီမလေးဟာ ကွယ်လွန်ပြီးပြီ ဆိုပေမဲ့ မီးမီးနဲ့ပဲ ရှိနေပြီး မီးမီး အသက်ကြီးသွားတဲ့ ကာလအတိုင်း ညီမလေးပါ လိုက်လံကြီးထွားလာခဲ့တာ။ ငယ်ငယ့်အကြောင်း ဘယ်သူ့ကိုပဲ ပြောပြော မယုံကြဘဲ မီးမီးကို အရူးတစ်ယောက်လိုသာ အကြည့်ခံရတာသာ အဖတ်တင်တာ။ မီးမီးလဲ အပေါင်းအသင်း နည်းတဲ့ ဘဝမှာ အနားမှာ အမြဲလိုလိုရှိနေတဲ့ ငယ်ငယ့်ကို စကားတွေ ပြောလိုက်၊ ရင်ဖွင့်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ထူးခြားတာက ငယ်ငယ်က ပြောသမျှကို နားထောင်ပေးပေမဲ့ ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။ တိတ်တိတ်လေးပဲ အမြဲနေနေတာ။

    ဒီလိုနဲ့ ငယ်ငယ် နဲ့ မီးမီး တို့ ခွဲရမဲ့ နေ့ရက်အချိန်တစ်ခုကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအဖြစ်အပျက်တွေကလဲ မီးမီးရဲ့ ဘဝထဲကို ချစ်သူ ကိုဦး ရောက်လာတာကနေ စခဲ့တာပါပဲ။

    မမနားကို ငယ်ငယ်မလာပါနဲ့တော့၊ မကြာခင် မမလဲ အိမ်ထောင်ပြုတော့မယ်၊ မမ ပုံမှန်ဘဝမှာ ရှင်သန်ပါရစေတော့၊ မမကို လူတွေက အရူးလို့ ထင်နေကြမှာ ငယ်ငယ် မြင်ချင်တာလားလို့ မီးမီးလဲ အော်ဟစ်ပြောဆိုလိုက်မိတယ်။

    ညီမလေးဟာ ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။ မျက်ရည်တွေပဲ ကျလို့။ မီးမီးလဲ သူ့ကို သနားတာ တစ်ဖက်၊ ကိုယ့်ဘဝကို ရှေ့ဆက်ရမှာ တစ်ဖက်နဲ့ ဘာလုပ်လို့ လုပ်မိမှန်း မသိဘဲ …ငယ်ငယ် အခုထွက်သွား လို့ ကြုံးအော်လိုက်မိတယ်။ ငယ်ငယ်ကလေ ဝမ်းနည်းလွန်းတဲ့ ပုံနဲ့ စိုက်ကြည့်ပြီး လှေကားကနေ တဒုန်းဒုန်း ပြေးဆင်းသွားတော့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ မီးမီးလေ .. မှားသွားပြီလို့ တွေးပြီး ညီမလေးစိတ်နဲ့ မူးမေ့ သတိလစ်ခဲ့တဲ့အထိပါပဲ။

    ဒီလိုနဲ့ ကိုဦးနဲ့ မီးမီးတို့ မင်္ဂလာပွဲနေ့ ကျင်းပမဲ့ နေ့ရက်ကို ရောက်ရှိလာခဲ့တယ်။

    ငယ်ငယ်ရယ် … မီးမီးနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုတော့မဲ့ အမျိုးသားကိုမှ ကိုယ်ထင်ပြ ခြောက်လှန့်ရသလား။

    ဒီလိုနဲ့ ကိုဦးနဲ့ မီးမီး အိမ်ထောင်ပြုပြီး နောက်ပိုင်းမှာ မီးမီး ဇာတိ သန်လျင် ကနေ ကိုဦးနဲ့အတူ ၈ မိုင်မှာ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့တယ်။ ငယ်ငယ့်ကိုလဲ မီးမီး မတွေ့တော့ဘူး။ မီးမီးလဲ ဘဝသစ်မှာ အရာရာဟာ အသားတကျနဲ့ အဆင်ပြေတော့မယ့်ဟန်နဲ့ နေ့ရက်တွေက တစ်ရက်ပြီး တစ်ရက် ကုန်ဆုံးခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ရက်။ မီးမီး မေ့မရမဲ့ တစ်ရက်ပေါ့။

    ညီမလေးရဲ့ စူးစူးဝါးဝါး အော်သံကို ကြားတယ်။ အိမ်တံခါးမကို ဆောင့်တွန်းဖွင့်လိုက်တော့ အပေါ်ထပ်ကနေ ‘မမ’ လို့ အာခေါင်ခြစ် အော်သံကို ကြားလိုက်ရပြန်တယ်။ အပေါ်ကို ပြေးတက်ရင်း အခန်းဝ ရောက်တော့ ပိတ်ထားတဲ့ အခန်းထဲကနေ ကြားရတာက ကြာပွတ်သံတွေ တရွှမ်းရွှမ်း နဲ့ ငယ်ငယ့် ငိုသံတွေ။

    “ငါ့ကို ကယ်ပါဦး မမရယ်” တဲ့။

    “ငါ့ကို ကယ်ပါဦး မမရယ်” ဆိုတာ ခုနက အိပ်မက်ထဲမှာပဲ မီးမီး ကြားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ချွေးစေးတွေနဲ့ အိပ်မက် လန့်နိုးပြီးတဲ့အထိ အပြင်မှာပါ ဆက်ကြားနေတာ။ အိပ်မက်က ပီပြင်လိုက်တာ။ ညီမလေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မမက်တာ မကြားတာ ကြာပြီ။ ဒါဆို သန်လျင်အိမ်မှာ ညီမလေး ဘာဖြစ်နေပြီလဲ … မီးမီး သိရမှ ဖြစ်မယ်။

  • ဓမ္မာရုံ

    ရပ်ကွက်ဓမ္မာရုံတစ်ရုံရဲ့ရှေ့တည့်တည့်မှာ နေဖူးကြလား။
    ဓမ္မာရုံလေးရဲ့ရှေ့မှာ နေမိသူတစ်ဦး ကြုံရတဲ့ အကြောင်းတွေရယ်၊ ရပ်ကွက်နဲ့ ဓမ္မာရုံတစ်ရုံအတွင်းက အချို့ဖြစ်ရပ်လေးတွေရယ် အကြောင်းတွေကို ဓမ္မာရုံ ဝတ္ထုအသစ်မှာ ဆရာအကြည်တော်က ဘယ်လိုခွီရအောင် ရေးသားခဲ့သလဲ ..?

    နေ့ညမပြတ် လော်စပီကာအသံက ခပ်ကျယ်ကျယ်၊ ဓမ္မာရုံက သေးသေးသွယ်သွယ်၊
    ဤသည်ကား ရပ်ကွက်၏ ပြယုဂ်။ ဓမ္မာရုံကို ကြည့်လျှင် မြင်နိုင်ပါမည်၊ ယိုင်နဲ့နဲ့ သစ်သားတိုင်ပေါ်မှာ မှီတည်နေပြီး ပျဉ်ကြမ်းကပ် သွပ်ဆွေး ခပ်ရွဲရွဲလေး။
    ရပ်ကွက်က ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မဟုတ်သော်ငြား သိပ်ပြီး လှီလှသည် မဟုတ်။ အခြေခံလူတန်းစား များသည်။ ထိုရပ်ကွက်ကြီးအလယ်မှာ ဆယ်ပေနှစ်ခန်းသာသာ ဓမ္မာရုံလေးက အချက်အချာကျစွာ ရှိနေသည်။

    ၎င်းရပ်ကွက်၊ ၎င်းဓမ္မာရုံရှေ့တည့်တည့်မှာ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် လာနေမိသူက ဖွားငွေခင်။ ဖွားငွေခင်က ရွာမှာ အေးအေးလူလူ တစ်သက်လုံး နေလာခဲ့သူ။ လင်သားဖြစ်သူ ဦးထွန်းတင့် ကွယ်လွန်ပြီးတော့ သားဖြစ်သူက သူတို့နဲ့လဲ နီးနီးနားနား မြို့မှာ အခြေချပါလား ဆိုလို့ အရပ်တစ်ပါးကို ပြောင်းရွှေ့လာတာ။ ပြောင်းမဲ့ပြောင်းတော့လဲ အနှီရပ်ကွက် ဓမ္မာရုံရှေ့တည့်တည့်က အိမ်။
    အဲ့ဒီအိမ် မဝယ်ဖို့ သားဖြစ်သူ ဘယ်လိုနားချချ လက်မခံဘဲ ဝယ်ပြီး နေတယ်။ နေပြီး သကာလမှာတော့ … အင်း ပြောရရင် ဩချရလောက်တဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက သာရေးနာရေး ဘာသာရေး ပွဲလမ်းပေါင်းစုံကြောင့် လော်စပီကာဆိုသည့်အရာနဲ့ ဖွားငွေခင်ခမျာ လှလှကြီး တိုးရပါလေရော။ ဖွားငွေခင် ဘာဖြစ်မလဲ?

    ဖွားငွေခင်ရဲ့ အကြောင်းပြီးလေတော့ ဓမ္မာရုံလေးရဲ့ အကျိုးအကြောင်း အဆိုးအကောင်း ဖြစ်ပုံ ဇာတ်စုံကို ဆရာအကြည်တော်က ဆက်ပြီး ရေးသားတင်ပြတယ်။

    သေးသေးသွယ်သွယ် ပိန်လှီလှီ ဆန်ခါပေါက် သွပ်မိုး ဓမ္မာရုံကို ပြင်ဆင်တည်ဆောက်ဖို့ လုပ်ရင်း မုခ်ဦးပဲ ပြီးသွားတာမျိုး၊
    ပြီးတော့ ဓမ္မာရုံပြင်ဆောက်ဖို့ ရပ်ကွက်ထဲက ဓမ္မာရုံလူကြီးတွေ နည်းအမျိုးမျိုး ကြံဖန်စဉ်းစား လုပ်ကြရာက မပြုံးဘဲ ဝါးလုံးကွဲရယ်ရမဲ့ ဟာသတွေကို ဖတ်ရမယ်။
    အို ဘာပြောကောင်းမလဲ … အလွဲတွေနဲ့ ခွီစရာ ဇာတ်လမ်းတွေ … နောက် ရယ်စရာမောစရာ ဆိုတဲ့အတိုင်း ရယ်ပြီး မောသွားရမယ့် အကြောင်းတွေ …
    ရပ်ကွက်ဓမ္မာရုံလေးတစ်ရုံရဲ့ အဖြစ်သနစ်တွေအကြောင်း ဆရာအကြည်တော်ရဲ့ ရေးဟန်အတိုင်း သွက်လက် ရွှင်ပြစွာ ရေးဖွဲ့ထားတဲ့ ဓမ္မာရုံ ဝတ္ထုအသစ်ကို ဖတ်ပြီး ခွီလိုက်ရအောင်လား …

  • နည်းနည်း နုနု စိမ်းပါ .. စိမ်း

    “ကြေကွဲလူရွယ်၊ မူးယစ်ဆေးလမ်းလွဲနှင့် အချစ်ဝတ္ထုကောင်းတစ်ပုဒ်၊ နည်းနည်းနုနု စိမ်းပါ … စိမ်း”
    ဘဝမှာ အဆင်မပြေတဲ့အချိန်၊ စိတ်ညစ်တဲ့အချိန်၊ မူးယစ်ဆေးနဲ့ အဖြေရှာခြင်းဟာ မှားနေတဲ့ လမ်းကို ထပ်ဆင့် လွဲစေခြင်းပဲ။ ခက်သည်က လူငယ်ဆိုတာ အရာရာမှာ ငါလုပ်နိုင်တယ်၊ ငါလုပ်ရင်ဖြစ်တယ်၊ ငါ ဆိုတဲ့ အတ္တ မာနနဲ့ ဘယ်အရာကိုမှ မကြောက်ဘဲ ဆင်ကန်းတောတိုး လုပ်ဝံ့တယ် မဟုတ်လား။ ဒါပေမဲ့ မူးယစ်ဆေးဆိုတဲ့ အမှောင်တိုက်ဟာ သူတို့ထင်တာထက် ပိုပြီး အားကောင်းတယ်၊ ပိုပြီး နက်ရှိုင်းတယ်၊ ပိုပြီး မှောင်မိုက်တယ် ဆိုတာ …
    ဆရာဟိန်းဆက်သွင် ရဲ့ လုံးချင်းဝတ္ထု ‘နည်းနည်းနုနု စိမ်းပါ … စိမ်း’ မှာ ကောင်းမွန် ဆိုတဲ့ ပန်းချီဆရာတစ်ဦးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့ အဖြစ်အပျက်ကို စိတ်ဝင်စားဖွယ် ဖတ်ရှုရမှာပါ။ ကိုကောင်းမွန်ဟာ စစ်မှန်တဲ့ ချစ်ခြင်းတရားကို ရှာဖွေနေသူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး သော်တာရည် နှင့်အတွေ့မှာ သူရှာဖွေတဲ့ ဘဝရဲ့ စစ်မှန်တဲ့ ချစ်ခြင်းကို တွေ့ခဲ့ရတယ်။ မထင်မှတ်ဘဲ သော်တာရည်ဟာ ကိုကောင်းမွန် အသည်းနှလုံးရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး သူစိမ်းမလေး ဖြစ်ခဲ့ချိန်မှာတော့ သူဟာ မူးယစ်ဆေးနွံထဲ ကျဆင်းခဲ့တယ်။ ဒီစာအုပ်မှာ အချစ်နဲ့ မူးယစ်ဆေးဝါးရဲ့ အစွဲအလမ်း ပြင်းရှမှု၊ လောင်မြိုက်ဝါးမျိုတတ်မှု၊ သွေးဆောင်ဖြားယောင်းနိုင်မှု၊ ယစ်မူးပင်ပန်းစေမှုတွေကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ရမှာဖြစ်ပြီး လမ်းမှားကို ခဏတာရောက်သွားတဲ့ လူရွယ်တစ်ယောက် … သိစိတ်နဲ့ မသိစိတ်ကြား ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်လည်ချောက်လှန့်မှု၊ ဆိုရှယ်မီဒီယာ အကျိုးနဲ့အပြစ်၊ ချောက်ချားမှောက်မှားတဲ့ ဖြစ်ပျက်မှုတွေကို လွမ်းမောဖွယ် အချစ်ဇာတ်လမ်းနဲ့ ရောယှက်ပြီး ရေးသားထားတာ ဖတ်ရှုရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။
  • မကြည့်စကောင်း ကြည့်စကောင်း ငယ်ငယ်တုန်းက ဓာတ်ရှင်အကြောင်း

    ကိုပေါက်(မန္တလေး) ရဲ့” မကြည့်စကောင်း ကြည့်စကောင်း ငယ်ငယ်တုန်းက ဓာတ်ရှင်အကြောင်း ” ဆိုတဲ့ စာအုပ်မှာ တစ်ခေတ်တစ်ခါက ရုပ်ရှင်ရုံတွေအကြောင်းနဲ့ စဖွင့်ထားတယ်။ ကိုပေါက်(မန္တလေး) ရဲ့ ရေးဟန်အတိုင်း ရှင်းရှင်းသွက်သွက်နဲ့ ထိထိမိမိ အချက်ကျကျ ရေးထားတာကို မြင်ရမယ်။

    စာရေးသူရဲ့ အရေးအသားနောက်ကို လိုက်ရင်း မန္တလေးမြို့က ရုပ်ရှင်ရုံတွေရှေ့ကို ပြန်ပြီးရောက်သွားရသလို ခံစားမိစေမှာပါ အမှန်ပါပဲ။ ရုပ်ရှင်ရုံတွေ ခေတ်စားစဥ်က လက်မှတ်ရဖို့အရေး တန်းစီတိုးဝှေ့ကြရပုံတွေကို မမြင်ဖူးလိုက်ကြတဲ့ ဒီနေ့ခေတ်လူငယ်တွေအဖို့ ငယ်ငယ်တုန်းက ဓာတ်ရှင်အကြောင်း စာအုပ်ထဲမှာ မြင်တွေ့နိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီ့ခေတ်မှာ ရုပ်ရှင်ရုံတွေကို မှီခိုပြီး လုပ်စားသွားကြသူတွေအကြောင်း။ အုပ်စုလိုက်၊ အဖွဲ့လိုက် တန်းစီပြီး ရုပ်ရှင်လက်မှတ်တွေကို မှောင်ခိုပြန်ရောင်းစားကြသူတွေပေါ့။ ဒါကိုလည်း ရုပ်ရှင်ချစ် ပရိသတ်တို့က အလုအယက်ဝယ်ကြတာပါပဲ။ ဝယ်လိုအား ရောင်းလိုအား မမျှတဲ့ ခေတ်တစ်ခေတ်ရဲ့ ပြယုဂ်တွေပေါ့။

    စာရေးသူဟာ စာအုပ်အမည်နဲ့ လိုက်ဖက်စွာပဲ ရုပ်ရှင်ရုံတွေအကြောင်းအပြင် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတွေအကြောင်းကိုလည်း စုံစုံစေ့စေ့ ရေးဖွဲ့ထားတယ်။ တခေတ်တခါက နာမည်ကြီးဇာတ်ကားတွေကို ကိုယ့်ဘေးနားလာထိုင်ပြီး ပြောပြပေးနေသလိုပါပဲ။ ဇာတ်ဝင်ခန်းတွေကို မျက်လုံးထဲထိ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပေါ်လာပါလိမ့်မယ်။ ဇာတ်ကားတွေနဲ့အတူ အဲ့ဒီတုန်းက မင်းသားကြီး၊ မင်းသမီးကြီးတွေရဲ့ ပုံစံသွင်ပြင်၊ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့သရုပ်ဆောင်မှုတွေကိုလည်း သေချာရေးပြထားတာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။ အဲ့ဒီခေတ် သရုပ်ဆောင်တို့ရဲ့ သုံးနေကျ စကားလုံးတချို့ဟာ သူတို့ကို ခုခေတ်ကာလအထိ မှတ်မိစေတဲ့ အမှတ်အသားတွေပါပဲ။ ဒိုင်ယာလော့ဂ်တို့ရဲ့ စွမ်းအင်တွေ။

    ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတွေထဲက ဇာတ်ဝင်တေးတွေအကြောင်းကလည်း သဘောကျစရာ ဖြစ်စေမှာပါ။ ဇာတ်လမ်း၊ ဇာတ်ကွက်တွေကို ပြန်ဆွဲယူပြီး ပုံဖော်ရေးသားရင်း ဇာတ်ဝင်တေးတွေကို အမှတ်တရ ဖော်ထုတ်ပေးထားတာဟာ ရုပ်ရှင်တစ်ခေတ်ကို မီခဲ့တဲ့သူတွေအတွက် လွမ်းမောစရာ။ မမီလိုက်သူတို့အတွက်ကတော့ မြင်ယောင်မိစရာ မြင်ကွင်းတွေပေါ့။ ရုပ်ရှင်တွေဟာ ဘယ်လောက်များ စိုးမိုးထားခဲ့သလဲဆိုရင် ကစားနည်းတွေထဲမှာတောင် ရုပ်ရှင်ပဟေဠိဖွက်နည်းဆိုပြီး တွင်ကျယ်ခဲ့တဲ့အထိပါပဲ။

    ဒီစာအုပ်လေးထဲမှာ စာရေးသူက မြန့်မာရုပ်ရှင်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ကောင်းခြင်း၊ ဆိုးခြင်းတွေကို စေတနာအရင်းခံပြီး ထောက်ပြထားတာ တွေ့ရမယ်။ ရုပ်ရှင်ကို ရူးသွပ်စွာ ချစ်မြတ်နိုးသူတစ်ယောက်ရဲ့ စစ်မှန်သောစိတ်ရင်းကို မြင်ရမယ်။ ဒီစာအုပ်လေးကို ဖတ်ရင်း စာဖတ်သူဟာ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားပေါင်းများစွာနဲ့ ထိတွေ့မိပါလိမ့်မယ်။ အရင်ကာလများမှာက စိတ်ဖျော်ဖြေရေးအတွက် ရုပ်ရှင်ရုံ၊ ဗီဒီယိုရုံတွေနဲ့ စာအုပ်အငှားဆိုင်တွေသာ ရှိခဲ့ကြတာ မဟုတ်လား။ အဲ့ဒီအရာလေးတွေကလည်း လုံလောက်တဲ့ စိတ်ကျေနပ်မှုကို ပေးစွမ်းနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းက ဓာတ်ရှင်တွေအကြောင်းနဲ့အတူ ကျော်ဖြတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ခေတ်တစ်ခေတ်၊ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့တဲ့ ငယ်ဘဝတွေကိုလည်း ပြန်လည်သတိရ လွမ်းဆွတ်မိစေမယ့် စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ပါ။

  • ဇော်က ကနေသည်

    ဆရာ အကြည်တော်ရဲ့ ဝတ္ထုအများစုဟာ ရယ်မောစရာတွေမို့ ဆရာ့ကို ဟာသစာရေးဆရာလို့ ပြောကြပါတယ်။ အမှန်လည်း ဆရာအကြည်တော်ရဲ့ စာအုပ်တွေဟာ ရယ်ရပါတယ်။ ဒီစာအုပ် ဇော်က က နေသည် ကတော့ စာဖတ်သူတို့ ရယ်လည်းရယ်ရသလို မောလည်းမောရမှာပါ။

    တောထဲတောင်ထဲ သူယောင်ပင်လိုက်ရှာ၊ တွေ့ပြီဆို အကိတ်ဆုံးသူယောင်သီး တုတ်နဲ့ထိုး၊ ဟတ်ချလောင်းဆို သူယောင်မယ်ဖြစ်၊ ဇော်ဂျီနဲ့ သီချင်းဆို ကခုန်ကြ။ အဲ့ဒီလို ဇော်ဂျီမဟုတ်ပါဘူး။ လမ်းတကာလှည့်၊ လူစည်ကားရာ ဈေးလိုနေရာမှာ ဇော်က က၊ အစွမ်းထက်တဲ့ ဆေးတွေကို ရောင်းချကာ ဘဝလမ်းကို အခြေခံကျကျ လျှောက်နေတဲ့ ဆေးဆရာဇော်ဂျီ။

    ဇော်ဂျီတွေရဲ့ တောထဲတောင်ထဲက ဒဏ္ဍာရီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး “အမှန်တော့ လူတွေအမြင်မှားနေတာပါ။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်က ဇော်ဂျီပါပဲ” လို့ ဖွင့်ဟခဲ့သူ ဇော်ဂျီတစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်း။ ဇော်ဂျီဟာ နိစ္စဓူဝ ဆေးရောင်းရင်း တစ်နေ့မှာ သူ့အစ်ကို ဆုံးပါးသွားခြင်းနဲ့ အတူ မိဘမဲ့ တူလေးတစ်ယောက်နဲ့နေထိုင်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ ကိုယ်တိုင်က ကြမ်းတမ်းတဲ့ဘဝခရီးလမ်းအတွက် လမ်းတကာလှည့်၊ ဇော်ဂျီဝတ်စုံကြီးဝတ်၊ လျက်ဆားနဲ့ ဆေးတွေရောင်းနေရတဲ့ ဆင်းရဲလှတဲ့ဘဝထဲဝင်လာတဲ့ ကလေးငယ်လေးဟာ သူကိုယ်တိုင် ဦးလေးဇော်ဂျီနောက် လျှောက်လိုက်ရင်း ဇော်ဂျီပေါက်စနလေး ဖြစ်လာတယ်။ ဦးလေးဇော်ဂျီနဲ့ အတွဲညီညီ ဇော်က က ရင်း လောကဓံကို တူတူ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဇော်ဂျီတို့ရဲ့ ဘဝဇာတ်ခုံပေါ်ကို မထင်မှတ်ဘဲ တက်လာသူက မဉ္ဖူ။ ဇော်ဂျီလေးရဲ့ မမနတ်သမီး။ ကားမတော်တဆဖြစ်ရာက မိသားစုတွေ ဆုံးပါး၊ ကိုယ်တိုင်က ခေါင်းကို ထိပြီး ယဉ်ယဉ်လေး ရူးနေသူ။ သူ့ကိုယ်သူ နတ်သမီးလို့ စွဲမှတ်နေတဲ့ မဉ္ဖူဟာ ဇော်ဂျီ တူဝရီးကို ခင်မင်ပြီး မခွဲနိုင် မခွာရက်ဖြစ်ရာက ဇော်က ကနေသည်ဟာ ရယ်စရာ မောစရာ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်လာပါတော့တယ်။

    ဟာသတ္ထုတွေနဲ့ တောက်လျှောက်အောင်မြင်နေတဲ့ ဆရာအကြည်တော်ဟာ ဇော်က က နေသည် ကို ထုတ်ဝေလိုက်တော့ ရသစာဖတ်သူတို့ကြားမှာ ဘဝသရုပ်ဖော်ကို ပီပြင်တဲ့ဝတ္ထုအဖြစ် ရေပန်းစား လူပြောများခဲ့တယ်။ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ ဟာသလေးတွေ ကြားညပ်ပြီး ရေးထားတဲ့အတွက်လည်း ဆရာအကြည်တော်ရဲ့ ဟန်ကနေ ကွဲထွက်မသွားဘူး။ စာအုပ်အနေနဲ့ အောင်မြင်တဲ့ ဇော်က က နေသည်ကို ၂၀၀၈ ခုနှစ်မှာ နိုင်ငံကျော် အနုပညာ၊ အတတ်ပညာရှင်တွေနဲ့ ရုံတင်ခဲ့ရာမှာ အထူးလူကြိုက်များပြီး အကယ်ဒမီဆုတွေလဲ ရရှိခဲ့ပါတယ်။

Main Menu