နဂို background က မကောင်းရတဲ့ကြား ယောက်ျား စွန့်ပစ်ခြင်းကိုပါ ခံရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝလမ်းခရီးဟာ ဘယ်လိုတွေ ကြမ်းတမ်းနေမလဲ? ဘယ်အခြေအနေထိ ရောက်သွားနိုင်လဲ?

ဆရာထွန်းတောက်ဋ် (သင်္ချာ) ဟာ ပထမဆုံး လုံးချင်း ‘ခေတ္တ နာကျင်ကြေကွဲခြင်း’ မှာ နိုင်ငံရပ်ခြား တိုင်းတစ်ပါးရောက် အမျိုးသားတို့ရဲ့ ဘဝကို အကောင်းဆုံး ပုံဖော်နိုင်ခဲ့သူဖြစ်ပြီး ယခု ဒုတိယစာအုပ်မှာတော့ ခက်ခဲတဲ့ ဘဝလမ်းကြောင်းပေါ်က ဓနအင်အား ကင်းမဲ့၊ background မကောင်းရှာတဲ့ လင်ပစ်မလေးတစ်ဦးဖြစ်သူ ညိုမီမီခင် ရဲ့ အကြောင်းကို ညို အမည်နဲ့ ရေးဖွဲ့ပါတယ်။ ညို ဆိုတာ အသက် ၂၀ ကျော်အရွယ်မှာတင် အိမ်ထောင်ကျခဲ့တဲ့ ရွှေပြည်သာစက်မှုဇုန်ရောက် အလုပ်သမတစ်ဦး။ မိဘနေရပ်ကနေ ဝေးရာမှာ ဘဝလမ်းကြောင်းအတွက် အလုပ်လုပ်နေရင်း သူမလိုပဲ ဘဝတူ သိန်းသန်းမောင်နဲ့ လူငယ်သဘာဝ ချစ်ကြိုက်မိရင်း လက်မထပ်လို့ မရတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်မှာပဲ ညို အိမ်ထောင်သားမွေးဘဝကို ရောက်ခဲ့တယ်။ အခက်အခဲတွေကြားကနေ အိမ်ထောင်တစ်ခုကို ရုန်းကန်တည်ဆောက်နေရင်းက ညို့အမျိုးသားဟာ ခြေရှုပ်လာတယ်။ စင်တင်တေးဂီတဆိုင်က ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖြစ်လာတယ်။ အစစအရာရာ နိမ့်ပါးတဲ့ ညို့အတွက် ယောက်ျားကို သဝန်တိုဖို့တောင် ခက်ခဲနေဆဲမှာပဲ သိန်းသန်းမောင် ကားတိုက်မှု ဖြစ်တော့ စင်တင်က ကောင်မလေး မေဘရဏီက ငွေကြေးအကူအညီနဲ့ တခြားလိုအပ်တာတွေ ကူညီရင်း ညို့ရဲ့ မိသားစုဘဝကို ခြယ်လှယ်လာတယ်။ သိန်းသန်းမောင် အချုပ်နဲ့ ထောင်ကလွတ်ပြီး နောက်ပိုင်း မေဘရဏီနဲ့ နိုင်ငံခြားကို အတူထွက်သွားတော့ ညို့ကမ္ဘာဟာ အမှောင်ဖုံးလာတယ်။ ရရာအလုပ်တွေ ဝင်လုပ်ရင်း ကလေးတွေရဲ့ စရိတ်ပေါင်းများစွာနဲ့ ဘဝလမ်းကို ခက်ခက်ခဲခဲ လျှောက်နေရင်းက ကိုဗစ်ကာလမှာတော့ ညို့ကမ္ဘာဟာ လုံးဝ မှောင်မိုက်ထဲ ကျသွားစေခဲ့တယ်။

အမှောင်လောကထဲက ညိုမီမီခင် ဘဝကို ဘယ်လို ဆက်လက်ရပ်တည်မလဲ။ ဘဝလမ်းကို ဘယ်လို ဆက်လျှောက်မလဲ။

“ညိုဟာ ဘယ်လို မိန်းမစား၊ ညိုဟာ ဘယ်လို အတန်းအစား ဆိုတာထက် ညို့စိတ်၊ ညို့ဘဝ၊ ညို့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေနဲ့ ညို့ လုပ်ရပ်တွေအပေါ် စာနာ နားလည်ပေးနိုင်ကြမယ် ဆိုရင် ကျေနပ်ပါတယ်” လို့ စာရေးသူက ဆိုပါတယ်။

တကယ်တော့ ညိုဟာ .. ဘာဖြစ်မလဲ ၊ ညို့ကို ဘယ်လို မြင်ရမလဲ၊ ညို့ရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းက စာရေးသူ မျှော်လင့်သလို ခံစားရစေမှာလား။

ထွန်းတောက်ထွဋ် (သင်္ချာ) ရဲ့ ညို ဟာ ဆရာ့စာအုပ်အသစ်ကို မျှော်လင့်နေသူတို့ စိတ်တိုင်းကျ နှစ်ခြိုက်စေမယ့် စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ်ပါပဲ။

ဆရာမြသန်းတင့် လက်ရာ စုစည်းမှု ဖြစ်တဲ့ ” ပီကာဆို၏ပဉ္စလက်မီးအိမ် ” စာအုပ်ဟာ စာဖတ်သူတွေကို ဟင်းကောင်းကျွေးကောင်း များစွာနဲ့ ထမင်းတစ်နပ် စားလိုက်ရသလို ခံစားမိစေနိုင်ပါတယ်။

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဆရာမြသန်းတင့် ရေးထားသမျှ ခရီးသွား ဆောင်းပါး ၊ အက်ဆေး၊ အင်တာဗျူး တွေနဲ့ ၊ အမှာစာတွေထဲကမှ ကောင်းနိုးရာရာ စာလေးတွေကို သီးသန့် စုစည်းထားတာ မို့ပါ။

“ပီကာဆို၏ပဉ္စလက်မီးအိမ် ၊ နှစ်သိန်းတန် ထမင်းပွဲနှင့် မိုးကောင်း ” ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်နဲ့ မိုးကောင်း စာပေဟောပြောပွဲကို ရထားနဲ့ ခရီးသွားခဲ့ရင်း သူကြုံတွေ့ခဲ့ရတာကို ပရေးဗားရဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်နဲ့ ထင်ဟပ် ရေးသားထားပါတယ်။

စာဖတ် ပရိသတ် အကြိုက်ဆုံး အက်ဆေး တစ်ပုဒ်ကတော့ “တမာနုချိန်စစ်တမ်း ” ဖြစ်ပါတယ် ။

အညာသား ဖြစ်တဲ့ ဆရာမြ ၊ သူ အညာကို လွမ်းတဲ့ အချိန်ဖြစ်တဲ့ တပို့တွဲ လဆန်း အချိန်ကို ဖွဲ့.နွဲ့ ထားတာများ လက်ဖျားခါလောက်ပါတယ်။ နမူနာ နည်းနည်း ဖတ်ကြည့်ပါဦး ။

“ထို အချိန်သည်
နွေနတ်သမီးက မြူဇာပဝါပါးကို နေလှန်းချိန် …
ကျေးငှက် ကိုယ်စားလှယ် အဆင့်ဆင့်တို့၏ နှစ်ပတ်လည် ကွန်ဖရင့် …..
ဂီတမိခင် က ဥသြငှက်ကို ဒိုရေမီဖာ စ၍ သင်ပေးခါစ ။
ဆက်ရက်က ထန်းရည်မူးပြီး ပေါက်ပင်ပေါ်တွင် ကျူးကျော်တဲ ဆောက်နေဆဲ ။
…………………

သဇင်ကြွင်းက ဖန်ခွက်ထဲမှ နောက်ဆုံးနှင်းစက် ကို အငမ်းမရ မော့နေဆဲ ။
ကျေးဖိုက ကျေးမ၏ မီးနေခန်းနားတွင် တရစ်သီသီ ။
…………………………..

ကောက်လှိုင်းစည်းက သူ့စင်ပေါ် တက်ခွေပြီး
သူ့တလင်းကို လွမ်းလွမ်းဆွေးဆွေး ကြည့်လျက်
…………………………..

တမာပင်က ဝတ်လစ်စလစ် ချွတ်ချလိုက်ပြီး
မလုံ့တလုံ ရွက်နုကို ခြုံနေဆဲ ။

“နောက်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်လာတဲ့ သူ့ကို အမေက အမဲခြောက်ကို ခရမ်းချဉ်သီး နိုင်နိုင် ၊ ငြုတ်သီးတွေနဲ့ ချဉ်စပ်ဟင်း ချက်ကြွေးတဲ့ အကြောင်း ၊ သူ ခပ်ငယ်ငယ် ကျောင်းနေတုန်း မြို့အဝင် လမ်းဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက် မှာ ပေါက်နေတဲ့ တမာပင်တွေ ဘယ်မှာဆုံးမလဲ ဆိုတာ သိချင်လို့ အိမ်က ထွက်ပြေးလာပြီး သူငယ်ချင်း နဲ့ လျှောက်ကြည့်တဲ့ အကြောင်း ၊ ဖတ်ရင်းနဲ့မရောက်ဘူးတဲ့ “မြိုင် ” မြို့ကို လွမ်းမိစေပါတယ် ။

“မုန်တိုင်းထဲကလူ ”
“ဇော်ဂျီ ၊ ကျွန်တော်နှင့် သီရိပစ္စယာအလွမ်း _၁ ” “_၂” နဲ့
“လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထဲမှာ ဖြတ်သန်းစီးဆင်း သွားသော ရေအလျင် ” လေးပုဒ် က ဗန်းမောင်တင်အောင် ၊ ဇော်ဂျီ နဲ့ ခေတ်ဟောင်း စာရေးဆရာ တွေရဲ့ တစ်ပိုင်းတစ ရုပ်ပုံလွှာ အဖွဲ့ ဖြစ်ပါတယ်။

” အင်ဒရေဂျိ ၏ လိပ်ပြာတစ်ကောင် ” က စန်းဦးရေးတဲ့ “မိုးရာသီဆက်တင် ” ကဗျာစာအုပ် အမှာစာ ။ ဂျိုဇော် ရေးတဲ့ “နာရီ ထဲက တံလျှပ်များ ဝတ္ထုတိုစု” စာအုပ် အမှာစာ။ ချယ်ရီ မဂ္ဂဇင်း က မေးတဲ့အင်တာဗျူးက တစ်ပုဒ် ။

အဲဒီ အင်တာဗျူး ထဲမှာ “စစ်နဲ့ငြိမ်းချမ်းရေး ” ဝတ္ထု ဘာသာပြန် ဖြစ်ခဲ့ပုံ အကြောင်းပါတယ်။ ဆရာမြသန်းတင့် နောက်ဆုံးရေးခဲ့တဲ့ ဆောင်းပါးလို့ ယူဆလို့ရတဲ့ တစ်ပိုဒ်က တော့ ၊ ချားလ်ဒစ်ကင်း ဝတ္ထု ထဲက ကောင်လေး ဒေးဗစ်ကောပါးဖီးလ်အကြောင်းကို အခြေခံပြီး ရေးတဲ့ “ကျောင်းဆိုး နဲ့ ကျောင်းကောင်း ” ဆောင်းပါး။

ပုံစံ မတူညီတဲ့ စာတွေ တစ်စုတည်း ဖတ်လိုက်ရတာ အစုံသုပ် ကောင်းကောင်း တစ်ပွဲ စားလိုက်ရတာထက်ကို ပိုပါတယ် ။ဆရာမြသန်းတင့် ရဲ့ ဘာသာပြန် စာအုပ်တွေကို နှစ်သက်ခဲ့လို့ရှိရင် ဆရာ့ရဲ့ ပင်ကိုယ်ရေး ဆောင်းပါးတွေ ၊ အက်ဆေးလေးတွေကိုလည်း ခံစား မြည်းစမ်း ကြည့်ပါဦး ခင်ဗျာ။

မီးရထားကြီးတစ်စီး ဥဩတွေဆွဲရင်း ဘူတာထဲက ထွက်ခွာသွားသည်ဖြစ်စေ .. ဘူတာထဲ ဝင်လာသည်ဖြစ်စေ .. အဲ့ဒီမြင်ကွင်းတွေကို အများစု မြင်ဖူးကြမှာပါ။ မီးရထားကြီးပေါ်မှာ ပါသွားတဲ့ ချစ်သူနဲ့ ဝေးရလို့ လွမ်းရတာ၊ ရထားနဲ့ အလုပ်က ပြန်လာတဲ့ ဖခင်က မုန့်ဝယ်လာလို့ ပျော်တာ၊ စသဖြင့် မီးရထားတွေဟာ လူသားတွေကို ခံစားမှုတွေ ပေးစွမ်းနိုင်ပါတယ်။

တကယ်တော့ မီးရထားတွေ အချိန်မှန်မှန် ဘူတာတွေက ထွက်ခွာပြီး အချိန်မှန်မှန် ဆိုက်ဖို့၊ ခရီးလမ်းတစ်လျှောက် ဘေးကင်းဖို့၊ ရထား အတွင်းအပြင် သန့်ရှင်းမှုနဲ့ စီးနင်းသူတို့ သက်သောင့်သက်သာရှိမှုတို့အတွက် ရထားနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တာဝန်ရှိသူ အဆင့်ဆင့်မှာ တာဝန်ကိုယ်စီ ရှိကြပါတယ်။ တစ်နည်း မီးရထားလုပ်ငန်းခွင်က သူတို့တွေရဲ့ ရင်ထဲမှာလည်း ခံစားချက်တွေ ရှိသလို သူတို့ရဲ့ ဘဝအဖြစ်အပျက်တွေ၊ အတွေးအမြင်တွေမှာလည်း စိတ်ဝင်စားစရာတွေ ရှိပါတယ်။ ဒါတွေကို ထုံးလိုချေ ရေလိုနှောက် သိရှိ နားလည်တဲ့ စာရေးဆရာကောင်းတစ်ဦးက ဇာတ်လမ်းအဖြစ် စာစီလိုက်တဲ့အခါ ဝတ္ထုကောင်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်လာပါတယ်။

ဘူတာကြီးရဲ့ အနီးတဝိုက် ဝန်းကျင်က ဝန်ထမ်းဘဝတွေ၊ ဘူတာနဲ့ ရထားတွေကို အမှီပြုပြီး ဝမ်းစာရှာ နေထိုင်ရှင်သန်သူတွေ အကြောင်းကို ဆရာရဲသျှမ်းက “ကမ္ဘာမြေရဲ့ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း”မှာ ရသမြောက်စွာ ပုံဖော်ခဲ့တယ်။ ဆရာဟာ ရန်ကုန်ဘူတာကြီးမှာ ကိုယ်တိုင်တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သူတစ်ဦးဖြစ်တဲ့အတွက် ရေးသားလိုက်တဲ့ စာများဟာ ကြွရွလှပနေခဲ့တယ်။ မြန်မာ့မီးရထားဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဖြစ်ရုံသာမက ရသစာပေဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ဆရာဟာ “ကမ္ဘာမြေရဲ့ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း”မှာ မီးရထားနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေတင်မက ကိုယ်တိုင်ဖြတ်သန်းကြုံတွေခဲ့ရတဲ့ စာပေလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ရသစာဖတ်ဝိုင်းအကြောင်းကို ရသမြောက်စွာ မှတ်တမ်းပြုရေးသားထားတာ ဖတ်ရှုရပါမယ်။

“ကမ္ဘာမြေရဲ့ ဝင်ရိုးတစ်ချောင်း”က ဆရာရဲသျှမ်းရဲ့ ပထမဆုံး ပင်ကိုရေး လုံးချင်းဝတ္ထုရှည်ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ် ကာလ အဖြစ်အပျက် နေရာ အခင်းအကျင်းတွေမှာ ချစ်ခြင်း၊ မုန်းခြင်း၊ မေတ္တာတရားတို့ ရှိကြတဲ့ ဇာတ်ကောင်များကို ဖွဲ့တည်ထားသည် လို့ အမှာစာမှာ ဖော်ပြထားပြီး စာဖတ်သူ၏ ခံစားမှုသည် အမှန်တရားလို့ ဆိုတဲ့ ဒီဝတ္ထုရှည်မှာ စာဖတ်သူတို့ မီးရထားတစ်စင်းကို နောက်ကွယ်က ခုတ်မောင်းစေသူတို့ရဲ့ ဘဝတွေနဲ့ ပတ်သက်တာတွေကို ခံစားရမှာပါ။