အမွေစာအုပ်ဟာ စာရေးဆရာအောင်သင်းရဲ့ စာအုပ်များထဲကမှ နာမည်ကျော်စာအုပ်တစ်အုပ်လို့ ဆိုနိုင်ပြီး ခေတ်အဆက်ဆက် လူငယ်ပြုပြင်ရေးစာအုပ်များစွာထဲမှာ ထည့်သွင်းဖော်ပြခံရတဲ့ စာအုပ်လည်းဖြစ်ပါတယ်။ ဒီစာအုပ်မှာ ဆရာအောင်သင်းက အမွေဆိုပြီး ခေါင်းစဥ်ပေးဖြစ်ပုံအကြောင်းကနေ စတင် ပြောပြထားတာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။ လောကကြီးမှာ ကောင်းမွေ၊ ဆိုးမွေ ဆိုပြီး ရှိကြတဲ့အခါ လူငယ်တွေအတွက် ဘယ်လိုအရာတွေ ချန်ထားမလဲဆိုတာကို စာရေးဆရာက လေ့လာ ဟောပြောထားတယ်။ ဆရာအောင်သင်းရဲ့ အမွေခေါင်းစဥ်အောက်က ဟောပြောမှုတွေကို ဖတ်ကြည့်ရတဲ့အခါ အတွေ့အကြုံ ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝပြီး စာဖတ်နာသူ လူကြီးတစ်ဦးက လူငယ်များကို သိသင့်သိထိုက်တဲ့ အကြောင်းအရာများ၊ ဗဟုသုတများကို ဘေးမှလာ၍ ပြောဆို ဆုံးမ သွန်သင်နေသကဲ့သို့ပင် ခံစား နာယူရမှာ အမှန်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီလို ပြောဆို ဆုံးမ သွန်သင်နေသကဲ့သို့ ဆိုတဲ့နေရာမှာလည်း ဆရာအောင်သင်းဟာ သူ့ကိုယ်သူ မပြည့်သောရေပုံးနှင့် နှိုင်းယှဥ်ပြီး မျှော်လင့်ချက် အများကြီး မထားဖို့ ပြောထားပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် အမွေစာအုပ်မှာ လူကြီးတစ်ဦးက လူငယ်များအပေါ် ငါသိ၊ ငါတတ်ဟူ၍ ဆရာလုပ်လိုသည့် သဘောမဟုတ်ဘဲ လူတိုင်းမကင်းခဲ့သော အမှားများကို လိုက်ပြီးမပြုလုပ်မိစေဖို့ စေတနာထား လက်ဆင့်ကမ်းထားခြင်းမျိုးပင် ဖြစ်ပါတယ်။

ဆရာအောင်သင်းရဲ့ အမွေစာအုပ်က ဆွေးနွေးချက်များမှာလည်း စိတ်ဝင်စားဖွယ်ရာ ကောင်းလှတာကို ဖတ်ရှုရပါမယ်။ အထူးသဖြင့် လူငယ်တို့ရဲ့ ဘဝကိုအခြေခံတဲ့ သုံးသပ်ချက်တွေ ဖြစ်ပါတယ်။ ဆရာအောင်သင်းရဲ့ အတွေးအခေါ်နဲ့ ဒဿနတွေဟာ ထူးခြားဆန်းသစ်လှတာကို တွေ့မြင်ရမှာ ဖြစ်ပြီး စာပေနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေ၊ လူငယ်နဲ့ နိုင်ငံရေးအမြင်တွေကို ဖွင့်ဆိုရှင်းလင်းထားတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ဆရာအောင်သင်းရဲ့ အမွေစာအုပ်ဟာ လူငယ်တို့ ဖတ်ရှုလေ့လာသင့်ပြီး လူငယ်ရှိတဲ့အိမ်တိုင်း ရှိထားသင့်တဲ့ စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ်ဖြစ်ပါတယ်။

ဆရာဇင်ယော်နီရဲ့ ရွှေအိမ်တော်အဖွင့်ကျမ်း စာအုပ်လေးကို အိမ်ခြံမြေဝယ်ယူမဲ့သူတွေ၊ အိမ်ခြံမြေပွဲစားတွေနဲ့ မိမိနေအိမ်ကို အကျိုးဖြစ်ထွန်းစေလိုသူတွေ လုံးဝဆောင်ထားသင့်ပါတယ်။ မိမိတို့ နေထိုင်ရာ ပတ်ဝန်းကျင်၊ နေအိမ်‌တွေမှာ အဖျက်ပယောဂ၊ အတိုက်အခိုက်တွေ ရှိမရှိ သံသယဖြစ်နေရင်လည်း ရွှေအိမ်တော်အဖွင့်ကျမ်းကိုသာ ရဲရဲကြီးအားကိုးလိုက်ပါ။ ဗေဒင်၊ ယတြာဆိုတာကို ယုံကြည်ခြင်း၊ မယုံကြည်ခြင်း အသာထားလို့ ဒီစာအုပ်လေးကို ကိုယ့်မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်း၊ တိုင်ပင်ဖော်တိုင်ပင်ဖက် တစ်‌ယောက်လို ဘေးနားမှာ ထားထားလိုက်ပါ။ အချိန်တစ်ခု ကြာသွားတဲ့အခါ ကိုယ့်အတွက် ဘယ်လောက်အကျိုးရှိသလဲဆိုတာ လက်တွေ့သိလာပါလိမ့်မယ်။

ဒီစာအုပ်ထဲမှာ အိမ်ခြံမြေပိုင်ရှင်များအတွက် မြေသန့်နည်း၊ အမှောင့်ပယောဂ အစွဲရှင်းနည်း၊ အတိုက်အခိုက် ပြေပျောက်စေနည်း၊ အရောင်းအဝယ် အမြန်ဖြစ်နည်း၊ အိမ်ဆောက်ဖို့အတွက် ရက်ကောင်းရက်မြတ် ရွေးချယ်နည်း‌တွေလို တန်ဖိုးရှိတဲ့ နည်းလမ်းတွေ ပါဝင်ပါတယ်။

လောကီပညာရပ်ဆိုတာဟာ သာမန်လူတွေ မမြင်နိုင်တဲ့အရာပါ။ ဒါကြောင့်မို့ ဒီပညာရပ်တွေကို ရေးသားထုတ်ဝေထားတဲ့ ဒီစာအုပ်လေးကို အသုံးပြုပြီး မိမိနေထိုင်ရာ အရပ်ဒေသကို သန့်ရှင်းစင်ကြယ်လိုက်ပါ။ ထိထိရောက်ရောက် ကာကွယ်ပါ။ ဒီစာအုပ်ထဲမှာ အကျိုးစီးပွားဖြစ်ထွန်း‌စေတဲ့ ယတြာ‌တွေ၊ ဂါထာအစွမ်းတွေကိုလည်း တွေ့မြင်ဖတ်ရှုရပါလိမ့်မယ်။ ဆရာဇင်ယော်နီက ခုနှစ်ရက်သားသမီးများအတွက် အိမ်ခြံမြေနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဆောင်ရရှောင်ရမှာတွေ၊ အတိုက်အခိုက်အဖျက်ရန်က ကာကွယ်ရမဲ့အရာတွေကို စေတနာပါပါ ဖော်ပြထားတာမို့ တန်ဖိုးရှိတဲ့ လက်စွဲတော်စာအုပ်ဖြစ်လာပါမယ်။

ရွှေအိမ်တော်အဖွင့်ကျမ်းဟာ တအုပ်ဆောင်ထားရုံဖြင့် တဘဝလုံးအတွက် အကြံဉာဏ်ကောင်းပေးနိုင်ပါလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် မိမိဘဝတစ်လျှောက်လုံး မင်္ဂလာနိမိတ်၊ မင်္ဂလာအခါတွေနဲ့ ပြည့်ဝစေဖို့အတွက် ရွှေအိမ်တော်အဖွင့်ကျမ်းကို ဆောင်ထားလိုက်ပါ။

“လူငယ်တွေကို ရွှေချမှ အနာဂတ် တောက်ပမယ်”

ဆရာဦးအောင်သင်းဟာ သူ့ရဲ့ နာမည်ကျော် စာပေဝေဖန်ရေး ဆောင်းပါးများကြောင့် စာပေလူကြမ်းမင်းသားလို့ နာမည်ကျော်ခဲ့သလို စာပေဟောပြောပွဲများမှာ အဟော၊ အပြော ထူးကဲစွာ ကောင်းမွန်မှုကြောင့် ဟောပြောပွဲများရဲ့ နာမည်ကျော်စာရေးဆရာတစ်ဦးလည်းဖြစ်ပါတယ်။ ဆရာအောင်သင်းရဲ့ ဟောချက်၊ ပြောချက်များဟာ လူငယ်တွေကို လမ်းမှန်ရောက်ဖို့၊ နည်းလမ်းမှန်စွာလျှောက်ဖို့ သူ့ရဲ့ ခွန်အားမှန်သမျှကို ထုတ်နှုတ်သုံးစွဲခဲ့သူပါ။ စင်ပေါ်ကနေ ဟောပြောရာမှာ လူငယ်တွေကို တိုက်ရိုက်ပြောဟန် မင်း နဲ့ ငါ စကားလုံးဖြင့် တည့်တိုးဟောပြောရာ နားဆင်သူတို့မှာ စိတ်ခွန်အားများကို ချက်ချင်းဆိုသကဲ့သို့ ရရှိစေပါတယ်။ လူငယ်တွေအပေါ် တိုးတက်စေချင်လွန်းတဲ့ ဆရာ့ရဲ့ နှုတ်ထွက်စကားတွေ အင်မတန် ထိထိမိမိ ရှိလှတာကြောင့် အောင်သင်းဟောတဲ့ စာပေဟောပြောပွဲ ဆိုရင် အောင်မြင်တယ်လို့ ပြောစမှတ် ရှိကြပါတယ်။

ယခုစာအုပ် “လူငယ်ရဲ့ ဘဝနှင့် တန်ဖိုး” ဟာ ၃၀.၅.၂၀၀၅ စစ်ကိုင်းတိုင်း၊ ဂန့်ဂေါ်မြို့နယ်၊ ဟံသာဝတီရွာ၊ ပညာလွင်ပြင်စာကြည့်တိုက် (၃) နှစ်ပြည့်အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် ဟောပြောခဲ့စဉ်က ဟောပြောချက်များကို ပြန်လည် ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေထားတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဟောပြောပွဲမှ ဆရာအောင်သင်းရဲ့ ဟောချက်ပြောချက်များဟာ ထိထိမိမိ ရှိလှတာမို့ ပွဲအပြီး တစ်နှစ်ခန့်အကြာမှာပဲ ဆရာ့ထံ စာအုပ်ထုတ်ဝေဖို့ ခွင့်တောင်းခဲ့တဲ့ စာအုပ်လေးလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ပထမအကြိမ် ထုတ်ဝေခဲ့စဉ်ကလည်း လူကြိုက်များခဲ့ပြီး ယခုအခါ မဟာစာပေမှ ဒုတိယအကြိမ်အဖြစ် ထပ်မံ ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေခဲ့တာပါ။ စာအုပ်လေးထဲမှာ ခွင့်လွှတ်သောမျက်စိဖြင့် ကြည့်ကြပါ၊ ဘဝရဲ့အဓိပ္ပာယ်၊ အချိန်ကို ဘယ်လိုအသုံးချသလဲ၊ အိမ်ထောင်ဖက်ရွေးချယ်နည်း၊ စွဲမက်ခဲ့သောညီမျှခြင်း အစရှိတဲ့ လူငယ်အကျိုးပြု အကြောင်းအရာ စုစုပေါင်း ၃၉ ခန်းတိတိကို လေ့လာဖတ်ရှုရပါမယ်။

စာရေးဆရာချစ်ဦးညိုက ဆရာဦးအောင်သင်းရဲ့ အရည်အချင်းတစ်ရပ်ကို ဖွင့်ဆိုရာမှာ “ခက်ခဲနက်နဲတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို အင်မတန်မှ ရှင်းလင်းလွယ်ကူအောင် ပြောတတ်၊ ဆိုတတ်၊ ရေးတတ်သူ” လို့ ဆိုခဲ့ပါတယ်။ ထပ်မံပြီး ဆရာဦးအောင်သင်းရဲ့ စာပေလက်ရာတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး “လူသေပေမဲ့ နာမည်မသေဘူး။ အရေးကြီးတာက နာမည်မသေတဲ့အပြင် သူ့ရဲ့ တရားတွေ၊ သူ့စကားတွေ၊ အယူအဆတွေ၊ လူငယ်တွေအပေါ်ထားတဲ့ စေတနာတွေ၊ မေတ္တာတွေကလည်း မသေဘူး” လို့လည်း ပြောခဲ့ပါတယ်။

ယခု ထုတ်ဝေလိုက်တဲ့ ဆရာဦးအောင်သင်း – လူငယ်ရဲ့ ဘဝနှင့် တန်ဖိုး စာအုပ်ကို ဖတ်ရှုခြင်းဖြင့် လူငယ်တို့ ဘဝလမ်းကို လျှောက်လှမ်းတဲ့အခါ လမ်းမှန်ကို ရောက်ဖို့ အကျိုးပြုစေမယ့် အတွေးအခေါ်၊ အယူအဆ၊ ဒဿန ပညာများ ရရှိ ပိုင်ဆိုင်လိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်ပါတယ်။

အလုပ်လုပ်နေရင်းနဲ့ အလုပ်ရဲ့ သဘောသဘာဝက ဘာလဲ? ငါက ဘာကြောင့် အလုပ်လုပ်နေရတာလဲ? အခုလုပ်နေတဲ့အလုပ်က ငါ့ကို ကျေနပ်မှု ပေးနိုင်ရဲ့လား? ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေကို မေးမိပြီ ဆိုရင် ဒီစာအုပ်က မိတ်ဆွေအတွက်ပါပဲ။

ကမ္ဘာကြီးကို အုပ်စိုးနေတာ ဘောဂဗေဒပညာရှင်တွေနဲ့ နိုင်ငံရေးဒဿနပညာရှင်တွေရဲ့ အိုင်ဒီယာတွေလို့ ဒီစာအုပ်ရဲ့ အစမှာပဲ ဖတ်ရမယ်။ ဒါဟာ ဘာကြောင့်ဖြစ်ရတာလဲဆိုတော့ သူတို့ရဲ့ အိုင်ဒီယာတွေဟာ လူတွေနားလည်ထားတာထက် အများကြီးပိုပြီး သက်ရောက်မှုရှိနေလို့ပါတဲ့။ ဒါဆို Barry Schwartz ရဲ့ Why We Work ကို ဆရာထင်ဇော်မှူးသင်က ကောင်းမွန်သောလုပ်ငန်းခွင် အမည်နဲ့ ဘာသာပြန်ဆိုထားတဲ့ ဒီစာအုပ်မှာ လူတွေဘာကြောင့် အလုပ်လုပ်ကြတယ်၊ အလုပ်လုပ်ဖို့ ဘယ်လိုအရာတွေက သူတို့ကို လှုံ့ဆော်ပေးတယ်၊ လွှမ်းမိုးခံထားရတဲ့ အိုင်ဒီယာတွေရဲ့ အပြင်ဘက်ကို ထွက်ဖို့ ဘယ်လိုစတင်ရမယ် ဆိုတဲ့အရာတွေကို စနစ်တကျ လေ့လာဆန်းစစ်ထားတာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။

လူတွေ အလုပ်လုပ်ကြတယ် ဆိုတာ ငွေရဖို့ အဓိကလို့ ဆိုရင် သိပ်တော့ မလွဲပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငွေရတဲ့ လုပ်ငန်းခွင်တိုင်းက စိတ်ကျေနပ်စရာ ကောင်းပါရဲ့လား? ဒါဆို စိတ်ကျေနပ်စရာ ငွေကြောင့် မဟုတ်တဲ့ တခြားအကြောင်းရင်းတွေကို လိုက်လံဖွေရှာရင် မနည်းမနောပဲ ဆိုတာ သိနိုင်ပါမယ်။ ဒီအကြောင်းက စိတ်ဝင်စားစရာလည်း ကောင်းပါတယ်။

စိတ်ကျေနပ်မှုရတဲ့ ဝန်ထမ်းဆိုတာ –
(၁) အလုပ်ထဲမှာ စိတ်ဝင်စားမှု ရှိကြတယ်။
(၂) အလုပ်လုပ်ရတာ ပျော်စရာကောင်းတယ်။
(၃) အလုပ်ထဲမှာ ကြီးစိုးခွင့်ရတယ်။
(၄) လုပ်ပိုင်ခွင့်ကို အသုံးချပြီး အခြားပိုင်ဆိုင်ခွင့်တွေ ဖန်တီးနိုင်တယ်။
(၅) အလုပ်ဟာ အဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝတယ်လို့ ခံယူပြီး ကမ္ဘာကြီးအတွက် ကောင်းတဲ့ အပြောင်းအလဲ ဖြစ်စေမယ်လို့တောင် ယုံကြည်တယ်။

ဟုတ်ပြီ … ဒါဆို မေးစရာ ရှိလာပါပြီ။ အဲ့ဒီလက္ခဏာတွေ အကုန်လုံးရှိတဲ့ အလုပ်အကိုင်မျိုးက ဘယ်မှာလဲ?

ယနေ့ကမ္ဘာမှာ လူအများစုအတွက် အလုပ်ဆိုတာ ပျင်းစရာကောင်းနေကြပါတယ်။ အရင်းရှင်စနစ် ထွန်းကားလာတဲ့အခါ အလုပ်ကနေရနိုင်တဲ့ (ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်း မဟုတ်တဲ့) အခြားသော စိတ်ကျေနပ်စရာတွေဟာ နည်းပါးလာပါတယ်။ ပျောက်ကွယ်သွားတာတွေတောင် ရှိပါတယ်။ အခြေခံ လစာဝန်ထမ်းအများစုဟာ လခအတွက်ကိုပဲ ဦးစားပေးပြီး အလုပ်လုပ်နေကြတယ်။ သူတို့တွေဟာ အဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝတဲ့အလုပ်မျိုး၊ စိန်ခေါ်မှုရှိတဲ့အလုပ်မျိုး၊ ကိုယ့်လက်ကိုယ်ခြေ လုပ်ခွင့်ရတဲ့အလုပ်မျိုးတွေ ရှာဖွေခဲ့ကြမှာပါ။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကို လစာအတွက် အလုပ်လုပ်ရမဲ့ လုပ်ငန်းခွင်က အနိုင်ယူသွားပါတယ်။

မိတ်ဆွေအနေနဲ့ကော လက်ရှိလုပ်နေတဲ့အလုပ်က ကိုယ်နဲ့ အဆင်ပြေရဲ့လား (သို့) စိတ်ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ရဲ့လား … အလုပ်က မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက် ကိုက်မနေဘူးလို့ ယူဆရင် ဒီစာအုပ်ဟာ အဲ့မေးခွန်းအတွက် အဖြေဖြစ်လာပါလိမ့်မယ်။

ဆရာဦးအောင်သင်းရဲ့ ” တစ်ခါတုန်းကတပည့်တွေနှင့် အခြားပင်ကိုယ်ရေးဆောင်းပါးများ ” ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကလေးဟာ လူငယ်တွေနဲ့ စကားပြောဆိုခြင်းလို့ အမည်တပ်ရမလိုပါပဲ။ သူ့ဆောင်းပါးတွေထဲမှာ လူငယ်တွေကို အားကိုးလိုစိတ်၊ ကျေးဇူးတင်စိတ်၊ အမှားအမှန်ကို သင်ခန်းစာယူလိုစိတ်တို့ကို အဓိကထားပြီး ရေးဖွဲ့ထားတယ်။ အမှာစာကို ဖယ်လိုက်ရင် ဆောင်းပါးခြောက်ပုဒ် ဖတ်ရှုရပါမယ်။ ဆရာကြီးရဲ့ အရေးအဖွဲ့တွေထဲမှာ လူငယ်တွေရဲ့စိတ်ကို မြင်ရပြီး လူငယ်တွေရဲ့အသံကိုလည်း ကြားယောင်မိစေမှာပါ။

ဆရာကြီးရဲ့ လူငယ်တွေအပေါ်ထားရှိတဲ့ စေတနာကို ဒီဆောင်းပါးတွေထဲမှာ ထိထိမိမိ ခံစားကြရမှာပါ။ ‘ထဘီသင်ခန်းစာ’ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးကလေးမှာဆိုရင် မိန်းကလေးငယ်များ အိမ်ထောင်ဖက်ရွေးခြင်းအပေါ် မှန်ကန်စေချင်တဲ့ ဆရာကြီးရဲ့စိတ်ကို လှစ်ခနဲ မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ဆရာနဲ့ တပည့်ကြားက လေးစားချစ်ခင်မှု၊ သွန်သင်ဆုံးမမှုတွေကို အကြောက်တရားမပါဘဲ ပကတိအရှိအတိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တွေ့မြင်ရတာဟာ ချစ်စရာကောင်းလှပါရဲ့။ ‘နှလုံးသားပရိယာယ်’မှာဆိုလည်း ထိုနည်းတူပါပဲ။ တပည့်တစ်ယောက်ရဲ့ ထင်ယောင်ထင်မှားစိတ်ကို သေချာဆွေးနွေး သုံးသပ်ပြထားတာကို တွေ့ရပြန်ပါတယ်။

‘သူများဖြစ်ရင်’ ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးလေးကတော့ ဘဝမှာရှင်သန်နေထိုင်ရင်း စဉ်းစားတွေးခေါ်ပုံကို ကိုယ်တိုင်သင်ယူလိုက်ရသလိုပါပဲ။ ဆရာတစ်ယောက်ဟာ စာသင်ခန်းထဲမှာ သင်ခန်းစာတွေပို့ချရုံနှင့်မပြီးဘဲ စိတ်ဓာတ်ရေးရာကိုပါ အထောက်အပံ့ဖြစ်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာ ‌ပြသပေးထားတယ်။ ‘တစ်ခါတုန်းကပတ်ဝန်းကျင်’မှာတော့ တရင်းတနှီးမရှိလှတဲ့ တပည့်မလေးအပေါ်မှာတောင် ဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ စာနာနားလည်ပေးနိုင်စိတ်နဲ့ မုဒိတာတရားကို မြင်တွေ့ကြရမှာပါ။

‘တခြားစာမျက်နှာ’ကို ဖတ်ရတဲ့အခါမှာ စကားလုံးတွေကြောင့် လူတချို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးလေး ချောမွေ့သွားတာကို ကြည်နူးဝမ်းမြောက်စရာ တွေ့ရပြန်ပါတယ်။ ဒီဆောင်းပါးလေးကြောင့် စကားတစ်လုံးတိုင်းဟာ လူမှုဆက်ဆံရေးမှာ အရေးပါတဲ့အပြင် ငြိမ်းချမ်းသာယာမှုကို အထောက်အကူဖြစ်စေတာ သတိထားမိမှာပါ။ ‘ကလေးတွေမုန့်ဖိုး’ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးလေးမှာတော့ ဆရာနဲ့တပည့်တွေကြားက သံယောဇဉ်အတုံ့အလှည့်ကို ‌ခံစားလိုက်ရပြန်ပါတယ်။ ရောင်ပြန်ဟပ်တဲ့အထဲမှာ မေတ္တာရောင်ပြန်ဟာ အလင်းလက်ဆုံးပါလားလို့ သဘောပေါက်နားလည်စေတဲ့ ဆောင်းပါးလေးတစ်ပုဒ်ပါပဲ။ ‘ဘဝပစ်မှတ်’ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးလေးမှာတော့ စာသားလေးတစ်ကြောင်းက ရင်ထဲ စွဲကျန်နေခဲ့တယ်။
” လက်တည့်တာချင်းတူရင်တောင် စိတ်တည့်တဲ့လူက အမှတ်ပိုကောင်းတယ် ” တဲ့။

ဆရာကြီးဟာ ဆောင်းပါးတွေကို ရေးဖွဲ့ရာမှာ လူငယ်တွေရဲ့စိတ်ကို နားလည်ခံစားနိုင်အောင် အဓိကထား ရေးဖွဲ့ခဲ့ပေမယ့် စာဖတ်သူတွေအဖို့ ဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ မေတ္တာ၊ စေတနာတွေကို ‌လေးလေးနက်နက် ခံစားမိပါလိမ့်မယ်။ ဆရာဆိုတာ ပညာအပြင် စိတ်ကိုပါ သင်ကြားပေးရမယ်ဆိုတာ ဆရာဦးအောင်သင်းက ဒီစာအုပ်လေးရဲ့ စာမျက်နှာတွေပေါ်ကနေ အမွေပေးသွားခဲ့ပါတယ်။