“ဖွေရှာမောရသူမယ်” ၊ ” တစ်ဘဝဒဏ်ရာ ” နှင့် မကြာသေးခင်က ထွက်ရှိခဲ့တဲ့ ” ခိုတွယ်ရာ ” လုံးချင်းဝတ္ထရှည်တွေရဲ့ ဖန်တီးသူပဲ့ကိုင်ရှင် ဆရာမဆေးဆေရဲ့ ဝတ္ထုတိုပေါင်းချုပ်စာအုပ်အသစ်ထွက်ရှိလာပါပြီ။ ဆရာမဟာ ဝတ္ထုတိုရေးသူသက်သက်အဖြစ် စာပေလောကထဲသို့ဝင်ရောက်လာပြီး လုံးချင်းဝတ္ထုရှည် (၃) အုပ်ထွက်ပြီးမှ ယခုဝတ္ထတိုပေါင်းချုပ်စာအုပ်ကို စာဖတ်သူတွေလက်ထဲ အရောက်ပို့လိုက်တာဖြစ်ပါတယ်။

ဖြတ်သန်းရာ ခေတ်ကာလကို အပြည့်အဝ ထင်ဟပ်ဖော်ကျူးသော ဆရာမဝတ္ထုများတွင် ဝတ္ထုအခင်းအကျင်းမှတဆင့် ထပ်ဆင့်မြင်ရသော ပုံရိပ်များ၊ အဖြစ်အပျက်များကို ခံစားရယူနိုင်ခြင်းက အရသာတစ်မျိုးပင်။ ဒါသည်ပင် ဆရာမဆေးဆေ၏ ထူးခြားမှုဟု ဆိုချင်ပါတယ်။ အရောင်၊ အလင်း ညီသည့် ပန်းချီကားတစ်ချပ်ပမာ အကြောင်းအရာအားကောင်းသော ဝတ္ထုတိုများတွင် စ/လယ်/ဆုံး ဝါကျဖွဲ့လှသည့် ဆရာမ၏ စာအရေးအသားနှင့် တင်ဆက်မှုအနုပညာကို ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ကြမယ် ထင်ပါတယ်။

ယခုစာအုပ်တွင် ၂၀၀၉ ခုနှစ်မှစပြီး ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်အထိ (၁၁) နှစ်တာကာလအတွင်း ရေးသားခဲ့တဲ့ ဝတ္ထုတိုလေးတွေပါဝင်ပါတယ်။ ဝတ္ထုတိုချစ်သူပီပီ ဆရာမရဲ့ ကိုယ်တိုင်ရေးဝတ္ထုတိုလေးတွေဟာ အရသာတစ်ခု၊ ဟန်တစ်မျိုးထူးခြားနေပြန်ပါတယ်။

” ကျွန်မ၏ ဝတ္ထုတိုများကို ပြန်ဖတ်မိတိုင်း ရေးဖွဲ့ချိန်က စိတ်လိပ်ပြာ ဖြတ်သန်းမှုရောင်စဉ်အောက် ကျွန်မစိတ်တို့ တဝဲလည်လည် ရောက်ရတတ်မြဲ။ သို့အတွက် ယခုစာအုပ်အမည်ကို မှောင်ရိပ်ကလိပ်ပြာ မဂ္ဂဇင်းဝတ္ထုတိုများ ဟု ပေးဖြစ်ပါသည်လို့ ” ဆိုထားပါတယ်။ ရွှေအမြုတေမဂ္ဂဇင်းမှ ဝတ္ထုတို(၁၆) ပုဒ်၊ အခြားများမှ (၂) ပုဒ် စုစုပေါင်း ဝတ္ထုတို (၁၈) ပုဒ်ကို ဆရာမြင့်မောင်ကျော်ရဲ့ အတွင်းသရုပ်ဖော်ပန်းချီများကိုကြည့်ရှုခံစားရင်း ဖတ်ရှုရမှာပဲဖြစ်ပါတယ်။”

ဆရာမြသန်းတင့် လက်ရာ စုစည်းမှု ဖြစ်တဲ့ ” ပီကာဆို၏ပဉ္စလက်မီးအိမ် ” စာအုပ်ဟာ စာဖတ်သူတွေကို ဟင်းကောင်းကျွေးကောင်း များစွာနဲ့ ထမင်းတစ်နပ် စားလိုက်ရသလို ခံစားမိစေနိုင်ပါတယ်။

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဆရာမြသန်းတင့် ရေးထားသမျှ ခရီးသွား ဆောင်းပါး ၊ အက်ဆေး၊ အင်တာဗျူး တွေနဲ့ ၊ အမှာစာတွေထဲကမှ ကောင်းနိုးရာရာ စာလေးတွေကို သီးသန့် စုစည်းထားတာ မို့ပါ။

“ပီကာဆို၏ပဉ္စလက်မီးအိမ် ၊ နှစ်သိန်းတန် ထမင်းပွဲနှင့် မိုးကောင်း ” ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်နဲ့ မိုးကောင်း စာပေဟောပြောပွဲကို ရထားနဲ့ ခရီးသွားခဲ့ရင်း သူကြုံတွေ့ခဲ့ရတာကို ပရေးဗားရဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်နဲ့ ထင်ဟပ် ရေးသားထားပါတယ်။

စာဖတ် ပရိသတ် အကြိုက်ဆုံး အက်ဆေး တစ်ပုဒ်ကတော့ “တမာနုချိန်စစ်တမ်း ” ဖြစ်ပါတယ် ။

အညာသား ဖြစ်တဲ့ ဆရာမြ ၊ သူ အညာကို လွမ်းတဲ့ အချိန်ဖြစ်တဲ့ တပို့တွဲ လဆန်း အချိန်ကို ဖွဲ့.နွဲ့ ထားတာများ လက်ဖျားခါလောက်ပါတယ်။ နမူနာ နည်းနည်း ဖတ်ကြည့်ပါဦး ။

“ထို အချိန်သည်
နွေနတ်သမီးက မြူဇာပဝါပါးကို နေလှန်းချိန် …
ကျေးငှက် ကိုယ်စားလှယ် အဆင့်ဆင့်တို့၏ နှစ်ပတ်လည် ကွန်ဖရင့် …..
ဂီတမိခင် က ဥသြငှက်ကို ဒိုရေမီဖာ စ၍ သင်ပေးခါစ ။
ဆက်ရက်က ထန်းရည်မူးပြီး ပေါက်ပင်ပေါ်တွင် ကျူးကျော်တဲ ဆောက်နေဆဲ ။
…………………

သဇင်ကြွင်းက ဖန်ခွက်ထဲမှ နောက်ဆုံးနှင်းစက် ကို အငမ်းမရ မော့နေဆဲ ။
ကျေးဖိုက ကျေးမ၏ မီးနေခန်းနားတွင် တရစ်သီသီ ။
…………………………..

ကောက်လှိုင်းစည်းက သူ့စင်ပေါ် တက်ခွေပြီး
သူ့တလင်းကို လွမ်းလွမ်းဆွေးဆွေး ကြည့်လျက်
…………………………..

တမာပင်က ဝတ်လစ်စလစ် ချွတ်ချလိုက်ပြီး
မလုံ့တလုံ ရွက်နုကို ခြုံနေဆဲ ။

“နောက်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်လာတဲ့ သူ့ကို အမေက အမဲခြောက်ကို ခရမ်းချဉ်သီး နိုင်နိုင် ၊ ငြုတ်သီးတွေနဲ့ ချဉ်စပ်ဟင်း ချက်ကြွေးတဲ့ အကြောင်း ၊ သူ ခပ်ငယ်ငယ် ကျောင်းနေတုန်း မြို့အဝင် လမ်းဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက် မှာ ပေါက်နေတဲ့ တမာပင်တွေ ဘယ်မှာဆုံးမလဲ ဆိုတာ သိချင်လို့ အိမ်က ထွက်ပြေးလာပြီး သူငယ်ချင်း နဲ့ လျှောက်ကြည့်တဲ့ အကြောင်း ၊ ဖတ်ရင်းနဲ့မရောက်ဘူးတဲ့ “မြိုင် ” မြို့ကို လွမ်းမိစေပါတယ် ။

“မုန်တိုင်းထဲကလူ ”
“ဇော်ဂျီ ၊ ကျွန်တော်နှင့် သီရိပစ္စယာအလွမ်း _၁ ” “_၂” နဲ့
“လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထဲမှာ ဖြတ်သန်းစီးဆင်း သွားသော ရေအလျင် ” လေးပုဒ် က ဗန်းမောင်တင်အောင် ၊ ဇော်ဂျီ နဲ့ ခေတ်ဟောင်း စာရေးဆရာ တွေရဲ့ တစ်ပိုင်းတစ ရုပ်ပုံလွှာ အဖွဲ့ ဖြစ်ပါတယ်။

” အင်ဒရေဂျိ ၏ လိပ်ပြာတစ်ကောင် ” က စန်းဦးရေးတဲ့ “မိုးရာသီဆက်တင် ” ကဗျာစာအုပ် အမှာစာ ။ ဂျိုဇော် ရေးတဲ့ “နာရီ ထဲက တံလျှပ်များ ဝတ္ထုတိုစု” စာအုပ် အမှာစာ။ ချယ်ရီ မဂ္ဂဇင်း က မေးတဲ့အင်တာဗျူးက တစ်ပုဒ် ။

အဲဒီ အင်တာဗျူး ထဲမှာ “စစ်နဲ့ငြိမ်းချမ်းရေး ” ဝတ္ထု ဘာသာပြန် ဖြစ်ခဲ့ပုံ အကြောင်းပါတယ်။ ဆရာမြသန်းတင့် နောက်ဆုံးရေးခဲ့တဲ့ ဆောင်းပါးလို့ ယူဆလို့ရတဲ့ တစ်ပိုဒ်က တော့ ၊ ချားလ်ဒစ်ကင်း ဝတ္ထု ထဲက ကောင်လေး ဒေးဗစ်ကောပါးဖီးလ်အကြောင်းကို အခြေခံပြီး ရေးတဲ့ “ကျောင်းဆိုး နဲ့ ကျောင်းကောင်း ” ဆောင်းပါး။

ပုံစံ မတူညီတဲ့ စာတွေ တစ်စုတည်း ဖတ်လိုက်ရတာ အစုံသုပ် ကောင်းကောင်း တစ်ပွဲ စားလိုက်ရတာထက်ကို ပိုပါတယ် ။ဆရာမြသန်းတင့် ရဲ့ ဘာသာပြန် စာအုပ်တွေကို နှစ်သက်ခဲ့လို့ရှိရင် ဆရာ့ရဲ့ ပင်ကိုယ်ရေး ဆောင်းပါးတွေ ၊ အက်ဆေးလေးတွေကိုလည်း ခံစား မြည်းစမ်း ကြည့်ပါဦး ခင်ဗျာ။

ဆရာမြစ်ကျိုးအင်းဟာ ရွှေအမြုတေမဂ္ဂဇင်းရဲ့ ရွှေဝတ္ထုတို ကဏ္ဍမှာ အမြဲပါလေ့ရှိတဲ့ စာရေးဆရာတစ်ယောက်လည်းဖြစ်ပါတယ်။ ဂုဏ်သိက္ခာကြီးမားတဲ့ ရွှေအမြုတေမဂ္ဂဇင်းမှာ ရသမမြောက်ဘဲ ဝတ္ထုတိုတပုဒ်ပါဝင်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိင်ပါဘူး။ ရွှေဝတ္ထုတိုကဏ္ဍမှာ အမြဲပါလေ့ရှိတဲ့ ဆရာရဲ့ ရသအရေးအဖွဲ့ကို ဖတ်ရှုဖူးသူတိုင်း လက်ခံအားပေးခဲ့ကြတာဟာ အမျိုးသားစာပေဆုရတဲ့အထိ သက်သေပြနိင်ခဲ့ပါပြီ။

ဝတ္ထုတိုသည် အကြောင်းအရာ တခုတည်းကို ဦးတည်ရမည်၊ ဇာတ်ဆောင် နည်းရမည်၊ အရေးအသား သွက်ရမည် လို့ ဆမ်းမားဆက်မွမ်က ပြောပါတယ်။ အတတ်ပညာ တစ်ခုတည်း မဟုတ်ဘဲ အနုပညာ ခံစားမှုနဲ့ပါ ရောမွှေထားတဲ့ ဝတ္ထုတိုလေးတွေသာ တကယ်ကို ရသမြောက်ပါတယ်။ ဆရာ မြစ်ကျိုးအင်း ရေးဖွဲ့ထားတဲ့ ဝတ္ထုတို တွေလည်း အဲလိုပဲ ထူးခြားမှု တခုခု ကို ခံစားရမိ လောက်အောင်ပဲ ထိရှလွန်းခဲ့တယ်။

ယခု ဆုရစာအုပ်ထဲမှာ ပါဝင်တဲ့ ဝတ္ထုတိုတွေဟာဆိုရင် ရွှေအမြုတေမှာ ပါဝင်ခဲ့တဲ့ ဒေါင်ဒေါင်မြည်ဝတ္ထုတွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ယခုစာအုပ်ထဲမှာ ရသဝတ္ထုတိုစစ်စစ် (၁၆) ပုဒ် ပါဝင်ပါတယ်။