ဆရာကျော်အောင်ရေးသော ဓားလွတ်ကိုင်ဆာမူရိုင်းနှင့် ကိုကာကိုလာယဉ်ကျေးမှု စာအုပ်သည် စာရေးသူ ဂျပန်နိုင်ငံတွင် စာအုပ်ထုတ်ဝေရေးသင်တန်းကို တစ်လကျော် တက်ရောက်ခဲ့စဉ်က နေ့ရက်များအကြောင်း ပြန်လည်မျှဝေထားသည့် ခရီးသွားစာပေဆောင်းပါးရှည်ကြီး ဖြစ်၏။ အာရှဒေသ ယူနက်စကိုအဖွဲ့ခွဲက နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း တိုကျိုတွင် ဖွင့်လှစ်သင်ကြားသော သင်တန်းဖြစ်ပြီး ဆရာကျော်အောင်သည် ၁၉၇၇ ခုနှစ်တွင် သွားရောက် လေ့လာသင်ကြားခွင့် ရခဲ့၏။ သင်တန်းကာလ ၃၃ ရက်ကြာသော ခရီးသွားအတွေ့အကြုံကို စန္ဒာမဂ္ဂဇင်းတွင် အခန်းဆက်ဆောင်းပါးရှည်အဖြစ် ၁၉၇၉ နိုဝင်ဘာ မှ ၁၉၈၂ ဇွန်ထိ ၃၂ ဆက်တိုက်ဖော်ပြခဲ့ပြီး ၎င်းအခန်းဆက်ဆောင်းပါးကို စုစည်း၍ ယခုစာအုပ်အဖြစ် ထုတ်ဝေလိုက်ပါသည်။

စာအုပ်၏ အဖွင့်ကို ဂျပန်နိုင်ငံသို့အသွား ပထမဆုံးနေ့ရက် ၁၉၇၇ စက်တင်ဘာလ ၂၆ ရက် ရန်ကုန်လေဆိပ်မှ ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်သို့အသွား ခရီးဖြင့် စထားသည်။ ဆရာကျော်အောင်၏ ဂျပန်ခရီးစဉ်လမ်းကြောင်းသည် ရန်ကုန် – ဘန်ကောက် – မနီလာ – တိုကျို ဖြစ်သည်။ ရန်ကုန်မှ ဘန်ကောက်သို့ စတင်၍ လေယာဉ်စီးချိန်မှ စပြီး ဂျပန်နိုင်ငံ မရောက်မီ လေယာဉ်လမ်းကြောင်းတစ်လျှောက် စာရေးသူ ကြုံတွေ့ရသော အကြောင်းအရာများကို ဤဆောင်းပါးရှည်တွင် ဖတ်ရှုရပေမည်။ ဂျပန်သို့ ရောက်ရှိပြီး စတင်၍ သင်တန်းတက်သောနေ့မှစ၍ ဆရာကျော်အောင် မျှဝေသည့် စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းသော အကြောင်းအရာများကို ဖတ်ရပေမည်။ စာရေးသူသည် တစ်ပတ်လျှင် တနင်္လာမှ သောကြာထိ မနက်ကိုးနာရီမှ ညနေလေးနာရီခွဲအထိ သင်တန်းတက်သည်။ အခြားအချိန်များတွင် ကိုယ့်အစီအစဉ်နှင့်ကိုယ် လေ့လာရေးထွက်သည်။ ယခုခရီးသွားဆောင်းပါးရှည်စာအုပ်တွင် ဂျပန်လူမျိုးတို့၏ ဓလေ့ထုံးစံ၊ စရိုက်၊ ယဉ်ကျေးမှု၊ စီးပွားရေး၊ ပညာရေး၊ စက်မှုလုပ်ငန်း၊ ကိုးကွယ်ယုံကြည်မှု စသည်တို့ကို စာရေးသူက ရေးသားဖော်ပြထားသည်ကို ဖတ်ရမည်ဖြစ်သည်။

ထို့အပြင် ယခုကာလကဲ့သို့ စမတ်ဖုန်း၊ အေအိုင် အတတ်ပညာများ မရှိသေးခင်က ခရီးသွားကြသောသူတို့၏ နေ့ရက်များကို စူးစမ်းလေ့လာနိုင်မည်ဖြစ်သလို ထိုခေတ်ထိုအခါ ဂျပန်နိုင်ငံအကြောင်းကိုလည်း သိရှိနိုင်ပေမည်။ ဥပမာအားဖြင့် တိုကျိုမြို့ရှိ ဆရာကျော်အောင် တည်းခိုသောဟိုတယ်ခန်းထဲတွင် တီဗီ ရှိသော်လည်း တီဗီကြည့်ရန် တည်းခိုသူမှ တစ်ရက်စာ ယန်း ၂၀၀ ထည့်မှ ကြည့်ခွင့်ရှိသောကိစ္စမျိုး စသဖြင့် ဖတ်ရှုရပေမည်။ သင်တန်းကို တိုကျိုမြို့တွင် သင်ကြားသော်လည်း ကျိုတိုမြို့သို့ သွားရောက်လေ့လာခြင်းမျိုးကိုလည်း ဖတ်ရှုရမည်။

ဆရာဇော်ဂျီက “ခရီးသွားစာပေ ဖတ်ရှုခြင်းဟာ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကျော်ပြီး ကျယ်ပြန့်တဲ့ သက်ရှိ၊ သက်မဲ့ ကမ္ဘာလောကမှာ စိတ်ဝင်စားလာချင်ကြအောင် မျက်စိ ဖွင့်ကြည့်ချင်လာကြအောင်၊ တိုးတက်ကြံဆမှု ရှိချင်လာကြအောင် မျှမျှတတ ချိန်ဆသုံးသပ်မှု ရှိလာချင်ကြအောင် ပြုနိုင်စွမ်းရှိတယ်လို့ ယူဆချင်ပါတယ်” ဟု ဆိုခဲ့ပါသည်။ ယခုစာအုပ် ဆရာကျော်အောင် ရေးသားသော ဓားလွတ်ကိုင်ဆာမူရိုင်းနှင့် ကိုကာကိုလာယဉ်ကျေးမှု စာအုပ်သည် တစ်ခေတ်တစ်ခါက ဂျပန်နိုင်ငံအကြောင်းကို လှစ်ဟပြသည့်နှယ် သမိုင်းတံခါးချပ်အား ရှုမြင်ရမည်ဖြစ်ပြီး ဖတ်ရှုစဉ်ကာလတစ်လျှောက် စာရေးသူနှင့်အတူ ဂျပန်နိုင်ငံသို့ လိုက်ပါ လည်ပတ်ကြည်ရှုရသကဲ့သို့ ခံစားရမည်လည်း ဖြစ်သော စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ် ဖြစ်ပါသည်။

‘နှလုံးလှဆရာဝန်’ ဟာ ကနေဒီယန်း ခွဲစိတ်ကုဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ နော်မန်ဗက်သွန်းရဲ့ ဘဝအကြောင်းကို ဇာတ်လမ်းပြုရေးဖွဲ့ထားတဲ့ ဘာသာပြန်ဝတ္ထုကောင်းတစ်ပုဒ်ပါ။ နော်မန်ဟာ ငယ်စဉ်ကပင် အနုပညာကို ဝါသနာပါခဲ့သူဖြစ်ပြီး ဆရာဝန် မဖြစ်မီကပင် စာပေနှင့် ပန်းချီကားများကို စွဲလန်းသူ၊ ပန်းချီကားရောင်းဝယ်ရေးလုပ်ခဲ့သူဖြစ်ပါတယ်။ ဘဝခရီးတစ်လျှောက် အောင်မြင်တဲ့ဆရာဝန်တစ်ယောက်အဖြစ်ကနေ စပိန်ပြည်တွင်းစစ် နဲ့ တရုတ် – ဂျပန် စစ်ပွဲကာလတွေမှာ ဘယ်လို သရုပ်ဆောင်သွားမလဲဆိုတာ နှလုံးလှဆရာဝန်မှာ တွေ့ရှိရပါမယ်။

အထူးသဖြင့် နော်မန်ဟာ ဖက်ဆစ်ဂျပန် ကျူးကျော်တပ်တွေကို တိုက်ထုတ်ရာမှာ ရွတ်ချွံစွာ ပါဝင်ခဲ့တာကြောင့် တရုတ်တော်လှန်ရေး သူရဲကောင်းတွေကြား “ပိုင်ချူအင်” အဖြစ် အမြတ်တနိုး ခေါ်ဝေါ်ကြတဲ့အထိ ကျော်ကြားခဲ့တယ်။ တရုတ်-ဂျပန်စစ်ပွဲကြီးစတင်ပြီး ခြောက်လခန့်အကြာမှာ တရုတ်နိုင်ငံသို့ ရောက်ခဲ့တဲ့ နော်မန်ဟာ စစ်မြေပြင်ဒဏ်ရာများ ကုသရာတွင် ဆန်းသစ်တဲ့နည်းပညာများကို မိတ်ဆက်ခြင်း ကဲ့သို့ ထူးကဲစွာ တာဝန်ကို ချဉ်းကပ်မှုကြောင့်လည်း သူဟာ ဒဏ္ဍာရီတွင်တဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ မူရင်းဝတ္ထုဟာ ကမ္ဘာကျော်စာအုပ်ဖြစ်ခဲ့ပြီး ဆရာကျော်အောင်က နှလုံးလှဆရာဝန် အမည်နဲ့ ဘာသာပြန်တဲ့အခါမှာလည်း ဖတ်ရှုသူတိုင်း သဘောကျတဲ့ ဘာသာပြန်စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ် ဖြစ်လာပါတယ်။ ဘာသာပြန်စာချစ်သူတို့ လက်မလွတ်ဘဲ ဖတ်ရှုရမယ့် စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ် ဖြစ်ပါတယ်။

အာဖရိကတိုက် နိုင်ဂျီးရီးယားနိုင်ငံထဲက မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်တဲ့ မိုင်ဒူဂူရီ ကို စာရေးဆရာမ မယ်ကျွိက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ အချိန်တစ်ခုကြာ ရောက်ရှိနေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ‘မိုင်ဒူဂူရီသွား တောလား’မှာ မယ်ကျွိက ဘာတွေတင်ဆက်မလဲ၊ စာဖတ်သူတို့ ဘာတွေမြင်ရမလဲ။

မိုင်ဒူဂူရီ ဆိုတာ နိုင်ဂျီးရီးယား အရှေ့မြောက်ဘက်စွန်းနားက မြို့လေး၊ ဆာဟာရသဲကန္တာရရဲ့ အစပ်မှာရှိတော့ မြန်မာလူမျိုးတစ်ယောက်အတွက် အလွန်ပူပြင်းတဲ့နေရာ၊ အေးပြန်တော့လည်း ရာသီဥတုက တော်တော်အေးနဲ့။ အဲ့ဒီမြို့မှာ မြန်မာစကားပြောတတ်တာ စာရေးဆရာမတစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်။ လုံခြုံရေး အခြေအနေအရ နေထိုင်ရတာလည်း အကျယ်ချုပ်လိုနေရာမှာ။ မိုင်ဒူဂူရီ မှာ အလုပ်လာလုပ်သူတွေဟာ ခြောက်လ၊ ဆယ်လ၊ အများဆုံး တစ်နှစ်လောက်ပဲ အလုပ်လုပ်ကြသတဲ့။ ပြီးရင် လစ်တာပဲ။ ဆရာမ ကတော့ တစ်နှစ်နဲ့ ငါးလတိတိ မိုင်ဒူဂူရီ မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း နေထိုင်ခဲ့သတဲ့။

အဲ့ဒီကာလတွေ မိုင်ဒူဂူရီ မှာ နေထိုင် အလုပ်လုပ် သွားလာ ဖြတ်သန်းရင်းက ရရှိလာတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ဆရာမဟာ အရင်းခံအတိုင်း စာစီဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဖေ့စ်ဘုတ် လူမှုကွန်ရက်ပေါ်မှာ ပို့စ်တွေတင်ရင်းနဲ့ ‘မိုင်ဒူဂူရီသွား တောလား’ဟာ တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်ရကာ ဖတ်သူတိုင်း နှစ်သက်ကြတဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာ ခရီးသွားမှတ်တမ်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ထိုစဉ်မှာကတည်းက စာအုပ်အဖြစ် ထုတ်ဝေဖို့ စာဖတ်သူတို့က တောင်းဆိုခဲ့ကြတယ်။ ဆရာမ မယ်ကျွိဟာ ဘာသာပြန်စာအုပ်တွေ ပြန်ဆိုခဲ့ဖူးပြီး စာဖတ်သူတို့ နှစ်သက်သဘောကျခဲ့ပါတယ်။ အခု မယ်ကျွိရဲ့ နာဂိုဒေး မိုင်ဒူဂူရီ က ဆရာမရဲ့ ပထမဆုံး ပင်ကိုယ်ရေးစာတစ်အုပ်ဖြစ်ပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့ အလှမ်းဝေးပြီး ဓလေ့စရိုက်၊ ယဉ်ကျေးမှု မတူညီတဲ့ ဒေသတစ်ခုမှာ နေထိုင်ရင်း ဆရာမရဲ့ စိတ်ထဲက ရောပြွမ်းရှုပ်ထွေးတဲ့ ခံစားချက်တွေကို ဒီစာအုပ်မှာ ဖတ်ရှုရမှာပါ။ နာဂိုဒေး ဆိုတာ ဟောက်ဆ ဘာသာစကားနဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့ အဓိပ္ပာယ်ရပြီး မိုင်ဒူဂူရီ ကတော့ ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင်း မယ်ကျွိ နေထိုင်ခဲ့တဲ့ မြို့ကလေးနာမည်ပါ။

ရည်ရွယ်ချက်တိုင်းရဲ့ ခရီးအဆုံးမှာ ပန်းတိုင်ဆိုတာ ရှိပါတယ်။ ဘယ်လောက်ဝေးဝေး ရောက်အောင်ကြိုးစားမယ် ဆိုတဲ့ ဇွဲ၊ လုံ့လ၊ ဝိရိယ ရှိမယ်ဆိုရင် ပန်းတိုင်ကို ရောက်ကို ရောက်ပါတယ်။ ဒီစာအုပ်လေးမှာလည်း မြစ်တစ်စင်းရဲ့ အဆုံးသတ်ဟာ ပင်လယ်ဆီမှာရှိတယ်လို့ ယုံကြည်ပြီး ခရီးတစ်ခုကို ထွက်ခဲ့တဲ့ လူငယ်တစ်ဦးအကြောင်း ဖတ်ရှုရမှာပါ။

မျှော်လင့်ချက်နဲ့ အစပျိုးခဲ့တဲ့ ခရီးစဉ်တို့ဟာ အမြဲတစေတိုင်းတော့ မချောမွေ့ပါဘူး။ တတိယနိုင်ငံဖြစ်တဲ့ ထိုင်ဝမ်ကို ထွက်လာခဲ့တဲ့ ‘ကိုထက်ပိုင်’တို့ လူစုဟာ ပန်းတိုင်မရောက်ခင် လမ်းတစ်ထောက်နေရာဖြစ်တဲ့ ထိုင်းမှာ အခက်အခဲ၊ အဆုံးအရှုံးတွေ များစွာကို ကြုံတွေ့ရတယ်။ အောင်မြင်လိုသူတို့ရဲ့ အိပ်မက်အတိုင်း တိုင်းတစ်ပါးမှာ ကြိုးစားငွေရှာဖို့ စီစဉ်ခဲ့ပေမယ့်လည်း လမ်းခရီးအဆုံးမရောက်ခင်မှာတင် မထင်မှတ်တဲ့ အခက်အခဲတွေနဲ့ ကြုံရတယ်ဆိုတာ ဆရာမြစ်ကျိုးအင်း ရဲ့ ပင်လယ်ဆီသို့ မှာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။

ထက်ပိုင် အပါအဝင် ကိုဝင်းမော်၊ ကိုစိုးဝင်း၊ ရဲလေး၊ မင်းမင်း၊ စည်သူတို့ဟာ မြစ်တစ်စင်းရဲ့ အဆုံးသတ်ဟာ ပင်လယ်ဆီမှာရှိတယ်လို့ ယုံကြည်ပြီး ခရီးတစ်ခုကို ထွက်ခဲ့ကြပါတယ်။ သူတို့ ကြိုမတွက်ထားမိတာက ပင်လယ်မရောက်ခင် လမ်းခရီးမှာ မြစ်ကွေ့တွေလို အခက်အခဲမျိုးစုံကို ကြုံရတော့တာပါပဲ။

ဆရာမြစ်ကျိုးအင်းဟာ #မျှော်လင့်ခြင်းကို မျှားတဲ့ညနေ (ဝတ္ထုတိုပေါင်းချုပ်) စာအုပ်နဲ့ အမျိုးသားစာပေဆုကို ဆွတ်ခူးထားသူဖြစ်ပြီး ၎င်းစာအုပ်ဟာ အကြိမ်ကြိမ် ရိုက်နှိပ်ရတဲ့အထိ အောင်မြင်ခဲ့ပါတယ်။ #ပင်လယ်ဆီသို့ ဆိုတဲ့စာအုပ်လေးဟာ ဆရာမြစ်ကျိုးအင်းရဲ့ ပထမဆုံး လုံးချင်းဝတ္ထုရှည်ဖြစ်ပြီး ဒီစာအုပ်က ဆရာ့ရဲ့ ပြေပြစ်တဲ့ အရေးအသား၊ ပီပြင်တဲ့ ဇာတ်ကောင်စရိုက်၊ ဖတ်နေရင်း ဟာခနဲ ဖြစ်သွားစေမယ့် ဇာတ်လမ်းဇာတ်ကွက် တည်ဆောက်မှုတို့က ပရိသတ်တို့ကို အကြိုက်တွေ့ဖို့ သေချာပါတယ်။