သတိမမူ ဂူမမြင် ဟာ Clifton Chronicles စီးရီးရေးသားသူ Jeffrey Archer ရဲ့ William Warwick ပါ၀င်တဲ့ ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံး ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ဖြစ်တယ်လို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။လှည့်ကွက်တွေနဲ့ ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ကို အကောင်းဆုံး ပုံဖော်ရေးသားတတ်သူလို့ နာမည်ကျော်တဲ့ စာရေးဆရာ Jeffrey Archer ဟာ ဇာတ်ကွက် အခင်းအကျင်း အလှည့်အပြောင်း အမိုက်စားနဲ့ Hidden in Plain Sight ကို ပုံဖော် ရေးဖွဲ့ထားတယ်။ ယခုစာအုပ်ကို ထင်ဇော်မှုးသင်က ဘာသာပြန်တယ်။ William Warwick ပါ၀င်တဲ့ ပထမဆုံးဝတ္ထု Nothing Ventured ရဲ့ နောက်ဆက်တွဲ စာအုပ်လည်း ဖြစ်တယ်။ (Nothing Ventured ကို ‘ကြောက်ရင်လွဲ ရဲရင်မင်းဖြစ်’ အမည်ဖြင့် ဆရာထင်ဇော်မှုးသင်ကပင် ဘာသာပြန်ခဲ့ပြီး မဟာစာပေက ထုတ်ဝေခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်)

ဝီလျံကို စုံထောက်တပ်ကြပ်ကြီးအဖြစ် ရာထူးတိုးမြှင့်ခြင်းခံရပေမဲ့ သူနဲ့အတူ အဖွဲ့သားတွေဟာ မူးယစ်အဖွဲ့ကိုပဲ ပြန်လည်တာဝန်ပေးအပ်ခြင်း ခံရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့ဟာ The Viper ဆိုသူကို ဖမ်းဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ The Viper ဆိုသူဟာ  လန်ဒန်တောင်ပိုင်းမှာ မူးယစ်ဆေးရောင်းဝယ်ရေးကို ကွန်ရက်ဖွဲ့ပြီး ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် လုပ်နေတယ်လို့ နာမည်ဆိုးဖြင့်ကျော်ကြားနေသူ။

ဒီလိုနဲ့ ဝီလျံဟာ ရန်သူဟောင်းတွေအပြင် အသစ်တွေဆီပါ ချဉ်းကပ်ခဲ့ရတယ်။ အက်ဒရီယန် ဟိသ် ဆိုတဲ့ သူ့ရဲ့ ကျောင်းနေဘက်ကို ရဲသတင်းပေးအဖြစ် ဆောင်ရွက်ပေးဖို့  စတင် စည်းရုံးခဲ့တယ်။ ဟိသ်က ဆေးမှုနဲ့ ဖမ်းဆီးခံထားဖူးသူ။

သတိမမူ ဂူမမြင် မှာ ဟိသ် တစ်ယောက် ဝီလျံ အတွက် သစ္စာစောင့်သိမှာလား? သူဌေးကြီး မိုင်းဖောက်နာ အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးသူ ဖြစ်နေမလား? ဆိုတာကို ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ဖတ်ရှုရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ တချိန်တည်းမှာ ဝီလျံနဲ့ စေ့စပ်ထားသူ ဘက်တို့ရဲ့ မင်္ဂလာပွဲကရော အဆင်ပြေပြေ ပြီးဆုံးသွားနိုင်ပါ့မလား? ဘယ်လိုအရာမျိုးက သူတို့မင်္ဂလာပွဲမှာ စောင့်ကြိုနေမလဲဆိုတာကိုလဲ စိတ်ဝင်စားဖွယ် မြင်တွေ့ရမှာပါ။

သတိမမူ ဂူမမြင် စာအုပ်ဟာ Jeffrey Archer ရဲ့ နာမည်ကျော် လှည့်ကွက်များနောက်ကို စွန့်စားခန်းတွေနဲ့အတူ လိုက်ပါစီးမျော သွားနိုင်မယ့် စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ်ဖြစ်တာကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် စုံထောက်ဇာတ်လမ်းကောင်း နှစ်သက်သူတို့ မဖြစ်မနေ ဖတ်ရှုသင့်တဲ့ ဝတ္ထုတပုဒ် ဖြစ်ပါတယ်။

ဆရာဦးအောင်သင်းရဲ့ ” တစ်ခါတုန်းကတပည့်တွေနှင့် အခြားပင်ကိုယ်ရေးဆောင်းပါးများ ” ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကလေးဟာ လူငယ်တွေနဲ့ စကားပြောဆိုခြင်းလို့ အမည်တပ်ရမလိုပါပဲ။ သူ့ဆောင်းပါးတွေထဲမှာ လူငယ်တွေကို အားကိုးလိုစိတ်၊ ကျေးဇူးတင်စိတ်၊ အမှားအမှန်ကို သင်ခန်းစာယူလိုစိတ်တို့ကို အဓိကထားပြီး ရေးဖွဲ့ထားတယ်။ အမှာစာကို ဖယ်လိုက်ရင် ဆောင်းပါးခြောက်ပုဒ် ဖတ်ရှုရပါမယ်။ ဆရာကြီးရဲ့ အရေးအဖွဲ့တွေထဲမှာ လူငယ်တွေရဲ့စိတ်ကို မြင်ရပြီး လူငယ်တွေရဲ့အသံကိုလည်း ကြားယောင်မိစေမှာပါ။

ဆရာကြီးရဲ့ လူငယ်တွေအပေါ်ထားရှိတဲ့ စေတနာကို ဒီဆောင်းပါးတွေထဲမှာ ထိထိမိမိ ခံစားကြရမှာပါ။ ‘ထဘီသင်ခန်းစာ’ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးကလေးမှာဆိုရင် မိန်းကလေးငယ်များ အိမ်ထောင်ဖက်ရွေးခြင်းအပေါ် မှန်ကန်စေချင်တဲ့ ဆရာကြီးရဲ့စိတ်ကို လှစ်ခနဲ မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ဆရာနဲ့ တပည့်ကြားက လေးစားချစ်ခင်မှု၊ သွန်သင်ဆုံးမမှုတွေကို အကြောက်တရားမပါဘဲ ပကတိအရှိအတိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တွေ့မြင်ရတာဟာ ချစ်စရာကောင်းလှပါရဲ့။ ‘နှလုံးသားပရိယာယ်’မှာဆိုလည်း ထိုနည်းတူပါပဲ။ တပည့်တစ်ယောက်ရဲ့ ထင်ယောင်ထင်မှားစိတ်ကို သေချာဆွေးနွေး သုံးသပ်ပြထားတာကို တွေ့ရပြန်ပါတယ်။

‘သူများဖြစ်ရင်’ ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးလေးကတော့ ဘဝမှာရှင်သန်နေထိုင်ရင်း စဉ်းစားတွေးခေါ်ပုံကို ကိုယ်တိုင်သင်ယူလိုက်ရသလိုပါပဲ။ ဆရာတစ်ယောက်ဟာ စာသင်ခန်းထဲမှာ သင်ခန်းစာတွေပို့ချရုံနှင့်မပြီးဘဲ စိတ်ဓာတ်ရေးရာကိုပါ အထောက်အပံ့ဖြစ်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာ ‌ပြသပေးထားတယ်။ ‘တစ်ခါတုန်းကပတ်ဝန်းကျင်’မှာတော့ တရင်းတနှီးမရှိလှတဲ့ တပည့်မလေးအပေါ်မှာတောင် ဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ စာနာနားလည်ပေးနိုင်စိတ်နဲ့ မုဒိတာတရားကို မြင်တွေ့ကြရမှာပါ။

‘တခြားစာမျက်နှာ’ကို ဖတ်ရတဲ့အခါမှာ စကားလုံးတွေကြောင့် လူတချို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးလေး ချောမွေ့သွားတာကို ကြည်နူးဝမ်းမြောက်စရာ တွေ့ရပြန်ပါတယ်။ ဒီဆောင်းပါးလေးကြောင့် စကားတစ်လုံးတိုင်းဟာ လူမှုဆက်ဆံရေးမှာ အရေးပါတဲ့အပြင် ငြိမ်းချမ်းသာယာမှုကို အထောက်အကူဖြစ်စေတာ သတိထားမိမှာပါ။ ‘ကလေးတွေမုန့်ဖိုး’ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးလေးမှာတော့ ဆရာနဲ့တပည့်တွေကြားက သံယောဇဉ်အတုံ့အလှည့်ကို ‌ခံစားလိုက်ရပြန်ပါတယ်။ ရောင်ပြန်ဟပ်တဲ့အထဲမှာ မေတ္တာရောင်ပြန်ဟာ အလင်းလက်ဆုံးပါလားလို့ သဘောပေါက်နားလည်စေတဲ့ ဆောင်းပါးလေးတစ်ပုဒ်ပါပဲ။ ‘ဘဝပစ်မှတ်’ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးလေးမှာတော့ စာသားလေးတစ်ကြောင်းက ရင်ထဲ စွဲကျန်နေခဲ့တယ်။
” လက်တည့်တာချင်းတူရင်တောင် စိတ်တည့်တဲ့လူက အမှတ်ပိုကောင်းတယ် ” တဲ့။

ဆရာကြီးဟာ ဆောင်းပါးတွေကို ရေးဖွဲ့ရာမှာ လူငယ်တွေရဲ့စိတ်ကို နားလည်ခံစားနိုင်အောင် အဓိကထား ရေးဖွဲ့ခဲ့ပေမယ့် စာဖတ်သူတွေအဖို့ ဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ မေတ္တာ၊ စေတနာတွေကို ‌လေးလေးနက်နက် ခံစားမိပါလိမ့်မယ်။ ဆရာဆိုတာ ပညာအပြင် စိတ်ကိုပါ သင်ကြားပေးရမယ်ဆိုတာ ဆရာဦးအောင်သင်းက ဒီစာအုပ်လေးရဲ့ စာမျက်နှာတွေပေါ်ကနေ အမွေပေးသွားခဲ့ပါတယ်။

အနုပညာသမားတွေဟာ လူပင်ကွယ်လွန်ခဲ့သော်ငြား နာမည်မသေဘူး လို့ ပြောစမှတ်ပြုကြပါတယ်။ ဆရာအကြည်တော်ဟာ စာဖတ်ပရိသတ်ကို ဟာသရသမြောက်တဲ့ စာတို စာရှည်ပေါင်းများစွာနဲ့ အားလုံးကို အပြစ်ကင်းစွာ ပျော်စေခဲ့သူပါ။ ဆရာ ကွယ်လွန်ပြီးတဲ့နောက်မှာလည်း ဆရာ့ရဲ့ စာတွေ၊ ပုံရိပ်တွေဟာ စာချစ်သူတို့ မမေ့ကြဘဲ သတိရလျက် ရှိနေကြဆဲပါ။

ဆရာ မကွယ်လွန်ခင်က ပေးအပ်ခဲ့တဲ့ စာမူအသစ် ငမွဲလော့ဂျစ် ဟာ ဆရာအကြည်တော်ကို လွမ်းလို့ မဝသေးသူတွေအတွက် အင်မတန်ကောင်းတဲ့ ဆေးတစ်ခွက်ဖြစ်လာမှာပါ။

ကမ္ဘာမှာ လော့ဂျစ်တွေ အများအပြား ရှိပါတယ်။ Logic ကို အဘိဓာန်မှာ ယုတ္တိဗေဒ လို့ ဖွင့်ဆိုပါတယ်။ ဆရာကြည်ရဲ့ ငမွဲလော့ဂျစ် မှာ လောကကြီးထဲ ဘယ်လိုနေထိုင်ရင် မွဲနိုင်မလဲဆိုတဲ့ အချက်တွေကို အလင်းပြထားတယ်။ စာအရှည်ကြီးတွေနဲ့ ရှည်လျားထွေပြား ရှင်းပြထားတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်လိုလုပ်ရင် မွဲမလဲ ဆိုတာ တိုတိုနဲ့ ယုတ္တိရှိရှိ ရေးပြထားတာ .. ။ အားလုံးကို ကိုယ့်လိုပဲ မွဲစေချင်တဲ့ စာရေးဆရာနဲ့ ထုတ်ဝေသူတို့ရဲ့ စေတနာတွေပေါ့လေ။

ဒီတော့ … မွဲချင်ရင် ပြာပုံတောင် တိုးနေစရာ မလိုဘူး။ ဟောဒီက အကြည်တော် ရဲ့ ငမွဲလော့ဂျစ် ကိုသာ ဖတ်လိုက်။ ဆရာကြည် ပြုစုထားတဲ့ လော့ဂျစ်ပေါင်း ၄၀၀ ကျော်ကို ဖတ်ပြီး အချက်အလက်တွေက ကိုယ်ဟာ ငမွဲတစ်ယောက်လား ဆိုတာ အဖြေထွက်သွားလိမ့်မယ်။ မမွဲသေးဘူး ဆိုရင်တောင် မွဲကြည့်ချင်သွားမှာ … သေချာတယ်။